Από εδώ και πέρα είναι επιβεβλημένη η αναθεώρηση του Μνημονίου μετά από έλεγχο της κατάστασης και απολογισμό των τριών ετών που η χώρα έχει μπει σ’αυτή τη διαδικασία. Μόλις γίνει ο απολογισμός πρέπει να αναθεωρηθούν σοβαρά τα άρθρα που αναφέρονται στις ιδιωτικοποιήσεις, στις εργασιακές σχέσεις και στην υψηλή φορολογία γιατί αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να προχωρά έτσι, διαλύοντας την οικονομία και την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Φοβάμαι πως τους επόμενους μήνες θα αποκαλυφθούν και άλλα λάθη από πλευράς Διεθνούς Νομισματικού ταμείου, τρόικας και δεν συμμαζεύεται. Όπως φαίνεται η κατάρτιση του προγράμματος της δημοσιοοικονομικής σταθερότητας έγινε στο πόδι αν και φοβάμαι πολύ ότι κάποια λάθη έγιναν σκοπίμως. Όπως για το κούρεμα των ομολόγων που κάποια πρόλαβαν και αυτό ήταν ως συνέπεια κάποιοι να μην έχουν ίδια τύχη με τους απλούς πολίτες που έχασαν τα λεφτά τους από το κούρεμα των ομολόγων του Δημοσίου.
Σήμερα, βγαίνουν στη δημοσιότητα πολλά από τα κακά σημεία του Μνημονίου που δεν έπρεπε να εφαρμοστούν. Εδώ έρχεται έντονα η σκέψη ότι πολλοί από τους χειρισμούς της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου με Υπουργό Οικονομικών τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, είχαν σκοπό αρνητικό και δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να ωφελήσουν την Ελλάδα. Επίσης, όλα όσα έχουν να κάνουν με την εφαρμογή του προγράμματος, την καταβολή των δόσεων και τα μέτρα, που πολλά από αυτά δεν τα έχει επιβάλει η τρόικα ίσως βρίσκονται υπό αμφισβήτηση.
Από εδώ και πέρα τι μπορεί να γίνει; Να γίνει αναθεώρηση του Μνημονίου και μάλιστα, άμεσα. Θέματα τα οποία μπορούμε να διακρίνουμε ότι δεν βοήθησαν αλλά ίσα ίσα έκαναν ζημιά στην οικονομία και την κοινωνία πρέπει να αναθεωρηθούν υπό νέα βάση. Πρέπει αυτή η ομάδα εργασίας που επεξεργάζεται τα δεδομένα να δουλέψουν υπέρ της Ελληνικής οικονομίας και όχι διαλύοντας την, πολύ απλά γιατί δεν θα μπορέσουν να πάρουν τα λεφτά τους πίσω και θα χρειαστεί νέο κούρεμα του χρέους.
Η ιστορία δείχνει ότι υπήρξε τεχνητή διάλυση της οικονομίας με σκοπό την υποβάθμιση της και την ένταξη στο μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου. Η συνταγή δεν ήταν μόνο αυτή λάθος αλλά και ο ασθενής δεν ήταν ποτέ άρρωστος… Αυτή είναι η αλήθεια που κανείς από τους πολιτικούς δεν μπόρεσε να εντοπίσει ή δεν ήθελε να εντοπίσει.
Το ΔΝΤ οφείλει να κοστολογήσει με ακρίβεια τις συνέπειες από τη λανθασμένη επιλογή του έτσι ώστε και αυτές να αποτελούν κρίσιμο μέγεθος στις επόμενες διαπραγματεύσεις για την εκτέλεση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και την πορεία της οικονομίας. Τονίζει επίσης, ότι η ομολογία του ΔΝΤ για το σοβαρό λάθος στον πολλαπλασιαστή του μνημονιακού προγράμματος επιβεβαιώνει τις αντιρρήσεις που διατυπώθηκαν για τις πολιτικές οι οποίες ακολουθήθηκαν στη χώρα. Πολιτικές, που σε συνδυασμό με τα εσωτερικά αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας επέφεραν υψηλούς δείκτες ύφεσης και ανεργίας αλλά και μεγάλες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα.
Πώς να συμμαζέψει κανείς τα ασυμμάζευτα σ΄ αυτή την περίπτωση και βέβαια, δεν πρέπει το ΔΝΤ να πει μια συγνώμη για την ταλαιπωρία που υφίσταται ο Ελληνικός λαός αυτές τις εποχές με την πρωτοφανή ύφεση; Μπορούμε να δούμε το παράδειγμα της Ισλανδίας, που ήταν ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Πολλοί ήταν αυτοί που εκτιμούσαν πως η κατάστασή της ήταν χειρότερη ακόμα και από της Ελλάδας. Σήμερα κοντά πέντε χρόνια μετά η οικονομία της αναπτύσσεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς και η ανεργία μειώνεται.
Από εδώ και πέρα είναι επιβεβλημένη η αναθεώρηση του Μνημονίου μετά από έλεγχο της κατάστασης και απολογισμό των τριών ετών που η χώρα έχει μπει σ’αυτή τη διαδικασία. Μόλις γίνει ο απολογισμός πρέπει να αναθεωρηθούν σοβαρά τα άρθρα που αναφέρονται στις ιδιωτικοποιήσεις, στις εργασιακές σχέσεις και στην υψηλή φορολογία γιατί αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να προχωρά έτσι, διαλύοντας την οικονομία και την κοινωνική συνοχή της χώρας.
