Η ΔΙΠΛΗ επιτυχία των ελλήνων αθλητών του ύψους (Δ. Χονδροκούκη και Κ. Μπανιώτη, 1ος και 4ος αντιστοίχως) στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου είναι από τις λιγοστές περιπτώσεις εθνικού πανηγυρισμού που ξεπερνούν τα καθιερωμένα αθλητικά πλαίσια. Να πούμε: η ελπίδα μέσα από το χάος της οικονομικής δυσπραγίας και του λαβωμένου ηθικού; Η ουσία είναι κάποια αθλητικά γεγονότα, όταν μάλιστα είναι απαλλαγμένα από τον οπαδισμό και αγγίζουν τους πάντες, ανοίγουν έστω έναν φεγγίτη ψυχολογικής οξυγόνωσης. Σε τέτοιες καταστάσεις η νίκη στο στάδιο είναι πραγματική λαϊκή έξαρση. Σημασία έχει ότι τέτοιες επιτυχίες δεν προέρχονται από τις «ανώνυμες εταιρείες» αλλά από το πάθος, το μεράκι, την πίστη των ανθρώπων αθλητών και του περίγυρού τους και όχι από τους κρουνούς των συμβολαίων – έστω και με κάποια μείωση – όπου ρέει, ακόμη προκλητικά, το χρήμα. Και η στενότητα στον στίβο είναι σαφέστατη και πιεστική.
***
Η ΧΡΟΝΙΑ αυτή επετειακά πρέπει να αφιερωθεί στον κορυφαίο, ίσως, αθλητή του 20ού αιώνα, τον άλτη και ολυμπιονίκη το 1908 στο Λονδίνο και το 1912 στη Στοκχόλμη στο μήκος και στο ύψος δίχως φόρα Κωστή Τσικλητήρα, με την αναβίωση των δύο αγωνισμάτων του στην Αθήνα (αθλητής του Πανελληνίου ΓΣ ήταν ο Τσικλητήρας) και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Πύλο. Δεν είναι καιρός που συζητήσαμε το θέμα με τον σημαντικό αθλητικό επιστήμονα και προπονητή του πρωταθλητή του κόσμου κ. Κυριάκο Χονδροκούκη, από τους διαπρεπείς άλτες του ύψους. Η ιδέα τον ενθουσίασε και ανοίγει ο δρόμος για την αξιοποίηση των καλύτερων αθλητών μας καθ’ ύψος και οριζόντιας φοράς. Θα είναι ο επιβαλλόμενος φόρος τιμής στον Κωστή Τσικλητήρα, με ένα χρυσό μετάλλιο, δύο αργυρά και ένα χάλκινο στους Ολυμπιακούς του 1908 και του 1912.
***
ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ιστορία να αναφερθεί ότι στην αλληλογραφία του Τσικλητήρα – πολύτιμη τεκμηρίωση για το ήθος και τον πατριωτισμό του μεγάλου αθλητή -, θεματοφύλακας της οποίας είναι ο ανιψιός του, επί τιμή σύμβουλος Επικρατείας κ. Ηρακλής Τσικλητήρας, υπάρχει ένα γράμμα από το Παρίσι (16 Ιουλίου 1908) όπου αγωνίστηκε σε «μίτινγκ» της εποχής, μετά στο Λονδίνο (και διέπρεψε) προς τη μητέρα του. Με απλότητα και δίχως έπαρση γράφει: «Σεβαστή μαμά, όπως θα εμάθατε από τας εφημερίδας διά την δευτέραν νίκην μου εις το άλμα εις ύψος. Θα ερχόμουν πρώτος αν η τύχη δεν ευνοούσε τον ξένον αθλητή, διότι εκινήθη ο πήχυς αρκετά αλλά δεν έπεσεν, διαφορετικά θα ερχόμεθα και οι δύο πρώτοι. Εδώ στο Παρίσι θα προσπαθήσω να τον νικήσω». Στο Λονδίνο το άλμα του Αμερικανού Ewry ήταν 1 μ. 57,7 και του Τσικλητήρα 1 μ. 55. Ο Τσικλητήρας στη Στοκχόλμη πήδησε 1 μ. 55 στην τρίτη θέση αλλά θριάμβευσε στο μήκος χωρίς φόρα με 3 μ. 37.
***
ΕΙΝΑΙ ευτύχημα ότι η κάλυψη από την ιδιωτική τηλεόραση του πρωταθλήματος βόλεϊ μάς δίνει τη δυνατότητα να εκτιμηθεί ότι η αγωνιστική διάκριση δεν είναι υποχρεωτικά συνάρτηση αφειδούς χρηματικής στήριξης μέχρι σπατάλης αλλά είναι πολύ πιο σημαντική όταν βασίζεται σε άλλους παράγοντες, όπως ο προϋπολογισμός μέσα στα ρεαλιστικά πλαίσια, την αίσθηση υψηλής φιλαθλητικής ευθύνης απ’ όλους όσοι σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη λειτουργία της ομάδας και κυρίως το δέσιμο με την τοπική κοινωνία. Από αυτή την οπτική γωνία πρέπει να εκτιμηθεί δεόντως τόσο από την πολιτεία όσο και την πραγματική φίλαθλη κοινή γνώμη (και όχι από τα κύμβαλα του οπαδισμού) η προσφορά των ομάδων βόλεϊ του Φοίνικα Σύρου και του Παμβοχαϊκού Κορινθίας (με έδρα το Βραχάτι).
***
ΕΝΑ ΑΠΟ τα πιο παρήγορα στοιχεία της εφετινής αγωνιστικής περιόδου που συχνά δίνει την εντύπωση ακυβέρνητης πολιτείας. Αξιοποίηση ελλήνων αθλητών, περιορισμένη – και μικρής δαπάνης – βοήθεια εκ των έξωθεν και με τεχνικούς όπως οι κκ. Νεόφυτος και Ζαλμάς δικαιώνουν απόλυτα τον ρόλο τους. Εν προκειμένω είναι χαρακτηριστική η φράση του προπονητή του Φοίνικα Ερμούπολης που ύστερα από μια σημαντική επιτυχία της ομάδας του είπε ότι «σκοπός μας δεν είναι να γυρνάμε κορνάροντας αλλά να χαιρόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι από αγώνα σε αγώνα». Ορθός ο λόγος. Ευνόητη είναι η επισήμανση για τη στενή και δημιουργική σύνδεση της κοινωνίας της Λαμίας με την ομάδα βόλεϊ της πόλης, η οποία εκφράζει και συνέπεια αλλά και την ισχυρή παράδοση του αθλήματος στην περιοχή, με άξιο προπονητή τον κ. Δ. Ανδρεόπουλο. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να χαιρόμαστε και να στηρίζουμε κάθε τέτοια προσπάθεια σ’ όλα τα αθλήματα, ιδιαίτερα αν επιτυγχάνεται στην περιφέρεια. Αλλωστε η αγωνιστική δραστηριότητα εκτός του άξονα Αθήνα – Πειραιάς – Θεσσαλονίκη είναι ενισχυτική της όλης εθνικής αθλητικής εικόνας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
