O απαγωγέας της την ταπείνωνε, την έβαζε να τον προσκυνά, την εξανάγκαζε να κοιμάται στο κρεβάτι του δεμένη με χειροπέδες, της επέβαλλε να κάνει ημίγυμνη δουλειές στο «σπίτι», την κούρευε γουλί για να μη βρουν τρίχες της οι αστυνομικοί και την αναγνωρίσουν, τη γρονθοκοπούσε καθημερινά, τη «μεγάλωσε» με ύβρεις και προσβολές λέγοντάς της ότι οι γονείς της δεν την ήθελαν. Η Αυστριακή Νατάσα Κάμπους πέρασε την πιο τρυφερή και ανέμελη περίοδο της ζωής της, από τα 10 ως τα 18 της χρόνια, σε ένα άθλιο υπόγειο μετρώντας όχι τα παιχνίδια της αλλά τις πληγές στο σώμα και στην ψυχή της.
Ο εξουσιαστικός δεσμώτης της Βόλφγκανγκ Πρίκλοπιλ την είχε αρπάξει ενώ εκείνη πήγαινε πρώτη ημέρα μόνη της στο σχολείο. Και τη βασάνισε με την παρανοϊκή ιδέα ότι αποκτά και εκπαιδεύει μια «σκλάβα». Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά το καλοκαιρινό πρωινό του 2006 που κατάφερε να δραπετεύσει, η 22χρονη πλέον Νατάσα καταθέτει την προσωπική της μαρτυρία. Η υπό έκδοση αυτοβιογραφία της με τίτλο «3.096 ημέρες» είναι μια κατάβαση στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Και μια συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης.
«Είμαι η Νατάσα Κάμπους» είπε το 18χρονο κορίτσι στους αστυνομικούς του τμήματος του Στράσχοφ, στη Βιέννη, όπου παρουσιάστηκε ξυρισμένη γουλί και κατατρομαγμένη το βράδυ της 23ης Αυγούστου 2006. Είχε εκμεταλλευτεί τη μοιραία ιδέα του απαγωγέα της να της επιτρέψει να κάνει μια βόλτα στον κήπο του σπιτιού και δραπέτευσε. Λίγες ώρες μετά ο Πρίκλοπιλ αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του τρένου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Βιέννης.
Η Νατάσα ζει πλέον στη Βιέννη περνώντας τον περισσότερο χρόνο στο μικρό διαμέρισμά της. Παρουσιάζει μια εκπομπή στην τηλεόραση με αρκετή επιτυχία. Αποφεύγει όμως να κυκλοφορεί γιατί από τη μια της ζητούν αυτόγραφα και από την άλλη την προσβάλλουν. «Καμιά φορά νοσταλγώ την ασφαλή μου μοναξιά.Στο κελί μου ήμουν ήρεμη, αυτάρκης και πλήρης. Σήμερα νιώθω σαν να μου έχουν στερήσει την ικανότητα να είμαι ο εαυτός μου» εξομολογείται.
