Υπήρξε όνειρο δεκαετιών για τους κατοίκους της περιοχής και για τους θιασώτες της τεχνολογικής ανάπτυξης. Οταν τελικά κατασκευάστηκε ήταν το Νο 1 σύμβολο της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας». Το κόστος και ο χρόνος κατασκευής της δεν ξέφυγαν από την πολιτική αντιπαράθεση της εποχής. Επτά χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας της γέφυρας Ρίο- Αντίρριο, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Ολο και περισσότεροι οδηγοί επιλέγουν τη θαλάσσια οδό μετακίνησης. Η γενικότερη οικονομική δυσπραγία οδηγεί κυρίως τους οδηγούς φορτηγών να προτιμούν τα φεριμπότ. Ούτως ή άλλως για τους επαγγελματίες της αυτοκίνησης η γέφυρα δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής, λόγω του σχεδόν διπλάσιου κόστους διέλευσης σε σχέση με τα φεριμπότ. Παρ΄ όλα αυτά οι ιδιοκτήτες των ανοιχτού τύπου καραβιών εμφανίζονται και αυτοί προβληματισμένοι, αφού η όποια αύξηση της επιβατικής κίνησης από τα ΙΧ δεν αρκεί για να καλύψει τις απώλειές τους από τον κλάδο των μεταφορών και την πτώση που αυτός εμφανίζει.
Η γραμμή κρατήθηκε…
Ο κ. Γιώργος Ρέππας, αντιπρόεδρος των ιδιοκτητών φορτηγών δημοσίας χρήσεως της Ναυπάκτου, χρησιμοποιεί τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα το φεριμπότ της γραμμής. «Σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες του χώρου χρησιμοποιούμε αποκλειστικά τα φεριμπότ. Αυτό γινόταν ήδη από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της γέφυρας, πόσω μάλλον τώρα που και το παραμικρό έξοδο μετράει» τονίζει. «Αυτό που παρατηρώ είναι ότι εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, ειδικά τις ημέρες που υπάρχει καλοκαιρία, υπάρχουν και αρκετοί οδηγοί ΙΧ, κάτι αδιανόητο τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της γέφυρας» επισημαίνει ο κ. Ρέππας.
Την εικόνα αυτή επιβεβαιώνει και ο πρόεδρος των πλοιοκτητών της γραμμής Ρίου- Αντιρρίου κ. Αλέξανδρος Μπούφης. «Κατά μέσον όρο 300-350 ΙΧ ημερησίως επιλέγουν τη θαλάσσια μετακίνηση. Σκεφτείτε ότι τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της γέφυρας ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 50-60» επισημαίνει ο κ. Μπούφης, τονίζοντας παράλληλα ότι «η όποια αύξηση του αριθμού των ΙΧ δεν αρκεί για να καλύψει τις απώλειες που έχουμε λόγω της γενικότερης μείωσης της κίνησης στον κλάδο των μεταφορών.Ας μην ξεχνάμε ότι το 40% του τζίρου μας πηγαίνει υπέρ τρίτων. Πάντως αν αυτή η γραμμή κρατήθηκε ανοιχτή και μετά την έναρξη λειτουργίας της γέφυραςαυτό οφείλεται στους φορτηγατζήδες Ελληνες και ξένους, αλλά και στα λεωφορεία από την Αλβανία, που είναι ίσως οι πιο σταθεροί πελάτες μας».
«Στην πραγματικότητα για εμάς η κρίση ίσως αποτελεί μια ευκαιρία για ανάκαμψη» λέει ο κ. Γεράσιμος Τρωιάνος, πρώτος μηχανικός και μέτοχος στο φεριμπότ «Παντάνασσα», ένα από τα 10 πλοία που κινούνται σήμερα στη γραμμή ΡίοΑντίρριο. Χωρίς πάντως και αυτός να εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξος. «Δεν πιστεύω ότι θα εκλείψει ποτέ η διά θαλάσσης σύνδεση. Ωστόσο, αν η κρίση των μεταφορών συνεχιστεί, είναι πιθανόν να μειωθούν τα δρομολόγια που τώρα είναι συχνά και επί 24ώρου βάσεως. Ηδη πριν από λίγο καιρό δύο πλοία πουλήθηκαν».
