Φωτεινή Τσαλίκογλου
Καθηγήτρια Ψυχολογίας,συγγραφέας
Οργή λαού.Φωνή Κυρίου.Να προσθέσουμε στην οργή την απελπισία.Ο κόσμος βγάζει απελπισία από τη μία,οργή από την άλλη.Μια απελπισμένη οργή ή,αν προτιμάτε, μια οργισμένη απελπισία.Από τη μεριά της ψυχολογίας να μου επιτρέψετε να διαλέξω τον θυμό από τη θλίψη.Η θλίψη πλησιάζει τον θάνατο.Τη βουβή ακινησία του νεκρού.Ο θυμός είναι από τη μεριά της ζωής,ακόμη και όταν ξεπερνά τα όρια.Ετσι κι αλλιώς,όμως,ζούμε στην εποχή της υπονόμευσης και της απο-νομιμοποίησης των ορίων. Εκείνο που θα άξιζε ως στοίχημα τώρα να τεθεί είναι ο θυμός αυτός να μην εξαντληθεί,να μη χαραμιστεί στο άσκοπο μιας τυφλής καταστροφικότητας.Να έχει μάτια και στόμα και σχήμα ο θυμός.Βυθιζόμενος στην κατάθλιψη δεν έχεις τίποτα να περιμένεις.Με τον θυμό είναι αλλιώς.Μια καταθλιμμένη χώρα βουλιάζει στη σιωπή.Μια οργισμένη χώρα; Ολα είναι ανοιχτά εδώ.Ανοιχτά και ενδεχόμενα.Μια ευχή λοιπόν στους απελπισμένους συμπολίτες μου: «Μη φοβάστε τον θυμό σας,φροντίστε μόνο όσο γίνεται,όσο μπορείτε να μετασχηματίζετε το άμορφο και άναρχο της τυφλής οργής σε κάτι που να θυμίζει σχέδιο ζωής και πρόταγμα αυριανής μέρας».Ετσι κι αλλιώς αυτή την αυριανή μέρα πλέον μόνο εμείς μπορούμε να την προσφέρουμε στον εαυτό μας,και ένας από τους τρόπους είναι όσο είμαστε ζωντανοί να μην ενδίδουμε στο δέλεαρ του θανάτου.