Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλγκφαγκτ Σόιμπλε μετέδωσε στην Αθήνα μήνυμα καθαρό και ισχυρό.
Δήλωσε την Πέμπτη ότι στο προσεχές διάστημα θα αξιολογηθεί η διατηρησιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους και αν κριθεί μη βιώσιμο τότε, είπε, κάτι πρέπει να γίνει, χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς.
Πολλοί υπέθεσαν ότι υπαινίσσεται την αναδιάρθρωση, που τόσο πολύ συζητείται τελευταίως στην Αθήνα, χωρίς συναίσθηση των κινδύνων που μια τέτοια δημόσια συζήτηση εγκυμονεί.
Ανεξαρτήτως πάντως των ερμηνειών που μπορούν να γίνουν, το μεγάλο θέμα που έθεσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι αυτό της διατηρησιμότητας του χρέους.
Ολα θα εξαρτηθούν λοιπόν από την εκτίμηση της τρόικας και ιδιαιτέρως των ευρωπαικών αρχών ως προς την ικανότητα της χώρας μας να βεβαιώσει ότι θα μπορεί στο μέλλον να αποπληρώνει τα χρέη της.
Η διατηρησιμότητα λοιπόν του ελληνικού χρέους εξαρτάται από την ποιότητα της προσαρμογής και από την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να την εφαρμόσει με συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα.
Αυτό θα κριθεί το επόμενο διάστημα στις διαβουλεύσεις που θα ακολουθήσουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας ή καλύτερα με το μνημόνιο Νο 2, βασικές αρχές του οποίου εγκρίνονται την Παρασκευή από το υπουργικό συμβούλιο και παρουσιάζονται αργότερα σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, με τη μορφή σχεδόν τελεσιγράφου.
Το κρίσιμο λοιπόν του ελληνικού οικονομικού προβλήματος στην παρούσα φάση είναι αυτό ακριβώς και η αντιμετώπισή του εξαρτάται από την ποιότητα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και τη δυνατότητα εφαρμογής του.
Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ουσιαστικά μετέδωσε ότι αν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν είναι ικανοποιητικό, αν οι προβλέψεις του για τα έσοδα και τις δαπάνες δεν υποστηρίζονται και παραπέμπουν περισσότερο σε ασκήσεις επί χάρτου παρά σε πρόγραμμα εξυγίνασης και ανόρθωσης, τότε το ελληνικό χρέος δεν θα κριθεί διατηρήσιμο και οι συνέπειες θα είναι σοβαρές.
Και η δημόσια συζητούμενη αναδιάρθρωση μόνο λυτρωτική δεν θα είναι, όπως πολλοί πιστεύουν στην Αθήνα, αλλά αντιθέτως απολύτως καταδικαστική για τη χώρα και τους πολίτες της.
Είναι κρίσιμο, επίσης , να διευκρινισθεί ότι τυχόν αρνητική αξιολόγηση για τις ελληνικές δυνατότητες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα είναι απολύτως καταδικαστική και για την ιθύνουσα πολιτική τάξη της χώρας.
Οσο προστατευμένη κι αν νοιώθει σε κόμματα, κομματίδια και ομάδες, θα τελειώσει σε μια νύχτα, αν η χώρα βυθισθεί στον βούρκο της χρεοκοπίας.
Η αλληλεξάρτηση λοιπόν είναι ευθεία. Η διάσωση της οικονομίας εξαρτάται από την ικανότητα της πολιτικής τάξης να λάβει και να στηρίξει τις ορθές αποφάσεις. Και αντιστρόφως η τύχη της πολιτικής τάξης εξαρτάται από την τροπή που θα λάβουν οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα.
Οπως προσφάτως κατέγραψε ένας φίλος χαριτολογώντας, αν χαθεί η παρούσα μάχη της οικονομίας η διακυβέρνηση της χώρας δεν θα ακολουθήσει τη συνήθη οδό ,αλλά θα κινηθεί σε άλλα μονοπάτια για πέσει στο τέλος στα χέρια του… Γκλέτσου και του Μαρινάκη.
