Τo όνομα Αντρέ Ματιέ σήμερα δεν σημαίνει τίποτε. Κάποτε ωστόσο, όταν ο Καναδός Ματιέ διένυε την πρώτη δεκαετία της ζωής του, είχε κερδίσει με το σπαθί του τα υποκοριστικά «το παιδί-θαύμα» και «ο μικρός Μότσαρτ από το Κεμπέκ». Γιος δασκάλου μουσικής, του Ροντόλφ Ματιέ, ο Αντρέ ήταν έμφυτο ταλέντο στο πιάνο, λόγος για τον οποίο τον καλούσαν στις μεγαλύτερες σάλες του κόσμου, για να παίξει Μπαχ, Μπετόβεν, Μότσαρτ και Λιστ. Μάλιστα στις 23 Μαρτίου του 1939, στη Σάλα Σοπέν του Παρισιού, ο Αντρέ Ματιέ συγκίνησε ακόμη και τον Σεργκέι Ραχμάνινοφ. « Είναι μια ιδιοφυΐα, περισσότερο απ΄ όσο είμαι εγώ» λέγεται ότι ο κορυφαίος ρώσος μαέστρος είχε πει για τον Ματιέ.
Μεγαλώνοντας ωστόσο ο Ματιέ οδηγήθηκε στην παρακμή, έγινε αλκοολικός και πέθανε πρόωρα το 1968 σε ηλικία μόλις 39 ετών.
Ο μόνος που θα μπορούσε να αντιληφθεί τι πραγματικά σημαίνει να είσαι παρεξηγημένο μουσικό ταλέντο ίσως να είναι ένας αποτυχημένος μουσικός ο ίδιος. Αυτό ακριβώς υπήρξε ο καναδός σκηνοθέτης Λυκ Ντιόν που μετέφερε την ιστορία του Αντρέ Ματιέ στον κινηματογράφο στην ταινία «L΄enfant prodige» («Το παιδί-θαύμα»). Προτού ασχοληθεί με την πολιτική και κατόπιν με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ο 50χρονος σήμερα Ντιόν είχε σπουδάσει τρομπέτα. Σύντομα όμως αναγκάστηκε να «φιμώσει» το πάθος του για τη μουσική, όταν μια μοιραία ημέρα κάποιος του είπε ότι το παίξιμό του ήταν Ο.Κ.- αλλά ως εκεί.
Καθ΄ όλη όμως τη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από την εποχή που ο Ντιόν κρέμασε την τρομπέτα του, ποτέ δεν εγκατέλειψε την αγάπη του για τη μουσική. Κρυφό του όνειρο ήταν να ασχοληθεί με κάτι που θα τη συνδύαζε αρμονικά με τον κινηματογράφο.
Την ευκαιρία τού την έδωσε ένας αναγνωρισμένος μουσικός, ο Αλέν Λεφέβρ, ο οποίος είχε επίσης ένα απωθημένο. Να φωτίσει με κάποιο τρόπο την άγνωστη και σκοτεινή ιστορία του μουσικού από το Κεμπέκ Αντρέ Ματιέ, που τον είχε επηρεάσει αφάνταστα όταν κάποια στιγμή, τυχαία, άκουσε μια σύνθεσή του. Οταν ρώτησε ποιανού ήταν η σύνθεση, του απάντησαν « η δουλειά ενός μέθυσου ». Ακούγοντας τον Λεφέβρ να μιλά για τη σύνθεση «Concerto de Quebec» του Ματιέ σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, ο Λυκ Ντιόν «είδε» τη μελλοντική γέννηση μιας ταινίας για το κρυφό απωθημένο του, τη μουσική. «Πάνω απ΄ όλα το “Το παιδί-θαύμα” είναι μια ταινία για τη μουσική» λέει ο σκηνοθέτης. « Το στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου ήταν να φέρω στο σημείο που δεν αγαπούν την κλασική μουσική, να την αγαπήσουν…».
