Το μάρκο ξαναγυρίζει στη Γερμανία. Αυτή την εντύπωση κερδίζει όποιος επισκέπτεται τις χριστουγεννιάτικες αγορές, όπου πολλά περίπτερα δέχονται επιδεικτικά, στη θέση του ευρώ, το παλιό γερμανικό νόμισμα ως μέσο πληρωμής. Ή όποιος διαβάζει τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων, όπου όλο και συχνότερα γνωστοί και άγνωστοι διακηρύσσουν ότι οι ημέρες του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος είναι μετρημένες. Ή, ακόμη πιο έγκυρα, αν ληφθεί υπόψη πρόσφατη δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 51% των Γερμανών είναι κατά του ευρώ. «Είναι νεκρό, αλλά δεν το ξέρει ακόμη» συμπέρανε από αυτό παρατηρητής. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Το ευρώ ζει και βασιλεύει στη Γερμανία. Και αυτό επειδή το θέλουν οι επιχειρηματίες, οι οποίοι, όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων μηνών, κάνουν με αυτό χρυσές δουλειές. Ετσι όπως το θέλουν και όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης, που το υπερασπίζονται καθημερινά με όλο και νέα επιχειρήματα.
Οχι ότι οι γερμανοί αναλυτές εθελοτυφλούν. Το αντίθετο μάλιστα. Η κρίση του ευρώ ήταν το 2010 το κορυφαίο αντικείμενο του δημόσιου διαλόγου. Ποτέ μεταπολεμικά δεν απασχόλησε ένα θέμα την κοινή γνώμη όσο αυτό. Ωστόσο η κυρίαρχη τάση ήταν σαφής: Το ευρώ έχει όλα τα φόντα, όχι απλώς να επιζήσει, αλλά και να αποκτήσει ηγεμονική θέση απέναντι στα άλλα νομίσματακολοσσούς, όπως το αμερικανικό δολάριο, ή το ιαπωνικό γεν. Φτάνει να…
Ακριβώς γύρω από αυτό το «φτάνει να…» όμως έχει ξεσπάσει ομηρικός καβγάς.
«Το Βήμα» παρουσιάζει δύο από τις πιο αντιθετικές- όσο και πιο αντιπροσωπευτικές- απόψεις. Η πρώτη, εκείνη του διευθυντή του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας DΙW στο Βερολίνο Κλάους Τσίμερμαν, τάσσεται, μεταξύ άλλων, υπέρ της αναδιάρθρωσης των χρεών των από πτώχευση απειλούμενων χωρών, η δεύτερη, αυτή επικεφαλής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας του Ιδρύματος Ηans Βoeckler στη Φραγκφούρτη Γκούσταβ Χορν, συνηγορεί για το ακριβώς αντίθετο. Το κοινό σημείο αναφοράς είναι φυσικά η Ελλάδα- η χώρα που συνεχίζει να ταλανίζεται και να ταλανίζει όσο καμία άλλη την ευρωζώνη.
Κοινή είναι επίσης η πεποίθηση ότι η Ευρώπη θα πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει τη χώρα μας οικονομικά- όχι μόνο για λόγους αλληλεγγύης αλλά και επειδή αυτό αποτελεί την καλύτερη εγγύηση και για την ασφάλεια του ίδιου του ευρώ.
