Ήταν 11 το πρωί. Μια κυρία μπήκε στο κομμωτήριο μισή ώρα μετά το καθορισμένο ραντεβού της. «Μου έσπασαν το παρμπρίζ. Το αυτοκίνητό μου ήταν το πρώτο στην πυλωτή. Αλλά δεν πήραν τίποτα. Είχα πάνω στο ταμπλό τα γυαλιά ηλίου, στο πίσω κάθισμα την τσάντα μου, αλλά δεν τα άγγιξαν. Τότε γιατί το έσπασαν;» αναρωτιόταν. Η απάντηση ήρθε λίγη ώρα αργότερα από το αστυνομικό τμήμα Παγκρατίου. Όπως φαίνεται, η τελευταία λέξη της μόδας στις ληστείες στο κέντρο της Αθήνας είναι το να σπάνε το παρμπρίζ ή το μπροστινό παράθυρο του παρκαρισμένου-συνήθως σε πυλωτή ή σε μη πολυσύχναστο δρόμο-αυτοκινήτου σου και να αποχωρούν με το σταυρό στο χέρι στην κυριολεξία. Μην έχοντας την πολυτέλεια να ξεψαχνίσουν ένα αβοήθητο αμάξι, οι κλέφτες βρήκαν λοιπόν αυτόν τον (αν)ορθόδοξο τρόπο να βγάλουν γρήγορα κέρδη.

Τις περισσότερες φορές, τα σταυρουδάκια αυτά είναι είτε χρυσά, είτε ασημένια, εγκάρδιο δώρο κάποιου συγγενή ή φίλου για τα καλορίζικα. Επόμενος σταθμός λοιπόν, είναι κάποιο παράνομο, μη δηλωμένο στην Αστυνομία ενεχυροδανειστήριο. «Μου έχει συμβεί πολλές φορές να μου φέρνουν αμέτρητα τέτοια σταυρουδάκια, μέσα σε σακούλες σούπερ μάρκετ. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να βγάλουν τα κορδόνια από τα οποία κρέμονταν, ή τα ματόχαντρα που τα συνόδευαν», παρατηρεί ενεχυροδανειστής που διατηρεί κατάστημα στην Ομόνοια εδώ και τριάντα χρόνια. Ο ίδιος δεν μπαίνει στον πειρασμό να αμαρτήσει αγοράζοντας τα κλεμμένα σταυρουδάκια, μιας και το μαγαζί του λειτουργεί νόμιμα και αποφεύγει τα μπλεξίματα: «υπάρχουν πολλοί αετονύχηδες στο χώρο, που μυρίστηκαν εύκολο κέρδος και στοχεύουν στην απόγνωση όλο και περισσότερων ανθρώπων. Βλέπεις ότι κυκλοφορούν παντού διαφημιστικά έντυπα και πάνω αναγράφεται μόνο ένα κινητό τηλέφωνο και ένα όνομα, χωρίς καν επίθετο ή διεύθυνση. Οι μαυραγορίτες είναι ανεξέλεγκτοι και επιβαρύνουν τον ούτως ή άλλως παρεξηγημένο κλάδο μας».

Όσοι ενεχυροδανειστές είναι νόμιμοι καταγράφουν τις αγορές σε ένα βιβλίο που έχουν από την Αστυνομία. Στη συνέχεια λιώνουν το κόσμημα, το καθαρίζουν σε 14 καράτια και πουλάνε την πρώτη ύλη του. Δείγμα της γενικευμένης απόγνωσης, ήταν άλλωστε και ένα διαφημιστικό ενεχυροδανειστηρίου στην περιοχή της Ηλιούπολης που δήλωνε: «αγοράζουμε τα χρυσά σας δόντια, ακόμη και με σφραγίσματα». Και η εξήγηση του εμπνευστή του συγκεκριμένου διαφημιστικού: «τα χρυσά δόντια έχουν υψηλή περιεκτικότητα χρυσού, συμφέρει να τα πουλήσεις. Όσο μακάβριο κι αν ακούγεται, είναι προτιμότερο να πουλήσεις τα δόντια του παππού σου, παρά τις βέρες του γάμου σου».

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αυτή τη στιγμή στο νομό Αττικής λειτουργούν νόμιμα 114 ενεχυροδανειστήρια. Το 2008 χορηγήθηκαν 13 άδειες, το 2009 18, το 2010 23, ενώ το 2011 και ως σήμερα έχουν ήδη βγει 39 άδειες. Ισπανοί και Ιταλοί επιχειρηματίες, έχοντας ήδη μυριστεί ότι η ελληνική κρίση θα οδηγήσει τους Έλληνες στο να ξεθάψουν και να πουλήσουν ό,τι λάμπει και είναι χρυσός, χτυπούν με τη βοήθεια διερμηνέων την πόρτα ενεχυροδανειστών ρωτώντας ποια είναι η νόμιμη διαδικασία για να ανοίξουν τέτοιου είδους μαγαζί στην Ελλάδα.

Οι πιο παλιοί και υποψιασμένοι ενεχυροδανειστές θα σου πουν ότι κλείνουν το μαγαζί τους κατά τις 2.30 το μεσημέρι: «το παρεμπόριο και τα επικίνδυνα σκηνικά γίνονται μετά τις 5». Και οι πιο χιουμορίστες, μιλούν για τον χρυσό αιώνα του Περικλέους, σε αντιδιαστολή με τον «χρυσό αιώνα του χρέους». Ολοι πάντως ξέρουν ότι «οι πιο σημαντικοί πόλεμοι έχουν γίνει για το χρυσό και το πετρέλαιο». Μόνο που όταν τα έχεις χάσει όλα, δεν ξέρεις για τι να πολεμήσεις. Καλού κακού πάντως, μπορείτε να αντικαταστήσετε το ασημένιο ή χρυσό σταυρουδάκι που άλλοτε κρεμόταν από τον κεντρικό καθρέφτη του αυτοκινήτου σας με ένα χαριτωμένο λούτρινο ζωάκι, που απ’ όσο γνωρίζουμε, αφήνει τους βιαστικούς κλέφτες και τους παράνομους ενεχυροδανειστές παγερά αδιάφορους.