ΤΕΧΕΡΑΝΗ
Αναμενόμενη, αλλά εντούτοις σοκαριστική ήταν η απόφαση του Ειδικού Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για εγκλήματα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980: σύμφωνα με την τελική του απόφαση, αποδεικνύεται ότι το κράτος είναι ένοχο για τις δολοφονίες 15.000-20.000 πολιτικών κρατουμένων.
Αν και υπάρχουν αρκετά παρόμοια δικαστήρια για εγκλήματα σε περιοχές σε ολόκληρο τον κόσμο, το εκπληκτικό με την προκειμένη περίπτωση είναι ότι η όλη διαδικασία δεν κινήθηκε από δικηγόρους, αλλά από μέλη της ίδιας της ιρανικής διασποράς και άτομα που είχαν βασανιστεί.
Οι εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν γύρω στο 1981, όταν η νέα ισλαμική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί στράφηκε εναντίον των αριστεριστών και άλλων που είχαν συνεργαστεί με τους ισλαμιστές για να επιφέρουν την πτώση του Σάχη δύο χρόνια νωρίτερα και τους έδωσε δύο επιλογές, είτε να ευθυγραμμιστούν με τις πολιτικές του καθεστώτος είτε να «εξαλειφθούν».
Η Σεκουφέφ Σαχί, πρώην βασανισθείσα του καθεστώτος που τώρα ολοκληρώνει την διδακτορική της διατριβή στην Πολιτική Φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Τορόντο κατέθεσε στο δικαστήριο πώς την εξανάγκασαν να υποστεί το βασανιστήριο του φέρετρου, όπου έπρεπε να βρίσκεται με δεμένα τα μάτια και ακίνητη σε ένα είδος φέρετρου από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ ενόσω οι δεσμοφύλακες την «βομβάρδιζαν» με ισλαμιστική προπαγάνδα και μαγνητοφωνήσεις «καταθέσεων» συγκρατούμενών της που είχαν «σπάσει» από τα βασανιστήρια.
«Στην δεκαετία του 1980 η Ισλαμική Δημοκρατία άρχισε να συλλαμβάνει, να φυλακίζει και να εκτελεί χιλιάδες Ιρανούς πολίτες επειδή οι πεποιθήσεις τους και οι πολιτικές τους δεσμεύσεις έρχονταν σε σύγκρουση με το καθεστώς. Η θρησκευτική ζέση αυτών των εγκλημάτων τα καθιστά ακόμη πιο σοκαριστικά: για παράδειγμα, ο βιασμός μιας γυναίκας ήταν συχνά η τελευταία πράξη του δράματος και προανήγγειλε την εκτέλεσή της στο Ιράν, καθώς, υπό τους κορανικούς νόμους της Σαρία, δεν επιτρέπεται η εκτέλεση μιας παρθένας», έγραψαν οι δικαστές στο πόρισμά τους.
Όπως αποκαλύπτει η Σαχί, τίποτε δεν αφηνόταν στην τύχη. Η ίδια, 16 ετών τότε, συνελήφθη παρόλο που ουδέποτε άνηκε σε καμία μεγάλη οργάνωση, ενώ η δική της ομάδα είχε διαλυθεί.
Η κυβέρνηση του Ιράν κλήθηκε να συμμετέχει στις εργασίες του δικαστηρίου, όμως δεν απάντησε καν στο εν λόγω αίτημα.