Διαφορετικές γραμμές έχουν τα κόμματα της Αριστεράς ως προς το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Ξεκινούν από προτάσεις περί «θετικής» αναδιαπραγμάτευσης, περνούν στην «επιθετική επαναδιαπραγμάτευση» και φτάνουν ως την μη αναγνώρισή του χρέους.

Ο Περισσός θεωρεί ότι πρόκειται για επιλογές που θα γίνουν από «τα τμήματα του κεφαλαίου, τα κόμματά του, μαζί με τους διεθνείς συμμάχους του». Επομένως το ΚΚΕ τονίζει ότι σε όποια μορφή αναδιάρθρωσης και αν καταλήξουν, -όποτε και αν καταλήξουν-, «ο λαός θα είναι και πάλι το μεγάλο θύμα, παράλληλα με τα βάρβαρα μέτρα που θα κλιμακώνονται». Γι αυτό προβάλλει ότι η μόνη γραμμή άμυνας και αντεπίθεσης του λαού είναι «η αποφασιστική του άρνηση να υποστεί άλλες θυσίες για το χρέος και την κρίση που δημιούργησε η πλουτοκρατία, σε συνδυασμό με την πάλη του για λαϊκή εξουσία».

Από την άλλη, ο ΣΥΝ, εκτιμώντας ότι είναι προδιαγεγραμμένη η αναδιάρθρωση του χρέους, αντιπροτείνει «μια επιθετική πολιτική επαναδιαπραγμάτευσής του». Κι αυτό, όπως επισημαίνει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ κ. Π. Σκουρλέτης, «εντός της ευρωζώνης, με διαγραφή μέρους του χρέους, με όρους προστασίας και ενίσχυσης της εργασίας, των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης και των καταθέσεων». Κατά την άποψη του ΣΥΝ, το δημόσιο, με βάση τα πακέτα στήριξης που ήδη έχει παράσχει προς τις τράπεζες, πρέπει να ενισχύσει τη συμμετοχή του σε αυτές στην κατεύθυνση του κοινωνικού ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, ενώ άμεσα πρέπει να προχωρήσει στη συγκρότηση του δημόσιου τραπεζικού πυλώνα ως ενός αναπτυξιακού εργαλείου. Ο κ. Σκουρλέτης θέτει ως προτεραιότητα την άμεση απεμπλοκή από το μνημόνιο και την εκ παραλλήλου διεκδίκηση αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών και των δομών της ευρωζώνης, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση «μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής με πρωταγωνιστικό το ρόλο του δημοσίου».

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει εξαρχής ταχθεί υπέρ της «θετικής αναδιαπραγμάτευσης». Εγκαλεί την κυβέρνηση και τους τραπεζίτες για τη στάση τους, λέγοντας ότι «δεν μπορούν να ξορκίζουν την αναδιάρθρωση, διότι θα τη βρούμε μπροστά μας». Όπως όλα δείχνουν, παρατηρεί η ΔΗΜΑΡ, «η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Το ζητούμενο είναι με τι όρους και προϋποθέσεις θα συμβεί, αλλά και τι θα περιλαμβάνει».

Έτσι, τάσσεται υπέρ της θετικής αναδιάρθρωσης, η οποία «δεν έχει σχέση με τη στάση πληρωμών και θα περιλαμβάνει επιμήκυνση και χαμηλότερο επιτόκιο». Μάλιστα τονίζει ότι «η καταστροφολογία δεν συμβάλει στην αναγκαία συζήτηση που πρέπει να διεξαχθεί για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φ. Κουβέλης έχει προβάλει με έμφαση την άποψη ότι συζήτηση και η διεκδίκηση για την αναδιάρθρωση «πρέπει να προωθηθεί χωρίς κραυγές, δαιμονοποιήσεις και πανικό για την κοινωνία».