Μέσα στην οικονομική κρίση συμβαίνει και το εξής παράδοξο: Ενώ καταταλαιπωρείται και βουλιάζει η μεσαία τάξη («το μέσον», όπως έγραφε ο Αριστοτέλης), από τους βαρύτατους φόρους, την υπερχρέωση των επιχειρήσεων και την πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, παράλληλα δημιουργείται και μιά νέα, ας την πούμε «εικονική» μεσαία τάξη!
Αυτή αποτελείται από σχετικά πιό νέους σε ηλικία, που ενώ δεν έχουν περιουσία και εισοδήματα που θα τους κατέτασσαν στην παραδοσιακή μεσαία τάξη, έχουν όμως την πρόσβαση στα ηλεκτρονικά δίκτυα, τα σόσιαλ μήντια και φθηνή πρόσβαση σε γνώση και σε πληροφόρηση. Όση πρόσβαση σε αυτά έχει ένας εύπορος, σχεδόν την ίδια έχει σήμερα και ένας φτωχότερος!
Αυτή η νέα τάξη, δεν έχει στόχο μόνο την οικονομική της επιβίωση. Έχει πλέον και απαιτήσεις γιά καλύτερη διακυβέρνηση, για περισσότερη δημοκρατία, γιά αξιοπρέπεια, γιά διαφάνεια, γιά να ακουστεί, γιά να λαμβάνονται υπ´όψη οι απόψεις της.
Οι μεγάλες αλλαγές του αύριο δεν θα επέλθουν από κάποια «άρχουσα» ταξη, αλλά από αυτή τη νέα, την «εικονική» μεσαία τάξη!
