Σε ύφεση έχει περάσει επισήμως η Ιταλία καθώς επιβεβαιώνεται από την Istat ότι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης συρρικνώθηκε κατά 0,7% το τελευταίο τρίμηνο του 2011. Δυσάρεστα νέα τα στατιστικά στοιχεία για τον Μάριο Μόντι, ο οποίος εισήγαγε τον Δεκέμβριο ένα πακέτο λιτότητας ύψους 33 δισ. ευρώ και σήμερα επεξεργάζεται μεταρρυθμίσεις προς ενίσχυση της ανάπτυξης. Ομως όπως διακρίνει η ισπανική El Pais ο δόκτωρ Μόντι τώρα έχει ένα πρόβλημα: ξυπνά ο ασθενής στη μέση της εγχείρισης… Η πίστωση χρόνου που είχε δοθεί στον τεχνοκράτη πρωθυπουργό για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του φαίνεται πως εξαντλείται.

Και επισήμως σε ύφεση

Η Ιταλία βρίσκεται επισήμως σε ύφεση, καθώς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της (ΑΕΠ) μειώθηκε κατά 0,7% το τέταρτο τρίμηνο του 2011 σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, όπως επιβεβαίωσε τη Δευτέρα το Ινστιτούτο Στατιστικής Istat στην τελική εκτίμησή του.

Μετά την πτώση 0,2% που κατέγραψε κατά το τρίτο τρίμηνο, το ΑΕΠ της Ιταλίας συρρικνώθηκε κατά 0,7% και το τέταρτο τρίμηνο, οδηγώντας τη χώρα επισήμως σε υφεσιακό έδαφος. Ωστόσο, για το σύνολο του 2011 το ιταλικό ΑΕΠ κατέγραψε αύξηση 0,5%, σύμφωνα με αναθεωρημένα στοιχεία της Istat, η πρώτη εκτίμηση της οποίας έκανε λόγο για αύξηση 0,4%.

Σύμφωνα με την ιταλική κυβέρνηση το ΑΕΠ της χώρας θα συρρικνωθεί φέτος κατά 0,4%.
Πρόβλεψη η οποία εμφανίζεται αισιόδοξη ωστόσο, καθώς σύμφωνα με τις Βρυξέλλες θα υπάρξει μείωση ΑΕΠ κατά 1,3% και σύμφωνα με το ΔΝΤ πτώση της τάξης του 2,2%.

Σημειώνεται πώς στη Ρώμη φθάνει την Τρίτη η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ

Εξαντλείται η πίστωση χρόνου στον Μόντι

Η δόση αναισθησίας που του χορήγησαν κόμματα και συνδικάτα ώστε ο γιατρός να κάνει μια κρίσιμη εγχείρηση φαίνεται να τελειώνει εκατό ημέρες αργότερα.

Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι οι μεταρρυθμίσεις που ήδη εφαρμόστηκαν ή που βρίσκονται στα σκαριά -στο συνταξιοδοτικό, στην αγορά εργασίας, κατά των προνομίων-αρχίζουν να φαίνονται στο πορτοφόλι των Ιταλών χωρίς οι τελευταίοι να αποκομίζουν ακόμη αποτελέσματα. Οπως γράφει η ανταποκρίτρια της El Pais στη Ρώμη, έχουν προκύψει τουλάχιστον τρεις απροσδόκητες επιπλοκές.

Η πρώτη είναι ότι τα δύο κόμματα που πρόθυμα ή απρόθυμα του παρείχαν τη στήριξή τους -ο Λαός της Ελευθερίας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το Δημοκρατικό Κόμμα του Πιερλουίτζι Μπερσάνι– αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι αυτή η στήριξη μπορεί να τους στερήσει ψήφους στις επόμενες εκλογές.

Η δεύτερη είναι η βίαιη κινητοποίηση εναντίον της κατασκευής του Σιδηροδρόμου Υψηλής Ταχύτητας που θα συνδέει το Τορίνο με τη Λυών. Και η τρίτη είναι ότι ο ασθενής, που μόλις ξύπνησε, βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη του αναμενόμενου.

