Κυριακή πρωί στην οδό Περσεφόνης, στο Γκάζι: η χαρά του περιπατητή. Κάποιοι όμως αρνούνται τη λογική της βόλτας και επειδή βρίσκονται στο Γκάζι γκαζώνουν ανάμεσα στους πεζούς. Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε. Οποιος οδηγεί σαν παλαβός ανάμεσα σε χαλαρούς οδοιπόρους, μάλλον έχει ένα προβληματάκι, ψυχιατρικής φύσης. Την περασμένη Κυριακή λοιπόν ένα ζευγάρι βγήκε να χαρεί τον ήλιο με το βρεφάκι του, το τοσοδούλικο, μόλις δύο μηνών. Περνάει λοιπόν ο ραλίστας και ο νεαρός πατέρας τού φωνάζει. «Πού πας, ρε» και τέτοια. Να υποθέσουμε ότι κατέβασε και καντήλια; Να το υποθέσουμε. Ο οδηγός κατεβαίνει από το Smart και ανοίγει στα δύο το κεφάλι εκείνου που τόλμησε να του κάνει την παρατήρηση. Νοσοκομείο, ράμματα, Βloody Sunday στα καλά καθούμενα.
Ερώτηση: Θα επιτρέπατε στον νταή της ιστορίας μας να οπλοφορεί; Και όμως αυτός ο διαταραγμένος άνδρας, αυτός ο βαρύς και ασήκωτος με την προβληματική προσωπικότητα, έχει νόμιμη πρόσβαση σε οπλισμό. Είναι ειδικός φρουρός. Αρα μπορεί καθένας να καταλάβει πώς εξελίχθηκε η υπόθεση. Στο νοσοκομείο οι συνάδελφοί του προσπάθησαν αρχικώς να αποσπάσουν τη συγχώρηση του θύματος αντί να οδηγήσουν τον θύτη στο Αυτόφωρο. Και αφού δεν επέτυχαν συμβιβασμό, εκ των υστέρων νουθέτησαν τον ειδικό φρουρό να πει ότι έχει ζαλάδες ή κάτι τέτοιο για να φανεί ότι είχε φάει και ο ίδιος ξύλο. Το όλο νταηλίκι, που έγινε για να εντυπωσιάσει τη συνοδηγό, κατέρρευσε στο ψέλλισμα: «θα χάσω τη δουλειά μου». Για να μη χρονοτριβούμε, ο νταής αποφάσισε να κινηθεί και δικαστικά εναντίον του δαρμένου.
Υποθέτουμε ότι οι αστυνομικοί που πήγαν στο νοσοκομείο δεν έχουν κανένα αίσθημα ντροπής για τον ειδικό φρουρό. Αδιάφορο. Δεν μας αφορά ο συναισθηματικός τους κόσμος. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν τα όργανα εκείνα που θα επιβάλουν την τάξη στα όργανα της τάξης.
Η εξέλιξη τέτοιων περιστατικών είναι γνωστή:
διατάσσεται ένορκη διοικητική εξέταση. Η πιο άγρια ποινή είναι το ερώτημα της απόταξης, που πάει στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό και μετά παίρνει τον αργό δρόμο των εσωτερικών διαδικασιών. Το πολύ πολύ λοιπόν να μετατεθεί κάποτε ο νταής σε άλλο τμήμα. Οπότε βαράει τον κόσμο όλο, έτσι, επειδή ξύπνησε στραβά το κυριακάτικο πρωινό, δίχως φόβο τιμωρίας. Ισα ίσα, θα αφηγείται το περιστατικό στους συναδέλφους και θα φουσκώνει σαν το παγώνι από τα βλέμματα θαυμασμού.
Στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει τώρα ο κ. Χρήστος Παπουτσής προβλέπεται η σύσταση επιτροπής για την αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας (είχε εξαγγελθεί ακριβώς πέρυσι). Η επιτροπή θα αποτελείται από έναν επίτιμο αρεοπαγίτη, από τον νομικό σύμβουλο του κράτους στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και από έναν επίτιμο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ή Εφετών. Θα λειτουργεί αυτόνομα, θα κινείται γρήγορα. Δεν ξέρουμε αν ο φόβος της τιμωρίας θα λειτουργήσει ανασταλτικά σε μελλοντικά επεισόδια αστυνομικής αυθαιρεσίας. Θα πρέπει πρώτα να υπάρξουν αποτελέσματα: να εκδιωχθούν διά παντός όλοι εκείνοι που συμμετείχαν σε παρόμοια περιστατικά και φυσικά να υποστούν όλες τις συνέπειες του νόμου.
Να επισημάνουμε κάτι. Κάθε φορά που ένας αστυνομικός ανοίγει το κεφάλι ενός πολίτη και το πράττει σε ειρηνικές συνθήκες- δεν αντιμετωπίζει δηλαδή ληστή τραπεζών, ούτε ρουκετοφόρο τρομοκράτη, γίνεται πιο απαιτητικό το αίτημα για τη διαρκή ψυχιατρική εξέταση των ενόπλων. Οι νταήδες σαν και αυτόν της οδού Περσεφόνης, σαν και τον άλλον που απείλησε με φαλτσέτα στην Κόρινθο για μια θέση πάρκινγκ ή εκείνον που επίσης για μια θέση πάρκινγκ στα Καμίνια έβγαλε όπλο (όλα εφετινά περιστατικά)
δείχνουν ότι γίνονται δεκτά στην Αστυνομία άτομα με σοβαρές διαταραχές. Αυτό λοιπόν προέχει, η επαναλαμβανόμενη αξιολόγηση εκείνων που πληρώνονται για να προστατεύουν την κοινότητα. Δεν χρειάζεται να εγκληματήσει ένας τρελός αστυνομικός: θα πρέπει να αποτάσσεται απλώς και μόνο επειδή είναι ψυχάκιας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
