«Ακόμα και με το απαίσιο φωτομοντάζ που έκαναν, το ρετούς δεν έδωσε τα αποτελέσματα που ήθελαν. Οι κακώσεις είναι εμφανείς. Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικαιώματα που έχει ο κάθε άνθρωπος, κρατούμενος ή μη. Ζήτησα επανειλημμένως να του μιλήσω στο τηλέφωνο. Δεν μου τον έδωσαν ποτέ. Φοβάμαι για τη ζωή του παιδιού μου.»
Αυτά είναι τα λόγια της κ. Παντελίας Βεργοπούλου, μητέρας του συλληφθέντα για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης Ανδρέα-Δημητρίου Μπουρζούκου.
Η μητέρα του 24χρονου, μιλώντας στη zougla.gr, περιγράφει τα συναισθήματα που ένιωσε όταν αντίκρισε τη φωτογραφία του κακοποιημένου γιου της στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ιατρός στο επάγγελμα, με μακρά εμπειρία, τονίζει ότι, με βάση τις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν, ο 24χρονος αλλά και οι υπόλοιποι συλληφθέντες πρέπει άμεσα να υποβληθούν σε απεικονιστικούς ελέγχους και εξετάσεις, όπως αξονική εγκεφάλου ή οφθαλμολογική εκτίμηση, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν κινδυνεύει η ζωή τους από τα χτυπήματα που έχουν δεχτεί.
Είμαι γιατρός στο ΕΚΑΒ και έχω τρεις ειδικότητες. Απ’ ό,τι είδα, τα μάτια του παιδιού είναι και τα δύο κατάμαυρα, σαν να φοράει γυαλιά. Αυτά στην ιατρική λέγονται «μάτια ρακούν» και, όταν τα δούμε, χτυπάει καμπανάκι ότι μπορεί να υπάρχει ενδοεγκεφαλική βλάβη. Όλο το πρόσωπο πρέπει να έχει υποστεί σοβαρές κακώσεις από γρονθοκοπήματα και κλοτσιές. Πού ξέρω εγώ ότι δεν έχει χτυπηθεί στην κοιλιά ή δεν έχει αιμορραγία σπλάχνου;» διερωτάται με τρεμάμενη φωνή.
«Έπεσα σε τοίχο αναλγησίας»
Η πρώτη ενέργεια της μητέρας του 24χρονου, μετά τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των τεσσάρων συλληφθέντων, ήταν, όπως περιγράφει, να επικοινωνήσει με την Ασφάλεια Κοζάνης ζητώντας απεγνωσμένα να μιλήσει με τον γιο της προκειμένου να διαπιστώσει αν είναι καλά στην υγεία του.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει, έπεσε σε τοίχο αναλγησίας, υποκρισίας και ειρωνείας, καθώς οι άνδρες της Ασφάλειας αρνούνταν πεισματικά να τη φέρουν σε επικοινωνία με το παιδί της.
«Ζητούσα επανειλημμένως να μιλήσω με το παιδί. Δεν μου το έδιναν με τίποτα. Ζήτησα να μιλήσει με τη δικηγόρο του. Ούτε και αυτό έγινε. Εν συνεχεία έκανα παράκληση να διακομισθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε έλεγχο από κλινικό γιατρό. Δεν έγινε ούτε αυτό. Μου είπαν ότι του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Δηλαδή τι του έβαλαν, Μπεταντίν; Στο τέλος, μάλιστα, ένας από την αστυνομία μου το έκλεισε κατάμουτρα λέγοντάς μου «έχουμε και δουλειές». Το παιδί έχει υποβληθεί πρόσφατα σε επέμβαση λέιζερ στα μάτια. Ο γιατρός που το χειρούργησε μας είπε ότι δεν πρέπει ούτε να κουτουλήσει. Μπορεί μετά την κακοποίηση που υπέστη να αποκολληθεί ο αμφιβληστροειδής του και να μείνει τυφλό» αναφέρει σοκαρισμένη.
«Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα»
Ανατρέχοντας στις αναμνήσεις της θυμάται ότι η ίδια, ως γιατρός που συμμετείχε -και συμμετέχει- σε αεροδιακομιδές του ΕΚΑΒ, έχει χρειαστεί να φροντίσει και άτομα που είχαν εμπλακεί σε έκνομες δραστηριότητες, σεβόμενη πάντα, όπως τονίζει, το δικαίωμά τους στην ιατρική περίθαλψη.
«Αυτό που έχει συμβεί είναι πρωτοφανές. Παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικαίωμα στην υγεία έχουν όλοι οι άνθρωποι. Κρατούμενοι και μη. Να τον δικάσουν για αυτά που έχει κάνει, όχι να του συμπεριφέρονται έτσι και στη συνέχεια να μην του παρέχουν ούτε την απαραίτητη ιατρική βοήθεια. Στο ΕΚΑΒ κατά διαστήματα έχει χρειαστεί να φροντίσουμε εγκληματίες και φονιάδες. Τους σεβαστήκαμε απόλυτα. Όταν διαπιστώσω τι κακώσεις φέρει, θα κινηθώ νομικά. Θα ζητήσω ιατροδικαστική εξέταση και, αν δεν γίνει τίποτα εδώ, θα αποταθώ ακόμα και σε ευρωπαϊκούς φορείς» τονίζει η κ. Βεργοπούλου.
«Είναι κοινωνικός και ευαίσθητος»
Τέλος, αναφερόμενη στον γιο της τον Δημήτρη, συγκινημένη εξηγεί ότι απέχει παρασάγγας από την εικόνα του ληστή. Μοναχογιός, φοιτητής σε πανεπιστημιακή σχολή της Μυτιλήνης, γιος αγιογράφου, με δύο αδελφές, ο 24χρονος περιγράφεται από τη μητέρα του ως άτομο δραστήριο και φιλάλληλο.
«Δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να συμμετάσχει σε τέτοια πράγματα. Σαν άνθρωπος είναι δραστήριος, κοινωνικός και ευαίσθητος σε διάφορα θέματα, όπως το μεταναστευτικό και άλλα. Ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι δίπλα του και θα τον στηρίξω» καταλήγει.
