ΒΑΓΔΑΤΗ Επειτα από εννέα ολόκληρους μήνες άκαρπων «παζαριών» μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων και θρησκευτικών ομάδων, το ιρακινό κοινοβούλιο έδωσε επιτέλους χθες ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπό τον σιίτη πρωθυπουργό Νούρι αλ Μάλικι. Το κοινοβούλιο ψήφισε επίσης, με χωριστές ψηφοφορίες για τον κάθε προτεινόμενο, υπέρ του διορισμού 29 υπουργών και 3 αντιπροέδρων- αν και ο Αλ Μάλικι δεν έχει ακόμη ανοίξει τα χαρτιά του όσον αφορά ορισμένα κομβικής σημασίας χαρτοφυλάκια, όπως αυτά της Αμυνας, των Εσωτερικών και της Εθνικής Ασφάλειας, καθώς είναι φανερό πως δεν έχει επιτευχθεί ακόμη «συμφωνία κυρίων» για τα πρόσωπα που θα τα στελεχώσουν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η Βουλή υιοθέτησε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας, που αποτελείται από 43 σημείαμεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το σχέδιο για περαιτέρω «απελευθέρωση» της οικονομίας, μέσω της προσέλκυσης ξένων επενδυτών και των μαζικών αποκρατικοποιήσεων όσων υπηρεσιών παραμένουν ακόμη υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, και το πρόγραμμα για τη σημαντική αύξηση της πετρελαϊκής παραγωγής (μέσω, φυσικά, της συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων με μεγάλες ξένες εταιρείες).
Το δύσκολο χαρτοφυλάκιο της ενέργειας, από το οποίο θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό το οικονομικό αλλά και πολιτικό μέλλον του Ιράκ, αναλαμβάνει πλέον ο πρώην υπουργός Πετρελαίου Χουσεΐν Αλ Σαχριστάνι, που θα είναι και επισήμως ο πρώτος αντιπρόεδρος και ουσιαστικό «Νο 2» της κυβέρνησης. Ο Σαχριστάνι και το επιτελείο του έχουν ήδη υπογράψει σειρά συμβολαίων με ξένες πετρελαϊκές, τα οποία όμως είχαν «παγώσει» λόγω ακυβερνησίας.
Πρόκειται για μια κυβέρνηση-προϊόν μακράς σειράς συμβιβασμών, που προσπαθεί να συγκεράσει αντίρροπες και συχνά εχθρικές μεταξύ τους πολιτικές και εθνο-θρησκευτικές δυνάμεις. Ετσι, ο βασικός αντίπαλος του Αλ Μάλικι, επικεφαλής του σουνιτικού κομματικού συνασπισμού «Αλ Ιρακίγια» και πρώην πρωθυπουργός του Ιράκ, Ιγιάντ Αλάουι, αναλαμβάνει την προεδρία του νεοσυστηθέντος Εθνικού Συμβουλίου Στρατηγικής, που όπως λέγεται θα συγκεντρώσει πολλές εξουσίες όσον αφορά τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής και την ασφάλεια. Το «Ιρακίγια» πήρε το Οικονομικών και εννιά ακόμη υπουργεία.
Πάντως είναι η πρώτη φορά που στην κυβέρνηση θα εκπροσωπηθούν όλες οι πλευρές, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο. Αναλυτές εκτιμούν βέβαια ότι κυρίαρχη δύναμη και σε αυτή τη «διανομή» είναι οι Σιίτες και υπογραμμίζουν τον συνεχώς αυξανόμενο ρόλο της Τεχεράνης στη διαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών εντός του Ιράκ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η νέα κυβέρνηση αποτελείται εξ ολοκλήρου από άνδρες- κάτι που όπως λέγεται ήταν απαίτηση συγκεκριμένων σιιτών κληρικών.
