Οταν πριν από ένα χρόνο αποχώρησε η ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού και δημιούργησαν τη Δημοκρατική Αριστερά πολλοί πίστεψαν ότι κάτι καλό γεννιέται στην Αριστερά εκείνη που πιστεύει στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, σε έναν σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και ανοιχτό σε όλες τις απόψεις .
Οσο περνούσε ο καιρός όμως οι παλαιοκομουνιστικές συνήθειες έρχισαν και πάλι να κάνουν την εμφάνισή τους στα όργανα του νέου κόμματος. Αποκορύφωμα, η σημερινή κλειστή κρίσιμη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής η οποία θα αποφασίσει για το αν θα δεχθεί στους κόλπους του κόμματος τους έξη διαγραφέντες βουλευτές του ΠαΣοΚ.
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν πολλές αντίθετες φωνές για την προσχώρηση των έξη και για την απόφαση της ηγεσίας του κόμματος να προτείνει την ένταξή τους στη ΔΗΜΑΡ.
Το θέμα δεν είναι όμως αυτό. Το σημαντικό είναι ότι ένα νέο κόμμα που επαγγέλεται την ανανέωση της Αριστεράς, δεν μπορεί να παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις για την πορεία του εν κρυπτώ.
Γιατί στην περίπτωση αυτή είναι ένα κλειστό κογκλάβιο κάποιων «επιφανών» που δεν τολμούν να δημοσιοποιήσουν τη γνώμη τους. Φαίνεται ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από τη θητεία τους στο ΚΚΕεσ. και στην ΕΑΡ.
Αλλά τότε να κάνουν γνωστές στους υποψήφιους ψηφοφόρους τους τις απόψεις τους για το πως παίρνουν τις αποφάσεις και να αποκηρύξουν τις δημοκρατικές διαδικασίες.
