Μίζες εκατομμυρίων ευρώ που υπερβαίνουν το 5% του συνολικού έργου και μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν πώς εισέρρεε το «μαύρο χρήμα» σε έλληνες αξιωματούχους για το σκάνδαλο των υποβρυχίων αποκαλύπτονται από την πολυσέλιδη δικογραφία, μέρος της οποίας αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα της Κυριακής». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην αίτηση δικαστικής συνδρομής προς τις γερμανικές αρχές της εισαγγελέως Πόπης Παπανδρέου, η οποία ερευνά την υπόθεση, γίνεται λόγος για «υποβρύχιες διαδρομές δεκάδων εκατομμυρίων», ενώ επισημαίνεται ακόμα ότι «το τραγελαφικό είναι ότι ενώ η προμηθεύτρια εταιρεία Ferrostaal παγκόσμια έδινε μίζα 2,5% για τις συμβάσεις που έκλεινε,στην Ελλάδα οι εμπλεκόμενοι απαιτούσαν 5%!..».

Ετσι έρρεε το χρήμα

Σε ανάλογο κλίμα είναι και οι καταθέσεις γερμανών και ελλήνων μαρτύρων, οι οποίοι δηλώνουν την αποστροφή τους γιατί ένα κράτος-μέλος της ΕΕ μπορεί να έχει απαιτήσεις για τόσο υπέρογκες πληρωμές. Κατάθεση του λογιστή των Ελληνικών Ναυπηγείων αποκαλύπτει επίσης ότι τρεις συνδικαλιστές ( Κοντάκης, Μαρκάτος και Μίχας ) πληρώνονταν ως τον Απρίλιο του 2010, παρ΄ ότι οι δύο από αυτούς είχαν διατελέσει αντινομάρχης και νομάρχης αντίστοιχα. Ολόκληρος ο φάκελος θα πάρει τον δρόμο για τη Βουλή, αφού έχουν προκύψει στην έρευνα και τα ονόματα τεσσάρων υπουργών του ΠαΣοΚ και της ΝΔ που εκ της θέσεώς τους ήταν υπεύθυνοι για την υλοποίηση των συμβάσεων.
Από τα έγγραφα των τροποποιητικών συμβάσεων φαίνεται ότι όλες οι εταιρείες και οι υποκατασκευάστριες των αντισταθμιστικών έδιναν λογαριασμό στην εταιρεία συμβούλων του επιχειρηματία Μιχάλη Ματαντού, ο οποίος επίσης έχει κληθεί να καταθέσει ως ύποπτος.
Ιδιαίτερα περιγραφικό είναι το κείμενο της εισαγγελέως Πόπης Παπανδρέου, η οποία τονίζει ότι «… οι παράνομες πληρωμές στην Πορτογαλία ήταν “νηπιαγωγείο” μπροστά στο μέγεθος των παράνομων πληρωμών που έγιναν σε κρατικούς αξιωματούχους στη χώρα μας για την αγορά των υποβρυχίων τύπου 214… Από καταγγελίες στελεχών της Ferrostaal φαίνεται ότι οι μίζες σε κρατικούς αξιωματούχους καμουφλαρίστηκαν στα προγράμματα αντισταθμιστικών… Για την πληρωμή προμηθειών δημιουργήθηκε η εταιρεία Μarine Force Ιnternational (ΜFΙ), θυγατρική κατά 50% της Τhyssen Κrupp και της Ferrostaal με έδρα το Λονδίνο. Τα ποσά κατευθύνονταν στην εταιρεία του Μιχάλη Ματαντού, 62 χρόνων, εφοπλιστή στην εταιρεία Μarine Ιndustrial Εnterprises SΑ (ΜΙΕ), ενώ το 2004-2005 η εταιρεία πέρασε στον έλεγχο του 40χρονου Αντώνη Χάγια, στενού συνεργάτη του εφοπλιστή…». Σύμφωνα με το κείμενο της δικαστικής συνδρομής της εισαγγελέως που διερευνά την υπόθεση, το κόστος των τριών υποβρυχίων ήταν αρχικά 1,26 δισ. ευρώ και το 2002 υπεγράφη και άλλη σύμβαση για την προμήθεια ενός ακόμα υποβρυχίου. Το τέταρτο συμφωνήθηκε να αγοραστεί στην τιμή των 400 εκατ. ευρώ και ο εκσυγχρονισμός των άλλων τριών στοίχισε 877 εκατ. ευρώ.