Στα ίχνη του Κεν Λόουτς
«Ημουν ένας πολύ σοβαρός τινέιτζερ, πολύ αφοσιωμένος στα γραπτά μου και ίσως και λίγο βαρετός» λέει ο καναδός σκηνοθέτης Τζέικομπ Τίρνεϊ μιλώντας για το πώς εμπνεύστηκε το πρωτότυπο θέμα της δεύτερης ταινίας του, «Ο Τρότσκι» («Τhe Τrotsky»). Η ιστορία της ταινίας, που τοποθετείται στο Γουέστ Εντ του σύγχρονου Μόντρεαλ, πραγματεύεται την περίπτωση ενός εφήβου ( Τζέι Μπαρουσέλ )
ο οποίος πιστεύει ότι είναι η μετενσάρκω- ση του… Λ.
Τρότσκι. O Λεόν Μπρόνσταϊν, όπως είναι το όνομα του ήρωα, δείχνει αποφασισμένος να ζήσει τη ζωή του Τρότσκι ακριβώς όπως τη γνωρίζει από τα βιβλία της Ιστορίας. Οταν τον βλέπουμε για πρώτη φορά στην οθόνη, προσπαθεί να εμπνεύσει τους συμμαθητές του βγάζοντας παθιασμένους λόγους στο Γυμνάσιο. Αργότερα αναζητεί την πρώτη γυναίκα του και ελπίζει ότι το όνομά της θα είναι Αλεξάνδρα. Στόχος του επίσης είναι να πέσει κάποια στιγμή θύμα δολοφονικού κτυπήματος, ακριβώς όπως ο Τρότσκι…
«Είχα μεγάλο κόλλημα με τις ταινίες του Κεν Λόουτς, κυρίως με τη “Γη και ελευθερία” που είδα για πρώτη φορά στα 15 μου» λέει ο Τίρνεϊ. «Σκέφτηκα μια ταινία για σοσιαλιστές στο Γυμνάσιο,κάτι που να βγάζει παρόμοια αίσθηση με μια ταινία του Κεν Λόουτς…». Αρχικώς η ιδέα του Τίρνεϊ ήταν μια ιστορία για μια παρέα πολιτικοποιημένων γυμνασιόπαιδων η οποία προσπαθεί να εντάξει στα μαθήματά της τον ισπανικό εμφύλιο που είναι το φόντο του «Γη και ελευθερία». Αν και ολοκλήρωσε το σενάριο, το αποτέλεσμα ήταν « τόσο,μα τόσο βαρετό » που αποφάσισε να εγκαταλείψει την ιδέα της μίμησης του Κεν Λόουτς επειδή απλούστατα, όπως λέει, « δεν ήμουν Κεν Λόουτς ».
Διαβάζοντας ωστόσο ξανά το σενάριό του, ο Τίρνεϊ παρατήρησε ότι αυτά που είχε γράψει ήταν τόσο ανόητα που τελικά έβγαζαν γέλιο. Σκέφτηκε λοιπόν ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το θέμα από την κωμική πλευρά του.
« Ο Τρότσκι ήταν ένα σύμβολο για μένα, το πρόσωπο της Ρωσικής Επανάστασης για το οποίο γνώριζα τα περισσότερα, ένα πρόσωπο που από πολύ νωρίς είχε κατακτήσει τη φαντασία μου» λέει ο σκηνοθέτης. « Επομένως μου ήταν εύκολο φανταστώ τον Τρότσκι να κατακτά τη φαντασία ενός ήρωα μυθοπλαστικού ».
Ο τόνος της ταινίας «Ο Τρότσκι» είναι καθαρά κωμικός και προτού ακόμη ο Τίρνεϊ τη γυρίσει, συνήθιζε να την αποκαλεί « οι “Κόκκινοι” στο Γυμνάσιο, αλλά στο αστείο τους» αναφερόμενος στην κινηματογραφική μεταφορά των «10 ημερών που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Τζον Ριντ από τον Γουόρεν Μπίτι. « Ο μικρός πιστεύει ότι η ζωή του είναι ένα έπος, επομένως από εκεί αντλείται το στοιχείο της κωμωδίας. Οι γύρω του όμως δεν αντιμετωπίζουν τη ζωή του ως έπος και αυτή η προσγείωσή του στην πραγματικότητα θέλω να πιστεύω ότι δίνει στην ταινία μια διάθεση ειρωνείας ».
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x,η ταινία «Το παιδίθαύμα» προβάλλεται τη Δευτέρα 20/9 στις 20.15 στην αίθουσα Δαναός 2 και «Ο Τρότσκι» την Τρίτη 21/9 στις 17.15 στην αίθουσα Αττικόν (Σταδίου 19)
