Περί τα τέλη Απριλίου οι έλληνες πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν στην πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της μεταπολίτευσης. Οι ξένοι τοποτηρητές μας το επέτρεψαν και αυτό γιατί στις Δημοκρατίες ο λαός πρέπει να εκφράζεται. Φρόντισαν όμως ενωρίτερα να μας υπενθυμίσουν (Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ και Σόιμπλε) ότι αποτυχία του Μνημονίου ΙΙ συνεπάγεται έξοδο από την ευρωζώνη.
Για να πετύχει λοιπόν αυτό το μνημόνιο (που θα είναι και το τελευταίο, δεν υπάρχει άλλο) θα πρέπει να έχει πλεονάσματα 14 δις ευρώ η ελληνική οικονομία μέχρι το 2014. Αυτά θα προέλθουν από την σύλληψη μέρους της φοροδιαφυγής, από την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, από νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και προφανώς και από νέους φόρους. Η ευρηματικότητα των τεχνοκρατών από το εξωτερικό που μας συνδράμουν… έφτασε στο σημείο να προτείνει και φόρο ακινησίας για τα ΙΧ που δεν αποσύρονται και παρέδωσαν οι ιδιοκτήτες τους τις πινακίδες.
Κοινώς οι Έλληνες θα «ματώσουμε» ακόμη περισσότερο για να πετύχει αυτό το πρόγραμμα της βοήθειας για τη χώρα που προβλέπει όμως ότι ετησίως θα πρέπει να αποπληρώνουμε περί τα 9 δις ευρώ τόκους. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν περί τα 2 δις ευρώ ετησίως που θέλουν ενίσχυση τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία μετά την αφαίμαξη που υπέστησαν από το «κούρεμα» έχουν καταρρεύσει, ενώ υπάρχουν και τα 5,8 δις ευρώ του εσωτερικού χρέους του δημοσίου προς ιδιώτες και τα οποία θα πρέπει να αποπληρωθούν μέχρι το 2013. Άρα ετησίως το πρωτογενές πλεόνασμα της εθνικής οικονομίας θα πρέπει να είναι 13 δις ευρώ. Σημειωτέον ότι στο πρώτο δίμηνο του 2012 μετά από τόσες θυσίες και τέτοια φοροεπιδρομή με τα χαράτσια της ΔΕΗ, τα τέλη κυκλοφορίας, τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα, τις αναδρομικές περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τόσα άλλα έφτασε το ταμειακό πλεόνασμα στα 670 εκατομμύρια ευρώ.
Αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς στο 2012 τότε το πολύ να μαζέψουμε περί τα 4 δις ευρώ. Θα λείπουν δηλαδή περί τα 9 δις ευρώ στο τέλος του 2012. Αν πιστέψουμε την κυρία Λαγκάρντ δεν θα μας δοθεί άλλη πίστωση χρόνου και η χώρα θα οδηγηθεί σε έξοδο από την ευρωζώνη, αφού πρώτα θα έχει εκποιήσει τον δημόσιο και τον ιδιωτικό της πλούτο, το πολύ μέχρι το 2015, αν όχι ενωρίτερα. Συνεπώς η πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη; Ασφαλώς και όχι γιατί αυτή τη φορά η σωτηρία της χώρας διατάσσεται! Τουτέστιν αν χρειαστεί και εφόσον δεν θα φτάνουν τα έσοδα θα περικόπτονται τα έξοδα δραστικά με το τσεκούρι. Δηλαδή αν τα έσοδά μας γίνουν 54 δις ευρώ (σε ένα ΑΕΠ που διαρκώς συρρικνώνεται) τότε τα έξοδα του κράτους από τα 51 δις ευρώ το 2011 θα πρέπει να πέσουν στα 41 δις ευρώ!
Κάνουν ένα μικρό λάθος βέβαια οι τεχνοκράτες αφού στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους υπολογίζουν την περεταίρω μείωση του επιπέδου κατανάλωσης άρα και διαβίωσης των Ελλήνων σε συνδυασμό με την αύξηση της παραγωγικότητας. Μόνον που παντού όπου μειώνεις βίαια την κατανάλωση μειώνεται και η παραγωγικότητα (καθοδικό σπιράλ ύφεσης).
Σε γενικές γραμμές από τη στιγμή που αφήνεις τη σωτηρία της χώρας σε ξένους πχ το γερμανό τοποτηρητή κ. Ράιχενμπαχ, αυτός δεν θα ενδιαφερθεί προφανέστατα για να γίνει η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική της Γερμανικής αλλά συμπληρωματική της. Δηλαδή σε μία περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ την ενίσχυση της οικονομία αιχμής, (υψηλές τεχνολογίες, υψηλής αξίας διατροφικά προϊόντα, υψηλού επιπέδου τριτοβάθμια εκπαίδευση κλπ) η χώρα θα μετατραπεί σε εξαγωγέας πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων, με χαμηλούς μισθούς και χαμηλή προστιθέμενη αξία στα παραγόμενα από αυτήν προϊόντα… Ενδιαφέρον επίσης είναι το στοιχείο που εμπεριέχεται στο μνημόνιο ΙΙ ότι τυχόν αλλαγές σε αυτό δεν προβλέπονται μέσω πολιτικής διαπραγμάτευσης, αλλά μόνον με απόφαση του επικεφαλής του EFSF…
