Η μείωση του ΑΕΠ σε ετήσια βάση κατά 3,7% έναντι αρχικής πρόβλεψης 3,5%, καθώς και η έκρηξη του πληθωρισμού στο 5,7%, σε συνδυασμό με την υστέρηση εσόδων στα ταμεία του κράτους, που φθάνει τα 2,6 δισ. ευρώ την περίοδο του ΙανουαρίουΑυγούστου 2010, δημιουργούν μια δυσάρεστη κατάσταση φθινοπώρου για την κυβέρνηση και κάνουν δύσκολες τις εξετάσεις για τη λήψη της τρίτης δανειακής δόσης των 9 δισ. ευρώ στα τέλη του χρόνου. Σημειωτέον ότι η επίτευξη εσόδων 54 δισ. ευρώ για το 2010, όπως προβλέπεται στο μνημόνιο, είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Η μείωση των φορολογικών συντελεστών των αδιανέμητων κερδών από το 24% στο 20% που ακούστηκε από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης διά στόματος του Πρωθυπουργού είναι μέτρο αποσπασματικό και αδυνατώ να κατανοήσω κατά πόσον αυτό συγχρωτίζεται με τους ήδη υπάρχοντες υψηλούς συντελεστές φορολογίας των επιχειρήσεων αλλά και το απλό ερώτημα του αδαούς περί τα οικονομικά έλληνα πολίτη! Για ποια κέρδη τελικά μιλάμε που πρέπει να φορολογηθούν; Και αυτό όμως το ερώτημα είναι δύσκολο να απαντηθεί από τις κυβερνήσεις καθώς εδώ και πολλά χρόνια η επαφή τους με την πραγματικότητα είναι σχεδόν μηδενική. Εχουμε το προνόμιο ως χώρα εδώ και 35 χρόνια οι ασχολούμενοι με τα δημόσια πράγματα και αυτοί που λαμβάνουν σημαντικές πολιτικές θέσεις εξουσίας στη μεγάλη τους πλειονότητα να δεξαμενίζονται από κομματικούς μηχανισμούς και να μην έχουν ουδεμία σχέση με την αγορά, την πραγματική οικονομία και το «πεζοδρόμιο». Γι΄ αυτόν τον λόγο και οι εκάστοτε υπουργοί απευθύνονται για τα δημόσια αξιώματα στους γνωστούς ακαδημαϊκούς δασκάλους που είναι οι μόνοι που δεν αναλαμβάνουν ρίσκο ανεύρεσης εργασίας μετά το πέρας των δημοσίων αξιωμάτων και οι οποίοι επίσης ουδεμία επαφή με την πραγματικότητα έχουν.

Επανερχόμαστε όμως στα της οικονομίας: Για τη διατήρηση λοιπόν της δημοσιονομικής πειθαρχίας δίχως περαιτέρω επιδείνωση της ύφεσης η μόνη λύση είναι αφενός μεν η πραγματική μείωση των δημοσίων δαπανών, πράγμα που σημαίνει σύγκρουση της κυβέρνησης με τις παραδοσιακές συντεχνίες του Δημοσίου, αφετέρου δε η αύξηση των εσόδων μέσα από την πραγματική και όχι «σικέ» αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και παραοικονομίας, που ξεπερνά τα 85 δισ. ευρώ ετησίως.

Τα ζητήματα της ανάπτυξης και της απασχόλησης είναι τα δύο επόμενα μεγάλα προβλήματα που θα απασχολήσουν την κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. Και ως προς αυτή την κατεύθυνση, της παραγωγής δηλαδή πλούτου, «βαράνε άπαντες οι πολιτικοί βιολί».

Ο κ. Αντώνης Ζαΐρης είναι γενικός διευθυντής της ΣΕΛΠΕ.