Προς τα πάνω αναθεώρησε τις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία ο ΟΟΣΑ στην προκαταρκτική έκδοση της εξαμηνιαίας του έκθεσης για τις οικονομικές προοπτικές. Πιο συγκεκριμένα, οι προβλέψεις του οργανισμού των πλουσίων χωρών για την αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι πλέον 4,6% εφέτος (από 3,4% που προέβλεπε τον Νοέμβριο) και 4,5% του χρόνου (έναντι 3,7%), μετά την κατά 0,9% συρρίκνωση του 2009. Ωστόσο η «δυναμική» αυτή που έχει ήδη αρχίσει να αγκαλιάζει την περιοχή του ΟΟΣΑ αποδίδεται κυρίως στις αναδυόμενες χώρες εκτός ΟΟΣΑ (Κίνα, Ινδία), ενώ στις χώρες του ΟΟΣΑ η ανάκαμψη είναι πιο αδύναμη, με χειρότερη επίδοση να προβλέπεται για την ευρωζώνη.
Ετσι αν οι ΗΠΑ μπορούν να λογαριάζουν σε μια ανάκαμψη 3,2% εφέτος και το ίδιο του χρόνου (μετά τη συρρίκνωση 2,4% πέρυσι), η ευρωζώνη δυσκολεύεται να βγει από την κρίση, με επίπεδα 1,2% εφέτος και 1,8% το 2011 (μετά τη συρρίκνωση του 4,1% πέρυσι), ενώ και η Ιαπωνία, η οποία είχε καταγράψει τη μεγαλύτερη συρρίκνωση πέρυσι (5,2%) θα δει να επιβραδύνεται η κατά 3% εφετινή της ανάκαμψη στο 2% του χρόνου.
Ωστόσο, παρά την αισιοδοξία αυτή για μια γρηγορότερη έξοδο από την κρίση, η ανάγνωση του οργανισμού τόσο για τη σημερινή κατάσταση όσο και για τη μακροπρόθεσμη προοπτική δεν είναι εξίσου αισιόδοξη. Κατά πρώτον, η περίοδος κρίσης που ξεκίνησε το 2007 δεν φαίνεται να έχει τελειώσει, έστω και αν απεφεύχθη η μεγάλη κατάρρευση. Και μόνο το γεγονός ότι μετά την πρώτη φάση «πρωτόγνωρων και συντονισμένων μέτρων» στα τέλη του 2008 χρειάστηκε και «μια δεύτερη σειρά μέτρων 18 μήνες αργότερα», με την κρίση του ευρώ, για να αντιμετωπιστεί «υπό πίεση μια γρήγορη εξέλιξη της κατάστασης», μαρτυρεί κατά τον οργανισμό ότι «η περίοδος μεγάλης χρηματοπιστωτικής αστάθειας που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007 δεν έχει ακόμη τελειώσει».
Κατά δεύτερον, δεν είναι μόνο η παραγωγή που μοιάζει να παίρνει τα πάνω της· είναι και οι κίνδυνοι που επίσης αυξάνονται γρήγορα. Ετσι, για παράδειγμα, οι αναδυόμενες χώρες, κυρίως Κίνα και Ινδία, που εν συντομία διέσωσαν πέραν του αναμενόμενου την παγκόσμια συγκυρία, το έκαναν με τρόπο που αυξάνει τους κινδύνους υπερθέρμανσης και πληθωρισμού στο εσωτερικό τους, σε βαθμό μάλιστα, γράφει ο ΟΟΣΑ, που «μια νέα βύθισηύστερα από μια έντονη επέκταση να μην αποκλείεται». Ακόμη και χωρίς τέτοια κρίση, τα βασικά στοιχεία της υπερθέρμανσης αναπαράγουν το μοντέλο της υψηλής αποταμίευσής τους, και άρα και των διεθνών ανισορροπιών στα εμπορικά ισοζύγια, κυρίως μεταξύ Ασίας και Αμερικής και δευτερευόντως και με την Ευρώπη, έτσι ώστε «οι παγκόσμιες ανισορροπίες να αρχίζουν πάλι να αυξάνονται» μαζί με την ανάκαμψη του διεθνούς εμπορίου.
«Βρισκόμαστε σε κρίσιμη στιγμή για την παγκόσμια οικονομία» είπε ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία . Διότι η κρίση μείωσε οριστικά και μακροχρόνια τις οικονομικές δυναμικές (ο οργανισμός μιλάει για 3%, αν και ακριβής εκτίμηση δεν μπορεί να γίνει), ενώ επίσης διόγκωσε τα χρέη, ιδιωτικά και δημόσια, που πρέπει να αντιμετωπιστούν χωρίς να πλήξουν την ανάκαμψη. Ηδη οι προοπτικές για την ανεργία είναι ζοφερές. Αν ο οργανισμός εκτιμά ότι με τα επιπλέον 16 εκατ. ανέργους στις χώρες του, το ποσοστό της ανεργίας ίσως έφθασε στο αποκορύφωμά του, όμως η αποκλιμάκωση θα αργήσει.
