Κάπου στον κόσμο, σε ένα πάρτι, ακούγονται οι πρώτες νότες από την χορευτική εκδοχή της «Μισιρλού». Η ανεπίσημη στατιστική των πάρτι, επιβεβαιώνει πως τουλάχιστον ένα ζευγάρι που χορεύει, θα επιχειρήσει – μάταια και μάλλον κωμικά – να μιμηθεί κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις: Θα περάσουν τις παλάμες μπροστά από τα μάτια τους, κάπως σαν τον Τζον Τραβόλτα και την Ούμα Θέρμαν, όπως είχαν δει «σε μια ταινία».
Κάπου αλλού, στον κόσμο, την ίδια στιγμή, μια παρέα περίεργων, ετερόκλητων ανθρώπων μαζεύεται σε έναν συγκεκριμένο χώρο. Μπορεί να είναι στο Λούισβιλ του Κεντάκι, στην Ταμπά της Φλόριντα, ή λίγο έξω από το Λονδίνο. Ο χώρος, θα είναι μια παλιά ξεφτισμένη αίθουσα μπόουλινγκ. Ορισμένοι στην παρέα είναι γιατροί, κάποιοι άλλοι δικηγόροι, υπάρχει και μια αναλογία ανέργων. Οι περισσότεροι φορούν μια μακριά ρόμπα, έχουν μακριά μαλλιά ή περούκα και κρατούν σφιχτά στο χέρι ένα ποτήρι με ένα λευκό πηχτό ποτό, ένα απολαυστικό White Russian, όπως είχαν δει «σε μια ταινία».
{{{ moto }}}
Υπάρχουν ταινίες και ταινίες. Υπάρχουν τα αριστουργήματα όπως ο «Πολίτης Κέιν», οι εισπρακτικές επιτυχίες, όπως ο «Τιτανικός», οι σινεφίλ ταινίες σταθμοί όπως «Η διπλή ζωή της Βερόνικα». Και υπάρχει και η κατηγορία του απόλυτου cult, κάποιες ταινίες που χρόνια μετά την προβολή τους, παραμένουν όλο και πιο επίκαιρες, έχουν όλο και περισσότερους οπαδούς και σημαδεύουν την pop κουλτούρα με τον τρόπο που μπορεί να κάνει μόνο η νοσταλγία.
Το «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο και το «The Big Lebowski» των αδελφών Κοέν είναι δυο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της cult (και όχι trash, όπως συγχέεται με εντελώς λάθος τρόπο στην εύκολη στις γενικεύσεις Ελλάδα) μυθολογίας. Όχι μόνο γιατί σε κάθε πάρτι θα υπάρχει ανάμνηση από τον χορό που ανάστησε μεταξύ άλλων και την καριέρα του Τζον Τραβόλτα. Ούτε γιατί το Lebowski Fest, ένα πάρτι μασκέ ως φόρος τιμής στην ταινία των αδελφών Κοέν, διοργανώνεται εδώ και χρόνια σε όλο τον κόσμο – πλέον και στην Ευρώπη. Κυρίως γιατί χωρίς αυτές τις ταινίες, η ποπ κουλτούρα θα ήταν φτωχότερη, λιγότερο κυνική, πιο αποστειρωμένη.
Αυτές τις ημέρες, στη Νέα Υόρκη στην Bold Hype Gallery, στους 27 Δρόμους του Μανχάταν, μια έκθεση με το όνομα «Quentin vs Coen», προσπαθεί με έμμεσο τρόπο να κάνει μια ψεύτικη σύγκριση ανάμεσα στις δυο cult δημιουργίες. Με την βοήθεια εντυπωσιακών σκίτσων, που στην πραγματικότητα είναι ένα αφιέρωμα στους δημιουργούς των ταινιών, θα τιμηθούν για την κληρονομιά τους στην ποπ κουλτούρα.
Για έναν οπαδό αυτών των δυο ταινιών, είναι δύσκολο να επιλέξει ποια είναι καλύτερα. Ούτε καν τα στατιστικά στοιχεία, όπως το ότι στα 117 λεπτά διάρκειας του «Big Lebowski», κάθε εκδοχή του fuck ακούγεται 292 φορές ενώ στα 154 λεπτά του «Pulp Fiction», η ίδια λέξη χρησιμοποιείται 265 φορές, δεν βοηθάει. Υπάρχει λόγος να επιλέξει κανείς μια από τις δυο;
* Η έκθεση «Quentin vs Coen» θα φιλοξενηθεί στην γκαλερί Bold Hype Gallery της Νέας Υόρκης, το τριήμερο 7 – 9 Απριλίου.