Τέχνας κατεργάζονται
Πέρα από την επιλογή ξηράς ή θάλασσας, οι κάτοικοι της περιοχής εξαντλούν την ευρηματικότητά τους ώστε να βρουν τον φθηνότερο δυνατό τρόπο να διασχίσουν τα 2,5 χιλιόμετρα της απόστασης Ρίου- Αντιρρίου. Αλλοι, κυρίως εργαζόμενοι, επιλέγουν να ταξιδεύουν ομαδικά με ένα ΙΧ. Μερικοί απ΄ όσους ζουν κοντά στη μία ακτή αλλά εργάζονται σε κάποια απόσταση από την άλλη έχουν το αυτοκίνητο μονίμως απέναντι και επιβιβάζονται καθημερινά στο καράβι, αφού η μετακίνηση για τους «πεζούς» επιβάτες είναι δωρεάν. Και βέβαια κάποιοι μετά τη δωρεάν… βαρκάδα χρησιμοποιούν τη συγκοινωνία.
« Στο φεριμπότ και στο λεωφορείο συναντώ συνέχεια καινούργιες φάτσες. Οχι μόνο από το Αντίρριο αλλά και από τη Ναύπακτο και το Μεσολόγγι» λέει η κυρία Κωνσταντίνα Ασημακοπούλου, κάτοικος Αντιρρίου που εργάζεται στο Νοσοκομείο του Ρίου. Ο σύζυγός της κ. Γιώργος Ασημακόπουλος, σήμερα πρόεδρος των συνταξιούχων ναυτικών Ναυπακτίας, ως πριν από τρία χρόνια εργαζόταν στη γραμμή. Μιλάει για τις αναπόφευκτες αλλαγές που έφερε η γέφυρα στη ζωή της πόλης του. «Πριν από την έναρξη λειτουργίας της γέφυρας στο πορθμείο απασχολούνταν 300 Αντιρριώτες. Ελάχιστοι από αυτούς εργάζονται σήμερα στη γέφυρα». Ο κ. Ασημακόπουλος θεωρεί και αυτός την κρίση μια ευκαιρία για να ξαναζωντανέψει το Αντίρριο. Κάνει την πρόταση ότι «ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες μια μείωση της τιμής του εισιτηρίου του φεριμπότ,στα 7 ευρώ μετ΄ επιστροφής για τα ΙΧ,ίσως φέρει και κάποιους εκδρομείς στην πόλη μας».
Τα σημάδια της κρίσης δεν είναι ορατά μόνο από την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας. «Ιστορικά και πρακτικά η περιοχή Ρίου- Αντιρρίου είναι ενιαία. Η μείωση της τιμής των διοδίων είναι από τα βασικά αιτήματα των δημοτών της πόλης μας» λέει ο βοηθός δημάρχου Πατρών, υπεύθυνος για τη δημοτική ενότητα Ρίου, κ. Κώστας Μπουρδούλης. Ο κ. Μπουρδούλης σε μια πρόσφατη απεργία των φαρμακοποιών της Πάτρας έγινε μάρτυρας… διά θαλάσσης μετακίνησης των δημοτών του προς Αντίρριο και Ναύπακτο, προκειμένου να πάρουν από εκεί φάρμακα.
ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ
Τι λένε όμως για όλα αυτά οι εκπρόσωποι της εταιρείας που κατασκεύασε και εκμεταλλεύεται τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης». «Σίγουρα υπάρχει πτώση των διελεύσεων και αυτό έχει να κάνει με τη γενικότερη οικονομική δυσπραγία. Δεν πιστεύω ότι τα φεριμπότ καρπώνονται ιδιαίτερα τις δικές μας απώλειες» τονίζει ο υπεύθυνος Εταιρικής Επικοινωνίας της Γέφυρα ΑΕ κ.Γιάννης Φρέρης. «Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν μόνο τα διόδια αλλά και η αύξηση της τιμής της βενζίνης» επισημαίνει. Ο κ. Φρέρης δεν αρνείται ότι τα διόδια της γέφυρας είναι ακριβά, κάτι που αποδίδει στο «μεγάλο κόστος κατασκευής του έργου, για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν πρωτόγνωρες τεχνολογικές καινοτομίες. Πρόκειται για ένα πραγματικό θαύμα της μηχανικής».
Οσον αφορά το αίτημα των κατοίκων της περιοχής για μείωση των διοδίων, απαντά ότι «ναι μεν υπήρξε μια μικρή αύξηση στο κόστος της απλής διέλευσης, όμως για τους συχνούς χρήστες της γέφυραςυπάρχουν μια σειρά πακέτα που την κάνουν ανταγωνιστική από πλευράς τιμής απέναντι στο φεριμπότ».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