Το Ειρηνοδικείο Μονάχου

Στις 25 Μαρτίου του 2010 το Ειρηνοδικείο του Μονάχου εκδίδει απόφαση (ΕR Ι Gs 2642/10) με την οποία διατάσσει την προσκόμιση κρίσιμων εγγράφων για την υπόθεση, όπως οι συμβάσεις με τις εταιρείες συμβούλων, αλλά και έγγραφα που να δείχνουν ποιες ήταν οι σχέσεις των εταιρειών με πρόσωπα «επαφής των φορέων αυτών», όπως χαρακτηρίζονται οι Μ. Ματαντός, Γιάννης Μπέλτσιος και η εταιρεία του Αλ. Αβατάγγελου. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται ακριβώς ο ρόλος του Μιχάλη Ματαντού: «Για την προετοιμασία της ανάθεσης του έργου η Ferrostaal ΑG έκανε χρήση των υπηρεσιών ενός ανεξάρτητου εφοπλιστή ονόματι Μιχαήλ Ματαντού και της εταιρείας του ΜΙΕ με κύρια έδρα τον Παναμά. Χρησιμοποίησε και άλλον σύμβουλο και συγκεκριμένα την εταιρεία Dolmarton, που ιδρύθηκε το 1997 από τον δόκτορα Αλέξανδρο Αβατάγγελο στις Παρθένους Νήσους. Ως αμοιβή συμβούλου συμφωνήθηκε με την εταιρεία αυτή προμήθεια ύψους 6,5% της συνολικής αξίας της σύμβασης, ενώ τον Φεβρουάριο του 2000 το ύψος της προμήθειας μειώθηκε σε 4,5%. Τους όρους της σύμβασης διεξήγαγαν οι κατηγορούμενοι στη Γερμανία Ηaun (σ.σ.: βασικός μάρτυρας στην υπόθεση και πρώην στέλεχος της γερμανικής εταιρείας) και Μuhlenbeck…».

Δικαστική έρευνα

Στην απόφαση καταγράφονται και τα χρήματα που μπήκαν στις δύο εταιρείες κατά το διάστημα 2000-2003! «… Καταβλήθηκαν με εντολή των δύο κατηγορουμένων μέσω του έλληνα πράκτορα Ματαντού συνολικά 25,3 εκατ. ευρώ στην Dolmarton. Στις 15.6.00 11,5 εκατ., στις 5.7.01 7,5 εκατ., στις 30.10.03 3,8 εκατ. και το 2003 άλλα 2,5 εκατ. Στην εταιρεία ΜΙΕ στις 18.5.00 καταβλήθηκαν 15 εκατ. και μέχρι το 2003 επιπλέον 72,47 εκατ. ευρώ…». Μετά την αξίωση του κ. Αβατάγγελου το 2007, ο οποίος ζητούσε 66.528.541 ευρώ, συμφωνήθηκε η καταβολή άλλων 10 εκατ. ευρώ. Η έρευνα της υπόθεσης θα συνεχιστεί και αυτή την εβδομάδα με την κλήση και άλλων προσώπων ως υπόπτων. Από τα πρώτα 37 πρόσωπα τα οποία κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις εμφανίστηκαν όλοι, πλην του Μιχάλη Ματαντού, για τον οποίο προτάθηκε να καταθέσει στο προξενείο μας στη Ζυρίχη. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό. Αντίθετα ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Αβατάγγελος εμφανίστηκε και πήρε προθεσμία ως τις 28 Απριλίου.

