Τricky- «Μixed Race»
Domino
Ολοι αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του στα δύο πρώτα άλμπουμ των Μassive Αttack, ωστόσο με το πρώτο άλμπουμ του, το «Μaxinquaye» του 1995, αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικές φιγούρες της δεκαετίας του ΄90 που αναδιαμόρφωσαν την ποπ μουσική. Με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, αλλά κυρίως με την ικανότητα να μεταμορφώνει απλές τριπχοπ μελωδίες σε κλασικά τραγούδια, ο Τρίκι συνεχίζει εδώ και εννέα άλμπουμ να συναρπάζει. Στο «Μixed Race» αλλάζει εντυπωσιακά πορεία, προσθέτοντας στοιχεία από το βορειοαφρικανικό ράι, τη ρέγκε ή ακόμη «σαμπλάροντας» το κλασικό «Ρeter Gun». Το «Κingston Logic» είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς ενώ το ίδιο ισχύει και για τα «Ηakim», «Ghetto Stars» και «Μurder Weapon». Δεν γίνεται να χαρακτηρίζονται σπουδαίοι καλλιτέχνες αστέρια που… τελειώνουν στο δεύτερο άλμπουμ, όταν υπάρχουν μουσικοί σαν τον Τρίκι.
Βlonde Redhead- «Ρenny Sparkle»
4ΑD
Το ιδιαίτερο τρίο που απαρτίζεται από τους δίδυμους ιταλούς αδελφούς Αμαντέο και Σιμόνε Πάτσε και τη γλυκιά Γιαπωνέζα Κάζου Μακίνο επιστρέφει με το νέο άλμπουμ του και για ακόμη μία φορά εντυπωσιάζει. Οι Βlonde Redhead αφήνουν στην άκρη τις κιθάρες και τους παραμορφωτές και ανεβάζουν σε πρώτο πλάνο τα συνθεσάιζερ, φτιάχνοντας μοναδικά αιθέρια τοπία όπου κυριαρχεί η σαν ψίθυρος η φωνή της Κάζου. Ο ήχος του μπιτ σε συνδυασμό με τη φωνή της στο τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ, το «Ηere Sometimes», θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέα σχολή στα τσαρτς- και συνήθως έτσι γίνεται. Σπουδαία συγκροτήματα όπως αυτό αντιγράφονται από τους μεγαλοπαραγωγούς για να κάνουν επιτυχία οι Κάιλι Μινόγκ αυτού του κόσμου. Dylan Leblanc- «Ρauper΄s Field»
Rough Τrade
Εχουν γραφτεί ήδη τόσα στον διεθνή Τύπο για τον 20χρονο από τη Λουιζιάνα που συνεχίζει στην παράδοση του Τάουνς Βαν Ζαντ και του Γκραμ Πάρσονς, ενώ συχνά θυμίζει τον πιο σύγχρονο Κόνορ Ομπερστ. Ο Λεμπλάνκ γράφει και τραγουδά με έναν μελαγχολικό τρόπο τον οποίο σπάνια συναντά κανείς.
Μοναδικό ίσως πρόβλημα είναι ότι τα τραγούδια του ακούγονται πολλές φορές «ξένα» προς τη γλυκιά και τόσο νέα φυσιογνωμία του. Του λείπουν οι αιχμές που θα έκαναν τα τραγούδια πιο ενδιαφέροντα- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τέτοια στο «Ρauper΄s Field». Ολοι άλλωστε μιλούν για το ντεμπούτο άλμπουμ της χρονιάς. Τα μισά να ισχύουν…
Αrt of Νoise- «Ιnfluence»
Salvo Recordings
Θυμάμαι την αίσθηση που είχε προκαλέσει το άλμπουμ «Who΄s Αfraid Οf Τhe Αrt Οf Νoise» όταν είχε κυκλοφορήσει το 1984.
Ηταν τόσο εκτός εποχής και την ίδια στιγμή τόσο μπροστά από την εποχή του, με αυτούς τους περίεργους ηλεκτρονικούς ήχους, την ιδιότυπη χρήση κομπιούτερ, συνθεσάιζερ αλλά και σάμπλερ. Ενα άλλο χαρακτηριστικό ήταν η εικόνα που πρόβαλλαν οι Αrt of Νoise: ενός αντι-γκρουπ σε όλο του το μεγαλείο, με άποψη και κυρίως με λόγο- από τους Τζέι Τζέι Τζέκζαλικ, Γκάρι Λάνγκαν και Αν Ντάντλεϊ – όποτε αυτός ήταν απαραίτητος. Η διπλή αυτή συλλογή περιέχει όλα όσα θα ήθελε να ακούσει κανείς από αυτούς… και ακόμη περισσότερα.
