Μπορεί να γίνει θέατρο ο τηλεφωνικός κατάλογος; Μπορεί, απαντά η Ομάδα Χρώμα και μαζί με τη Μαρία Κατσανδρή ανέλαβαν να το αποδείξουν επί σκηνής. Γι΄αυτό και επέλεξαν να ανεβάσουν, όχι έναν απλό τηλεφωνικό κατάλογο, αλλά τον «Ενοποιημένο Τηλεφωνικό Κατάλογο, Αθηνών-Πειραιώς-Προαστίων, Α-Ω». Συνοδευόμενος από λίγα κείμενα, της ηθοποιού, κάποια ποιήματα, της Κικής Δημουλά, μουσική και τραγούδια, από την Ελπίδα Μεταξά και τον Ναπολέοντα Σαριπανίδη στο μπουζούκι, και, τέλος, με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Χατζή, ο «ΑΩ» γίνεται θεατρικό έργο…. Από τη Μεγάλη Δευτέρα και για δέκα παραστάσεις, ο καθένας από εμάς θα έχει τη δυνατότητα να κρίνει μόνος του, αν τελικά, υπάρχει απάντηση στο αρχικό ερώτημα – στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, των εκδόσεων Καστανιώτη,
Γιατί όμως έγινε αυτή η επιλογή; Η Μαρία Κατσανδρή απαντά στις σχετικές ερωτήσεις και ξεκαθαρίζει τα πράγματα:
– Γιατί επιλέξατε να παίξετε ένα Τηλεφωνικό Κατάλογο; Ποιος είχε αυτή την ιδέα και γιατί πιστεύετε ότι με ένα τέτοιο υλικό στα χέρια γίνεται παράσταση…
«Ναι, είναι πολύ εύλογο το ερώτημά σας. Γιατί άραγε; χάθηκαν τόσα σπουδαία κείμενα; Εχετε δίκιο να ρωτάτε. Κοιτάξτε, στη ζωή μας, σήμερα, αισθάνομαι ότι έχουμε χάσει το Κέντρο. Εχουμε χάσει το «κουκούτσι» μας. Φυσικά και μπορούμε να το βρούμε μέσα από τα σπουδαία κείμενα, αλλά κυρίως μέσα μας. Αυτό που αφορά σήμερα είναι μόνο η Αλήθεια. Ετσι νομίζω… και η Αλήθεια του καθένα έχει πολύ μεγάλη σημασία. Σήμερα που ξαφνικά έχουμε γίνει τόσο πολύ ρατσιστές, τόσο πολύ ματαιόδοξοι, τόσο πολύ κλειστοί και εαυτολάτρες, έχει μεγάλη σημασία η ιστορία του κάθε ανθρώπου. Και, ξέρετε αυτό βρίσκουμε μέσα στον τηλεφωνικό κατάλογο. Την «τυπική» ταυτότητα τόσων και τόσων ανθρώπων. Ονομα, διεύθυνση, τηλέφωνο. Τα πρώτα σημεία «επαφής». Και τα πρώτα «στάδια»; Να τα πω; να ονειρευτούμε τις ζωές των τόσων άγνωστων αλλά και κάπως γνωστών ανθρώπων. Γιατί σε ποιόν άνθρωπο, κάποιο όνομα δεν του θυμίζει κάποιον δικό του; μια διεύθυνση δε μας ταξιδεύει; ένας αριθμός… πόσα μπορεί να μας θυμίσει; Οσο για την ιδέα, ήρθε από ένα παλιό «αστείο» που χρόνια το λέμε: «άντε να παίξεις τον τηλεφωνικό κατάλογο». Αυτό το αστείο λοιπόν το κάναμε πολύ, τελευταία, με τον Κωνσταντίνο (σ.σ. Χατζή). Και μια ωραία μέρα μου έκανε αυτή την πρόταση. ε! πώς ν’ αρνηθώ. Εξ’ άλλου μου αρέσει η διακινδύνευση. Η ανακάλυψη του άγνωστου. κι ας πέσω, δεν πειράζει. Πιστεύω άλλωστε ότι κάθε τι που εμπεριέχει ζωή, μπορεί να γίνει παράσταση. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ένας τηλεφωνικός κατάλογος είναι γεμάτος με ανθρώπινες ζωές»
