Είναι ένας από τους μακροβιότερους δικτάτορες του κόσμου. Αρέσκεται στο να στέλνει τους πολιτικούς αντιπάλους εξορία και να κερδίζει τις εκλογές με πάνω από το 90% των ψήφων. Συνεπώς προκαλεί μια κάποια έκπληξη το γεγονός ότι ο μοναδικός πρόεδρος από ιδρύσεως του αξιώματος στο Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ σκοπεύει να γράψει ένα βιβλίο για το «πώς να γίνει κανείς ηγέτης» και για την «τέχνη της πολιτικής ηγεσίας».
Παρόλα αυτά, το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαιτέρως σύντομο. Μέχρι στιγμής, ο Ναζαρμπάγιεφ ουδέποτε έχει δείξει δείγματα οποιαδήποτε πρόθεσης ή επιθυμίας να παραδώσει την εξουσία στο προβλέψιμο μέλλον, ενώ οι διεθνείς παρατηρητές περιγράφουν παγίως τις εκλογές στη χώρα του ως φάρσα.
Το Καζακστάν έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για ανεξέλεγκτη διαφθορά και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ο ίδιος ο Ναζαρμπάγιεφ θεωρείται ένας από τους «απόλυτους ολιγάρχες» των κεντροασιατικών κρατών της μακράς μετασοβιετικής εποχής. Φέρεται να έχει μεταφέρει τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο δολάρια από τα έσοδα του κράτους από πετρέλαιο σε ιδιωτικούς λογαριασμούς σε άλλες χώρες, την ώρα που η οικογένειά του κατέχει πολλές άλλες σημαντικές εταιρίες στη χώρα.
Παρόλα αυτά, ο Ναζαρμπάγιεφ φαίνεται πως νιώθει ότι έχει πολλά να πει στους συμπατριώτες του για τα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει ένας ηγέτης. Ένας πρόεδρος οφείλει να έχει καλή μόρφωση και «να μπορεί να κατανοεί τις διαφορετικές καταστάσεις», έχει πει.
«Στις μέρες μας είναι απαραίτητο ο ηγέτης να μιλά δύο ή τρεις ξένες γλώσσες. Και είναι επιθυμητό να έχει αρκετές εμπειρίες ζωής, να γνωρίζει την οικονομία της χώρας να κατανοεί την ουσία μιας πολυεθνικής κοινωνίας. Όπως έλεγε ο Κομφούκιος, αν θέλει να ηγείσαι των ανθρώπων, περπάτα πίσω τους» είναι ένας από τους «σόφρωνες λόγους» που περιλαμβάνονται στο βιβλίο.
Πρώην επικεφαλής του τοπικού κομμουνιστικού κόμματος επί ΕΣΣΔ, «γλίστρησε» σε θέση εξουσίας μετά την ανεξαρτητοποίηση του Καζακστάν το 1991 και σήμερα ο 71χρονος πρόεδρος δεν φαίνεται να το κουνάει από τη θέση του. Το κόμμα του κέρδισε άλλη μία σαρωτική νίκη τον Ιανουάριο και πέρυσι το κοινοβούλιο τον ανακήρυξε «επικεφαλής του έθνους», πράγμα που σημαίνει ότι θα συνεχίσει να απολαμβάνει ηγετικό ρόλο ακόμη και αν κάποτε αποφασίσει πράγματι να αποχωριστεί τον προεδρικό θώκο.
