Κάθε ημέρα που περνάει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι όλο και περισσότερο υποχρεωμένη να στηρίζει την ελληνική οικονομία. Και θα τη στηρίζει ώσπου να καταφέρει να περιορίσει το χρέος της και το έλλειμμά της, ανεξαρτήτως του χρονικού ορίου της τριετίας που προβλέπει το μνημόνιο. Αυτό συμβαίνει διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πλέον «συνένοχη» με την Ελλάδα στο παιχνίδι των αγορών και αν διακόψει τη στήριξή της και αναγκαστεί η Ελλάδα να κάνει αναδιάρθρωση του χρέους ή να πτωχεύσει, η εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα καταρρεύσει. Είναι πολύ αργά λοιπόν για να το ξανασκεφθούν οι Ευρωπαίοι και να αλλάξουν στρατηγική και στάση έναντι του ελληνικού προβλήματος.
Οταν όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες και κυρίως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί αλλά και οι ηγέτες της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, όπως ο Τρισέ, ο Μπαρόζο, ο Ολι Ρεν, έχουν δεσμευθεί με δημόσιες δηλώσεις τους στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ότι η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει και ότι δεν θα γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, τώρα ή μελλοντικά δεν μπορούν να αλλάξουν στάση.
Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν όρια, ούτε χρονικά ούτε ποσοτικά. Αν υποθέσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν καταφέρει να μειώσει μέσα στην τριετία το έλλειμμα και το χρέος στα επίπεδα που προβλέπει το μνημόνιο, θα της δοθεί περισσότερος χρόνος και άλλες διευκολύνσεις για να το κάνει. Επειδή το γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοι αυτό, αντιδρούν και στις σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης να στηριχθεί σε άλλες πηγές χρηματοδότησης, όπως π.χ. στους Κινέζους οι οποίοι είναι διατεθειμένοι, να αγοράσουν τα λιμάνια, τα τρένα και δημόσια γη και να πληρώσουν σχεδόν το σύνολο του ελληνικού χρέους. Μια τέτοια κίνηση θα μας έβγαζε άμεσα από το οικονομικό μας πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα θα μας έβγαζε και από την ευρωπαϊκή «παρέα».
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Πρώτον, ότι οι αγορές οι οποίες δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί την απόλυτη δέσμευση της ΕΕ στην ελληνική στήριξη θα την αντιληφθούν σύντομα και τότε τα spreads θα καταρρεύσουν από τις 900-800 μονάδες όπου κινούνται τους τελευταίους μήνες στις 200 με 400 μονάδες. Ο δανεισμός του Ελληνικού Δημοσίου αλλά και των τραπεζών και των επιχειρήσεων από το εξωτερικό θα γίνει πολύ πιο εύκολος και η ελληνική οικονομία θα μπορέσει ξανά να πάρει αναπτυξιακή τροχιά. Και φυσικά αυτό θα γίνει πριν από τη λήξη του μνημονίου, δηλαδή πριν από το 2012. Και καθώς οι αγορές προεξοφλούν αυτές τις εξελίξεις, μπορεί να το δούμε να συμβαίνει αρκετά νωρίτερα. Οι νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί διεθνώς – και όχι οι δηλώσεις της ελληνικής κυβέρνησης περί επιτυχίας του προγράμματός τηςκαθιστούν τα ελληνικά ομόλογα που πωλούνται στη δευτερογενή αγορά σαφώς ασφαλέστερα απ΄ ό,τι ήταν πριν από λίγους μήνες. Και καθώς οι τιμές τους είναι χαμηλές, η τοποθέτηση χρημάτων μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά αποδοτική επένδυση.
Δεύτερον, όσον αφορά τις δικές μας επιλογές πώλησης περιουσιακών στοιχείων σε τρίτες χώρες, είναι περιορισμένες. Μπορεί να υπάρξουν κάποιες σημαντικές συμφωνίες με τους Κινέζους, αλλά αυτές θα πρέπει προτού υπογραφούν να έχουν την άτυπη έγκριση των ευρωπαίων ηγετών.
