Μειώσεις αλλά όχι εκπτώσεις, θα μπορούσε να είναι το μότο της εφετινής καμπάνιας του Εθνικού Θεάτρου- προτίμησαν πάντως το καβαφικό «στις κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό»…
* * *
Πλούσιο, περιεκτικό, συγκροτημένο και ενδιαφέρον παρουσιάζεται το νέο πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου, με μειωμένη επιχορήγηση, μειωμένους μισθούς, αλλά και μειωμένο εισιτήριο. Δεν λείπουν ούτε οι προσφορές προς το κοινό ούτε οι καλλιτεχνικές προσφορές, όπως η «Ιλιάδα» του Ομήρου, στη μετάφραση που μόλις ολοκλήρωσε ο Δημήτρης Μαρωνίτης, η οποία θα παρουσιασθεί ανά ραψωδία από 24 ελληνίδες ηθοποιούςμία και μία!, αμισθί.
* * *
Από τη Στεφανία Γουλιώτη, τη Μαρία Πρωτόπαππα, τη Μαρία Σκουλά, την Αννα Μάσχα και τη Μαρία Ναυπλιώτου ως την Αμαλία Μουτούση, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, τη Φιλαρέτη Κομνηνού, τη Λυδία Κονιόρδου, τη Λυδία Φωτοπούλου, τη Θέμιδα Μπαζάκα, την Κάτια Δανδουλάκη, τη Ράνια Οικονομίδου, τη Ρένη Πιττακή και τη Μάγια Λυμπεροπούλου.
* * *
Λιτότητα και στα σκηνικά προανήγγειλε ο Γιάννης Χουβαρδάς- στη φωτογραφία, σκεπτόμενος, εν όψει του εναλλασσόμενου ρεπερτορίου που στην Κεντρική Σκηνή αριθμεί πέντε παραγωγές.
* * *
Λογική η λιτότητα, η οποία, όπως εξήγησε, πάει «ένα βήμα μπρος» από πέρυσι, αλλά μια σκηνή όπως αυτή της Κεντρικής του Τσίλερ, που διαθέτει πραγματικά μεγάλες δυνατότητες, μοιάζει να πηγαίνει λίγο χαμένη…
* * *
Το «Πουθενά» του Δημήτρη Παπαϊωάννου μας τις έδειξε στην περυσινή πρεμιέρα και έκτοτε τις θυμόμαστε από μνήμης… Ενδεχομένως, αν μειώνονταν οι παραγωγές, η σκηνή να μπορούσε να αναδείξει τα προσόντα της…
* * *
Και ένα ευχαριστώ διά στόματος του καλλιτεχνικού διευθυντή προς όλους τους εργαζομένους και συνεργαζομένους με το Εθνικό. Τελικά η δεύτερη τριετία ξεκινά με καλύτερους οιωνούς, ίσως γιατί έκαστος υπολόγισε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές του.
* * *
Δύο πρωταγωνιστές του θεάτρου – και του Εθνικού- θα τιμήσει η πρώτη σκηνή της χώρας την άνοιξη με δύο αφιερωματικές βραδιές. Τα ονόματά τους δεν θα ανακοινωθούν ώστε το γεγονός να αποτελέσει έκπληξη ακόμη και για τους ίδιους.
* * *
Μακάρι το μυστικό να παραμείνει μυστικό- κυρίως για τους τιμωμένους και τη χαρά που θα πάρουν! Αλλά δύσκολο το βλέπω.
* * *
Συστηματικά μπαίνουν πλέον στη ζωή μας τα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου και γίνονται όλο και περισσότερα. Αυτές τις ημέρες ετοιμάζεται το δεύτερο υπό τον Δήμο Αθηναίων.
* * *
Λογικό: Ο δρόμος παραμένει για την τέχνη ο τελευταίος χώρος που μπορεί να εκφρασθεί δίχως να πληρώσει αντίτιμο… Δεν αποκλείεται, όμως, στους καιρούς που ζούμε, να μπει «ενοίκιο» και εκεί.
* * *
Δύσκολοι καιροί (και) για καλλιτέχνες.
* * *
«Η λήθη» και όχι η «Η λύση», όπως γράφτηκε την περασμένη Κυριακή, είναι το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη που έχει ενταχθεί στο ρεπερτόριο του θεάτρου Πορεία- πρωτοανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Ρetit Οdeon, από τον J.-C. Βailly και προ δεκαετίας, το 2001, στο Τheatre de Βobigny.
