Κάρυστος
Λαός προδομένος, Λαός πονεμένος, φοβικός ( από ανασφάλεια) και απαίδευτος, συνθλίβεται ανάμεσα στα θέλω και τα συμφέροντα σαλτιμπάγκων, που εδώ και καιρό (ή ποτέ) δεν μίλησαν τη γλώσσα του, δεν άκουσαν τη φωνή και τον πόνο του, δεν είδαν και δεν έμαθαν τον τρόπο επιβίωσής του… Λαός εγκαταλελειμμένος στα χέρια του νεοΕλληνικού ΨΕΥΔΟΥΣ, κινδύνεψε, να μετατρέψει το χρυσάφι του (cavod’ oro ) σε αίμα (cavodisangue)… Κι όλα για ένα …αδειανό πουκάμισο…
ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Χάθηκε η όποια εμπιστοσύνη στην όποια πολιτεία …και ΔΙΚΑΙΩΣ ! γιατί αυτή η πολιτεία έδειξε να μη σέβεται και να μην διασφαλίζει τα κοινωνικά αγαθά. Χάθηκε η όποια επικοινωνία, γιατί αποξενώθηκαν (αν δεν ήταν, πάντα, ξένοι) κράτος και λαός. Χάθηκε, ελπίζω όχι οριστικά, ο κοινός λόγος, η γλώσσα συνεννόησης. Αυτοί οι άνθρωποι, που παλεύουν μόνοι, έρμαια στα χέρια « δήθεν μορφωμένων », που εργάζονται, όμως, προς «ίδιον όφελος» έχτισαν με προσωπικό κόπο ένα κτίριο, που κάποιοι όποτε τους συμφέρει το βαφτίζουν νοσοκομείο κι όποτε δεν τους συμφέρει το βαφτίζουν κέντρο υγείας. Αυτοί οι άνθρωποι, που σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία θα αντιμετωπιζόντουσαν με σεβασμό και ισονομία, πεθαίνουν σε κακοτράχαλους και δύσβατους δρόμους ή σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν έμαθε να κάνει σωστά τη δουλειά του και, βέβαια, ΚΑΝΕΙΣ ,σχεδόν, δεν είπε και δεν άκουσε την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Αυτοί οι άνθρωποι, που ΔΕΝ ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΙΑΤΡΟ, απεγνωσμένα, ύψωσαν όση φωνή διέθεταν, για να υπερασπισθούν αυτό που είναι μοναδική ελπίδα και απαντοχή τους, για να διατηρηθούν ζωντανοί και υγιείς. Αυτοί οι άνθρωποι, που ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ και ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΑΝ από κάθε πιθανό κίνδυνο τους ΙΑΤΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΕ ΚΑΝΕΙΣ, τι σημαίνει πραγματική παροχή δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας. Δεν πάσχουν από μυαλό, από ειδική γνώση και ενημέρωση πάσχουν. Από σεβασμό και επίλυση των προβλημάτων τους πάσχουν Έρμαια κάθε κομματικής εκμετάλλευσης, μόνιμη βορά στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη του νεοΕλληνικού ΨΕΥΔΟΥΣ υπεράσπισαν το έλασσον, που διαθέτουν, γιατί φοβήθηκαν ή δεν τους έδειξε κανείς το μείζον, που τους αξίζει.
Μήπως μπορεί κάποιος να αποτιμήσει την αξία κάθε ανθρώπινης ύπαρξης ? Ή μήπως, μπορεί κανείς, να υπολογίσει πόσο αξίζει η ζωή μιάς νέας μάνας δύο παιδιών, που χάθηκε τζάμπα ή …ή…ή… Επί τέλους, θα αποφασίσουμε, σαν κοινωνία, τι αξίζει να σεβόμαστε και να υπερασπιζόμαστε και τι όχι ??? Άτομα που προασπίζονται προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα εκποιούν τα πραγματικά συμφέροντα και του Καρυστινού πολίτη, αυτού που, λόγω ανυπαρξίας πολιτικής βούλησης, τον άφησαν, χωρίς δρόμους, χωρίς εύκολη πρόσβαση στη γνώση . Ξ
έρει, κανείς απ’ τους ανευθυνο-υπεύθυνους, πώς απ’ τον Αη-Δημήτρη , τους Καλιανούς, την Αμυγδαλιά ή το Κόμιτο, χειμώνα καιρό, γίνεται η επικοινωνία με πραγματικά σχολειά ??? Ή, μήπως, αυτός είναι ο στόχος ??? Ποιους συμφέρει η αμάθεια ή η επικινδυνότερη ημιμάθεια ??? Αναλογίσθηκε, άραγε, κανείς αν και πώς θα αντιμετωπισθεί η έκρηξη αμαθών ή ημιμαθών, που τους πνίγει το παράπονο, η αγωνία και η εκμετάλλευση ??? Και, καλά (?! ερώτηση και απορία) να σταυρωθούν …Βαραββάδες, αλλά να χαθούν και…Χριστοί ??? ( μακριά από μένα θρησκοληψίες κάθε είδους και απόχρωσης)
Διαλύεται το Σύμπαν, όχι, μόνο, όταν δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά, κυρίως, όταν καταργείται κάθε έννοια ηθικής και δικαίου. Όταν η ζωή, η υγεία και η παιδεία παύουν να είναι προτεραιότητα και υποχρέωση της πολιτείας κάθε λαός οδηγείται στον απόλυτο αφανισμό. Δημοκρατία, Κράτος …κατάντησαν κούφιες λέξεις… ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ, τόσο οι υπηρετούντες στην Κάρυστο όσο και οι υπηρετούντες στη Χαλκίδα, προσπαθήσαμε και αποτρέψαμε να χυθεί αίμα και να πάει χαμένη όποια ανθρώπινη ζωή. Εγκαταλείψαμε, όταν μας εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μας και όταν δήμαρχος, πολίτες και γιατροί μας διαβεβαίωσαν, πως θα εξακολουθήσει να είναι σεβαστή κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Θλίψη, Πόνος ψυχής…
Η χαρά του αγώνα χάθηκε μέσα στη σύγχυση, Η χαρά του αγώνα χάθηκε μέσα στη σύγχυση, τις κραυγές, το παράπονο, το ψέμα, την κοροϊδία… Αν όλη η προσπάθεια έχει, σαν κατάληξη, να συνεχίσουν οι Καρυστινοί να πεθαίνουν στους κακοτράχαλους δρόμους και τις φουρτουνιασμένες θάλασσες στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν υπηρεσία δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας, χαμένος κόπος, χαμένος πόνος… Ήθελα να ΄ξερα γνωρίζουν, σέβονται, πονάνε το κύτταρο του ΕΛΛΗΝΑ αυτοί που, ανεμίζοντας φλάμπουρα …ποικίλων αποχρώσεων, βάλθηκαν, ντε και καλά, να διαφεντέψουν αυτό τον τόπο ??? Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια, να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο δεν φοβούνται τις συνέπειες, να τα ξανακάνουν τέσσερα ?
Ε. Κασελίμη Γυφτονικολού
Ιατρός- ενσυνείδητος Υπηρέτης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Διευθύντρια Αναισθησιολόγος Dr.Πανεπ. Αθηνών Πρόεδρος Ε.Ι.Ν.Ν.ΕΥΒ.
