Αδέξιο και άτεχνο το παιχνίδι με τα στερεότυπα στον «Big brother» του Alpha, σε άλλη μια προσπάθεια να ανέβουν περισσότερο οι θεαματικότητες: Από τη μία ο γνήσιος (;) κρητικός Γιάννης Φουκάκης, ο άντρας ο πολλά βαρύς που αρνείται να πλύνει τα πιάτα (γιατί αυτό το κάνουν οι γυναίκες), που τραγουδάει ανόητες μαντινάδες, που μιλάει με βαριά ντοπιολαλιά, που παραδίνει μαθήματα φιλοπατρίας και οικογενειακού – κοινωνικού δικαίου _ όπως αυτός τα αντιλαμβάνεται…
Από την άλλη η οικονομική μετανάστρια Νάρα, που ήρθε από τη Βραζιλία αναζητώντας μια θέση στον ήλιο (της Μεσογείου εν προκειμένω, γιατί άφθονο φυσικό φως διαθέτουν και στην πατρίδα της) και που εργάζεται σκληρά για να στέλνει λεφτά στην πάμπτωχη μητέρα της. Και οι δύο υποψήφιοι για αποχώρηση.
Το κοινό δείχνει την πόρτα του παιχνιδιού στην μετανάστρια και επιτρέπει στον λεβέντη να συνεχίσει, αναδεικνύοντάς τον την ίδια στιγμή σε φαβορί για το μεγάλο βραβείο του τελικού. Η Ελλάδα δεν τρώει τα παιδιά της, τουλάχιστον στα ριάλιτι. Την ίδια όμως στιγμή, η υπερπροβολή του Φουκάκη ως χαρακτηριστικό δείγμα νεοέλληνα λεβέντη, αμόρφωτου, ανεπάγγελτου, πρωτόγονου στους τρόπους και στις συμπεριφορές, μας βάζει σε σκέψεις…
ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ,ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