Γιατί η πολιτική και κοινωνική διαφθορά απλώθηκε επί διακυβέρνησης Μπερλουσκόνι σε όλη την Ιταλία. Κανείς δεν γλιτώνει απ’αυτήν, ούτε η δεξιά ούτε η αριστερά. Και πολύ περισσότερο η Λέγκα του Βορρά, που είχε στηρίξει τις τελευταίες κυβερνήσεις του Μπερλουσκόνι. Τώρα, χωρίς εξουσία και χρήμα, ο Ουμπέρτο Μπόσι όχι μόνο δεν διστάζει να προσβάλλει τους ξένους και τους κατοίκους της νότιας Ιταλίας -για εκείνον είναι το ίδιο- αλλά και φτάνει να απειλεί με θάνατο τον πρωθυπουργό.

Πριν από λίγες ημέρες, σε ερώτηση για το αν η θητεία του Μόντι θα μπορούσε να παραταθεί και μετά το 2013, απάντησε: «Ο Μόντι διακινδυνεύει τη ζωή του, ο Βορράς θα τον εξαφανίσει»...

Το κόμμα του Μπερλουσκόνι έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: τον Μπερλουσκόνι. Ο πρώην πρωθυπουργός -που εξακολουθεί να έχει προβλήματα με τη Δικαιοσύνη- δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα φώτα των προβολέων της δημοσιότητας. Τη μια μέρα λοιπόν στηρίζει τον δελφίνο του, τον Αντζελίνο Αλφάνο, και την επόμενη τον αδειάζει.

Ο Μπερσάνι, πάλι, προσπαθεί να διατηρήσει το ηγετικό του προφίλ ανάμεσα σε δύο συμπληγάδες. Από τη μια μεριά, οι προκριματικές εκλογές που οργανώνει το κόμμα του σε όλη την Ιταλία οδηγούν στην ήττα πολλών επισήμων υποψηφίων. Από την άλλη, η αρχική στήριξη του κόμματος στις μεταρρυθμίσεις του Μόντι συναντά αντιδράσεις από τη βάση. Αν όμως τα συνδικάτα που πρόσκεινται στην κεντροαριστερά διαφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις της τεχνοκρατικής κυβέρνησης στην αγορά εργασίας, ο Μπερσάνι δύσκολα θα κερδίσει τις εκλογές.

Κι όλα αυτά τι αντίκτυπο έχουν στον πρωθυπουργό; Μέχρι στιγμής, ο Μόντι έχει καταφέρει να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του με τη στήριξη όλου του πολιτικού φάσματος, εκτός από τη Λέγκα του Βορρά. Τα εσωτερικά προβλήματα των κομμάτων μπορεί όμως τώρα να περιπλέξουν την κατάσταση. Υπάρχουν μερικοί που αρχίζουν να βλέπουν τον Μόντι ως πολιτικό ανταγωνιστή και όχι ως τεχνοκράτη που κλήθηκε να κάνει τη βρόμικη δουλειά και στη συνέχεια θα αποχωρήσει.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η διαμάχη για τον σιδηρόδρομο γίνεται όλο και πιο βίαιη. Μέχρι τώρα έχει αφήσει πίσω της πυρπολημένα αυτοκίνητα, επιθέσεις σε δημοσιογράφους και έναν τραυματία διαδηλωτή. Τώρα φτάνει και στη Ρώμη.

Ο Μόντι και ο ιταλός πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο έχουν καταστήσει σαφή την πρόθεσή τους να προχωρήσει το έργο, που θα συνδέει την Ιταλία με τη Γαλλία. Οι διαδηλωτές προβάλλουν θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Αλλά τώρα προκύπτει και άλλη μια παράμετρος. Σε ένα ρεπορτάζ του που δημοσιεύτηκε στη Repubblica, ο Ρομπέρτο Σαβιάνο επισημαίνει με στοιχεία ότι το έργο αυτό θα μπορούσε να μετατραπεί σε έναν ισχυρό μηχανισμό χρηματοδότησης για τη μαφία.

Ο Μόντι δεν έχει κανένα πρόβλημα να εμφανίζεται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στις αγορές. Γίνεται όμως όλο και πιο πολύπλοκο γι’αυτόν να εμφανίζεται στους δρόμους της χώρας του.