– Τα δικά σας κείμενα γράφτηκαν ειδικά για την παράσταση ή προϋπήρχαν; Τι θέμα έχουν; Πώς συνδέονται μαζί με τον κατάλογο και τα ποιήματα της Δημουλά;
«Τα δικά μου κείμενα… που είναι απόφαση του σκηνοθέτη να τα βάλει σ’ αυτό το ταξίδι, γιατί περί ταξιδιού πρόκειται, προϋπήρχαν, τα ήξερε και τα επέλεξε. Η θεματική τους είναι η μνήμη μιας γυναίκας. Στην παράσταση μας μια γυναίκα διαβάζει τον τηλεφωνικό κατάλογο, της έρχονται εικόνες, μνήμες, άνθρωποι και, εκεί ακριβώς σταματάει να διαβάζει και μας «λέει» κάποιο περιστατικό από τη ζωή της. Και φυσικά τα ποιήματα της Κικής Δημουλά! Γιατί πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για Μνήμη, για Ψυχές ανθρώπινες, και να μη μας έρθει στο νου η Δημουλά;»
{{{ moto }}}
– Αν καταλαβαίνω καλά πρόκειται για έναν μονόλογο (;), μια φωνή που ζητά επικοινωνία, μια γυναίκα που δεν θέλει να είναι μόνη, έναν άνθρωπο που κάνει έναν προσωπικό απολογισμό. Κάπως έτσι δεν είναι;
«Αυτήν την παράσταση τη λέω «μουσική παράσταση». Είναι ένας μονόλογος που μπλέκεται με τραγούδια. Η Ελπίδα Μεταξά -μία εξαιρετική φωνή- ένα όργανο, συμμαχούν και συνωμοτούν με αυτή τη γυναίκα, έτσι που το ταξίδι της μνήμης να γίνει ένα ωραίο ταξίδι προς το μέλλον. Κοιτάξτε όλη η σκέψη είναι πως χωρίς Ιστορία δεν μπορούμε να έχουμε ζωντανό παρόν ούτε ενδιαφέρον μέλλον. Πρόκειται για ένα μοίρασμα, θα το έλεγα, αυτή η γυναίκα μοιράζεται, δεν απολογείται, δεν ζητά επικοινωνία, ψάχνει την ευκαιρία να ξαναβρεί το κέντρο της. Τον στόχο της. Και αυτήν την ευκαιρία της την δίνει η Ιστορία της, η Ιστορία ανθρώπων που δεν ξέρει, ή που ξέρει… Η δυνατότητα του ονείρου, αυτό κυρίως να μη χάσει. Να μπορεί να ονειρεύεται ο άνθρωπος και να προχωράει».
– Επικοινωνία: Είναι σήμερα τόσο δύσκολη; Φταίμε κυρίως εμείς οι ίδιοι γι΄αυτό;
«Η επικοινωνία σήμερα είναι ανέφικτη. γιατί βιαζόμαστε πάρα πολύ. Και η Επι-κοινωνία θέλει χρόνο. Χρειάζεται ένας μικρός τόσος δα χρόνος να κοιτάξουμε στα μάτια τον άλλον άνθρωπο. Και δεν τον έχουμε. Φυσικά και φταίμε εμείς».
– Τελικά θέατρο μπορεί να γίνει με κάθε τι….;
«Ναί! μπορεί να γίνει με το κάθε τι φτάνει να υπάρχει σοβαρός λόγος που γίνεται το ό,τι… Να υπάρχει λόγος. Κατάθεση».
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
Ομάδα Χρώμα: «Ενοποιημένος Τηλεφωνικός Κατάλογος, Αθηνών – Πειραιώς-Προαστίων, Α-Ω»
Από τη Μεγάλη Δευτέρα και ως τις 2 Μαΐου
Θέατρο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης – Εκδόσεις Καστανιώτης, τηλ. 210-3826.185
Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια
Παραστάσεις: 18, 19, 20 – 26, 27, 28, 29, 30 Απριλίου, 1 & 2 Μαΐου, στις 21.00.
Εισιτήριο: 15 ευρώ
