Μείωση του αριθμού των χωρών όπου πραγματοποιούνται εκτελέσεις καταδίκων αλλά ταυτόχρονα αύξηση των περιπτώσεων σε χώρες όπου ισχύει η εσχάτη των ποινών διαπιστώνει η Διεθνής Αμνηστία στην ετήσια επισκόπησή της σχετικά με τις θανατικές ποινές και τις εκτελέσεις.
Το 2011 μόνο 20 χώρες από τις 198 του πλανήτη πραγματοποίησαν εκτελέσεις, επισημαίνει η οργάνωση που καταγράφει τουλάχιστον 676 περιστατικά. Ο αριθμός των χωρών έχει μειωθεί πάντως τα τελευταία χρόνια: ήταν 23 χώρες το 2010 και 31 το 2000.
Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία δεν συμπεριλαμβάνουν τις χιλιάδες εκτελέσεις οι οποίες – σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία – πραγματοποιήθηκαν στην Κίνα, όπου οι αριθμοί είναι μυστικοί.
Η Διεθνής Αμνηστία δεν δημοσιεύει στοιχεία ούτε από ανοιχτές πηγές διότι δεν τα θεωρεί αξιόπιστα.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Ιράν όπου και εκεί υπάρχουν αξιόπιστες αναφορές για σημαντικούς αριθμούς εκτελέσεων που δεν είναι καταγεγραμμένες – επισήμως είναι 360, κατά τη Διεθνή Αμνηστία μπορεί να είναι διπλάσιες.
Η έκθεση επισημαίνει, μεταξύ άλλων ότι:
* Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν και πάλι η μοναδική χώρα στην αμερικανική ήπειρο και το μοναδικό μέλος της ομάδας της G8 που εκτέλεσε κρατούμενους, και συγκεκριμένα 43 το 2011. Ωστόσο, ο αριθμός των εκτελέσεων και νέες θανατικές καταδίκες μειώθηκαν θεαματικά σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Το Ιλινόι έγινε η 16η Πολιτεία που κατήργησε τη θανατική ποινή, ενώ το Όρεγκον ανακοίνωσε πάγωνα των εκτελέσεων.
* Η Ιαπωνία, η άλλη χώρα της G8 όπου ισχύει η θανατική ποινή, έχει 19 χρόνια να προχωρήσει σε εκτέλεση.
* Οι χώρες της Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν χρησιμοποίησαν τη θανατική ποινή, εκτός από τη Λευκορωσία, όπου δύο άνθρωποι εκτελέστηκαν. Ο Ειρηνικός αποτέλεσε ζώνη ελεύθερη από τη θανατική ποινή, εκτός από πέντε καταδίκες σε θάνατο στην Παπούα Νέα Γουινέα.
* Άνθρωποι εκτελέστηκαν για αδικήματα όπως μοιχεία και σοδομισμός (Ιράν), βλασφημία (Πακιστάν), μαγεία (Σαουδική Αραβία), εμπόριο ανθρωπίνων οστών (Δημοκρατία του Κονγκό), και εμπόριο ναρκωτικών σε περισσότερες από 10 χώρες. Οι μέθοδοι εκτέλεσης περιελάμβαναν τον αποκεφαλισμό, τον απαγχονισμό, τη θανατηφόρο ένεση και τον πυροβολισμό.
* Δημόσιες εκτελέσεις έγινε γνωστό ότι έχουν πραγματοποιηθεί στη Βόρεια Κορέα, τη Σαουδική Αραβία και τη Σομαλία, καθώς επίσης και στο Ιράν.
* Στην πλειονότητα των χωρών όπου άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο ή εκτελέστηκαν, οι δίκες δεν ήταν σύμφωνες με τα διεθνή πρότυπα δίκαιης δίκης. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα, το Ιράν, το Ιράκ, η Βόρεια Κορέα και η Σαουδική Αραβία, αυτές οι δίκες περιελάμβαναν την απόσπαση «ομολογιών» μέσω βασανιστηρίων ή άλλων απειλών.
* Στη Μέση Ανατολή ο αριθμός των εκτελέσεων αυξήθηκε κατά 50% σε σχέση με το 2010 λόγω της δραστηριότητας τεσσάρων χωρών, του Ιράκ, του Ιράν, της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης. Στο Ιράν και τη Σαουδική Αραβία πιστεύεται ότι εκτελέστηκαν τουλάχιστον επτά ανήλικοι κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
* Πάντως η Αραβική Άνοιξη ανέτρεψε μάλλον προς το καλύτερο το πολιτικό τοπίο (από όσα φαίνεται ως τώρα τουλάχιστον) όπως «απομένει να παγιωθούν οι ελπίδες για αλλαγές».
* Σε όλο τον κόσμο περίπου 18.750 άνθρωποι παρέμειναν καταδικασμένοι σε θάνατο.
«Το μήνυμά μας στους ηγέτες της απομονωμένης μειονότητας των χωρών που εξακολουθούν να πραγματοποιούν εκτελέσεις είναι σαφές: δεν συμβαδίζετε με τον υπόλοιπο κόσμο στο συγκεκριμένο ζήτημα και είναι ώρα να λάβετε μέτρα για τον τερματισμό αυτής της πιο βάναυσης, απάνθρωπης και εξευτελιστικής τιμωρίας», υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Σαλίλ Σετί.