Ο λογιστής των Ναυπηγείων

Καταθέτοντας στο ΣΔΟΕ, ο Ι. Μ. εμφανίζεται να μη γνωρίζει τη σχέση του προέδρου των Ελληνικών Ναυπηγείων ΑΕ (ΕΝ ΑΕ) με εταιρείες εκτός Ναυπηγείων, οι οποίες είναι όμως προμηθεύτριές τους! Για τους τρεις συνδικαλιστές καταθέτει: «Ο Γ.Κοντάκης διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου Τρίαινα και όταν έγινε το σχήμα 51-49 (51% η ΕΤΒΑ και 49% οι εργαζόμενοι) δημιουργήθηκε ο Συνεταιρισμός Διαχείρισης Μετοχών, στον οποίο πρόεδρος ήταν ο κ. Κοντάκης,και την ημέρα της αγοραπωλησίας οι εργαζόμενοι επέστρεψαν το 49% και έλαβαν τα χρήματα που αναλογούσαν.Ο Σ.Μαρκάτος διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου Τρίαινα και πληρωνόταν μέχρι τη συνταξιοδότησή του,περίπου τέλη του 2010,από τα ΕΝ ΑΕ.Ο Γ.Μίχας συμμετείχε στο Σωματείο Τρίαινα,δεν θυμάμαι αν συμμετείχε στον συνεταιρισμό,και πληρωνόταν από τα ΕΝ ΑΕ ως τον Απρίλιο 2010,οπότε διεκόπη η μισθοδοσία του έπειτα από επιστολή του στη διοίκηση και επανήλθε από 1.1.2011 στην εταιρεία…».

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΤΗΣ FERROSTAAL
«Γελάσαμε με την εγκύκλιο για διαφάνεια»

Οπως δήλωσε στην κατάθεσή του ο μάρτυρας Ερβιν Ερμπσλοχ, εργάζεται από το 1969 στη ΜΑΝ Ferrostaal. «Με ενδιέφερε πάντα- αναφέρει – να βρίσκω τρόπους για την απόκτηση πελατών και για την ανάληψη έργων για την εταιρεία, ενώ ιδιαίτερο βάρος έδινα σε κυβερνητικές μπίζνες…Στο πλαίσιο αυτό αντιμετώπισα από την αρχή προβλήματα που αφορούσαν τη δωροδοκία,η οποία σε έργα στο εξωτερικό τιμωρείται με ποινή από το 1999 και μετά.Πριν οι πληρωμές μιζών,ως λεγόμενες χρήσιμες δαπάνες,ήταν μέρος του έργου,εξέπιπταν του φόρου και ήταν απολύτως φυσιολογικές…Μετά το 1999 άλλαξε η τακτική.Δόθηκε επίσημη εντολή από τον διευθύνοντα σύμβουλο Von Μenges ότι επίσημες δωροδοκίες δεν υπάρχουν πλέον…Για να καταστεί δυνατή η συνέχιση των συμβάσεων στέλνονταν χρήματα στην Ελβετία μέσω του δικηγορικού γραφείου Μais…Βέβαια επίσημα διανεμήθηκαν οδηγίες για τη διαφάνεια…Αν με ρωτάτε αν για την εγκύκλιο για τη διαφάνεια της επιχείρησης ισχύει το μότο “τη διαβάσαμε,γελάσαμε και την αρχειοθετήσαμε”, σας λέω “ναι,ισχύει”…».
Αναφερόμενος στον δόκτορα Μίτσερλιχ, επικεφαλής της Ferrostaal,που πέρασε από την Ελλάδα και ειδικότερα από την εταιρεία που κατασκεύασε το ελληνικό αεροδρόμιο είπε ότι «γνώριζε καλά την ελληνική πραγματικότητα». Σχετικά με τον ρόλο Ματαντού κατέθεσε ότι ήταν αυτός «που στην Ελλάδα έβρισκε λύσεις επιτόπου».«Στην Ελλάδα πρόσθεσε – καταβλήθηκαν μίζες σε δημοσίους λειτουργούς για την ανάληψη έργων.Οι μίζες καταβάλλονταν μέσω εικονικών συμβάσεων συμβούλων,μεταξύ άλλων και μέσω του κ.Ματαντού σαν αχυρανθρώπου…Αυτό δεν το γνώριζαν μόνον οι κ.Gehlhoff και Weretecki,η δωροδοκία γινόταν και με τη συμμετοχή του διοικητικού συμβουλίου και του κ.Μίτσερλιχ ως προέδρου…».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