Διάλογος για τις βιβλιοθήκες. Ενα σχόλιό μου με ειρωνικό χαρακτήρα έγινε αφορμή πολλών παρεξηγήσεων με αποτέλεσμα να κατακλυστώ από mail επιθετικά ως απλώς συγκαταβατικά. Είχα αναφέρει ότι σε Λονδίνο και Ν. Υόρκη γίνονται περικοπές στους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων δήμων με αποτέλεσμα να κλείνουν βιβλιοθήκες ή να απολύονται δημοτικοί βιβλιοθηκάριοι και να αντικαθίστανται από εθελοντές. Τελείωνα το σχόλιό μου λέγοντας καθ΄ υπερβολήν «ευτυχώς εμείς δεν έχουμε βιβλιοθήκες κι έτσι δεν κινδυνεύουμε με απολύσεις και περικοπές». Κάποιοι/ες βιβλιοθηκονόμοι δεν κατάλαβαν την ειρωνεία κατηγορώντας με για άγνοια. Αλλοι υπερέβαλαν εαυτόν γράφοντας ότι «η Ελλάδα έχει και πολλές βιβλιοθήκες και πολύ σημαντικό αριθμό εργαζομένων επιστημόνων», ευτυχώς η ιδία επιστολογράφος λίγο παρακάτω παραδεχόταν πως «οι βιβλιοθηκονόμοι στην Ελλάδα παλεύουν διαρκώς με μια εθνική πολιτική που δεν κατανοεί τη σημασία των βιβλιοθηκών». Αυτό ακριβώς ήθελα να σχολιάσω κι εγώ. Μου κάνει όμως εντύπωση ότι οι βιβλιοθηκονόμοι στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν το έργο τους και τη δουλειά τους δεν βλέπουν τη σκληρή πραγματικότητα, ότι οι δημοτικές βιβλιοθήκες είναι ελάχιστες σε σχέση και με τον πληθυσμό και τις ανάγκες του. Αυτό το πιστοποιούν και τα στοιχεία που μου έδωσε άλλη βιβλιοθηκονόμος σε mail της: «οι ενεργές ελληνικές δημοτικές βιβλιοθήκες ανέρχονται στις 198. Δεν είναι όλες βέβαια στο ίδιο επίπεδο οργάνωσης ούτε παρέχουν το ίδιο επίπεδο υπηρεσιών» μου γράφει. Για μια χώρα τόσο πολυδαίδαλη και αποκεντρωμένη, με την ύπαρξη μέχρι πρότινος 1.040 περίπου δήμων και τώρα με τον Καλλικράτη 325, οι 198 ενεργές δημοτικές βιβλιοθήκες, που δεν είναι όλες σε καλή λειτουργία, φαντάζουν πολύ λίγες, μα πάρα πολύ λίγες. Δυστυχώς είμαστε ευχαριστημένοι με τη μιζέρια μας. Χρειάζεται να ζητήσουμε τα αυτονόητα, βιβλιοθήκες σε κάθε μικρή ή μεγάλη πόλη, δημοτικούς προϋπολογισμούς γι΄ αυτές, συχνές αγορές βιβλίων κτλ. Αλλά, βλέπετε, οι δήμαρχοι μπορούν να δώσουν και 100.000,

200.000 ή 300.000 ευρώ για μια συναυλία ενός λαϊκού τραγουδιστή στην περιοχή τους χωρίς αιδώ, χωρίς περίσκεψη αλλά τσιγκουνεύονται να τα δώσουν για μια βιβλιοθήκη. Υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα, εξαίρετες βιβλιοθήκες, όπως π.χ. η δημοτική βιβλιοθήκη του Ασπρόπυργου, χάρη στην εξαιρετική προσπάθεια της υπεύθυνης με την υποστήριξη του δημάρχου, ή η βιβλιοθήκη της Βέροιας, ή της Καλλιθέας, αλλά αυτές είναι εξαιρέσεις που κάνουν πιο τραγικό το πρόβλημα της ένδειας σε δημοτικές βιβλιοθήκες.