Πάντα το πίστευα και πάντα θα το πιστεύω.
Ορκισμένος, δογματικός οπαδός της ατομικής προσπάθειας, της προσωπικής ευθύνης και του διαρκούς αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως. Τα παραδείγματα άφθονα. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Σε κάθε γωνιά της ανθρώπινης ιστορίας. Μεγάλης και μικρής. Προσωπικής και συλλογικής. Οι σημερινοί νάνοι μπορεί να αποδειχθούν αυριανοί γίγαντες μιας καλύτερης ζωής. Μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες. Χειρότερες από τις σημερινές μιας κόλασης οικονομικής. Παράδειγμα; Το Νοσοκομείο Δερματικών Παθήσεων Συγγρού. Ουδεμία σχέση με τις τηλεοπτικές εικόνες κρατικών θεραπευτηρίων αφρικανικών επιπέδων και τριτοκοσμικών διαστάσεων. Πεντακάθαρο, υποδειγματικό, ξεχωριστό. Αντέστε να επισκεφτείτε το Μουσείο που στεγάζεται σ΄ αυτά τα κτίρια μιας μοναδικής Αρχιτεκτονικής που όμοιά της σπανίως θα βρεις. Πώς έγινε αυτό; Μα φυσικά από τον προσωπικό μόχθο του διευθυντή του Ανδρέα Κατσάμπα και των συνεργατών του. Οταν κάποιος θέλει και προσπαθεί τότε μπορεί. Πάνω κάτω το ίδιο συμβαίνει και στο «Αρεταίειον». Φτωχικό, λιτό, με λιγότερο προσωπικό. Αλλά όπως μου έλεγε μια φίλη της οποίας η μικρή κορούλα χειρουργήθηκε σ΄ αυτό, ούτε φακελάκι, ούτε αδιαφορία, ούτε βρώμα, ούτε τίποτα απ΄ όλα αυτά που μας καταθλίβουν τηλεοπτικά. Ακόμα ένα παράδειγμα, το Ερευνητικό Κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών στον Χολαργό. Μέσα σ΄ ένα περιβάλλον μοναδικό που αξίζει να το επισκεφτείς μόνο για να πιεις καφέ. Ολα όσα αντέχουν και ξεχωρίζουν σ΄ αυτό τον τόπο μόνο από προσπάθειες προσωπικές από συμπολίτες με κοινωνική ευαισθησία και με κατάθεση ψυχής. Κανένα σύστημα, ακόμα και το καλύτερο που έχει επινοηθεί από ανθρώπινο μυαλό, δεν θα αντέξει αν η ανώνυμη πρωτοπορία του δεν αντισταθεί στην αδράνεια και την αδιαφορία. Για να καταπολεμήσεις τη σημερινή δυσθεώρητη κρίση και τη συνακόλουθη ατελείωτη μελαγχολία, μόνο με αγωνιστική διάθεση και με διαρκή έμπνευση. Είμαι βέβαιος. Η οργή θα φέρει δημιουργία και από την καταστροφή θα προκύψει ελπίδα!
