Σε ποιο βάθος πρέπει να φτάσει η οικονομική και κοινωνική κρίση για να διαφοροποιηθούν αισθητά το ήθος,η υφή,η οικονομία, ακόμη και οι επιτονισμοί, του λόγου της πολιτικής και των πολιτικών μας; Χρειάζεται γενναίο περίσσευμα αισιοδοξίας για να διακρίνει κανείς τεκμήρια τέτοιας διαφοροποίησης,και το δείγμα της ρητορικής που αναπτύχθηκε κατά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι,από την άποψη αυτή,μάλλον αποκαρδιωτικό: επιμένουν,εξ αδρανείας,ο χαμαίζηλος κομματικός αυτισμός,η αμέριμνη παράφραση της πραγματικότητας,οι πολωτικές άριες του κυβερνητικού και των αντιπολιτευομένων φερεφώνων.Και φοβούμαι να σκεφτώ τι μπορεί να είναι αυτό που θα επιβάλει,τελικά,μορατόριουμ σ΄ αυτήν την άκαιρη και εκπρόθεσμη κακοφωνία.