Με τη Ζυλιέτ Μπινός να κατηγορεί ευθέως την ιρανική κυβέρνηση για τη φυλάκιση του ιρανού σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί και πολύ κόσμο να ξύνει το κεφάλι του για τη βράβευση με τον Χρυσό Φοίνικα της ταϊλανδέζικης ταινίας «Ο θείος Μπουνμέε που μπορεί να θυμηθεί τις παλιές ζωές του» του Απιτσατπόνγκ Βεερασετάκουλ , έπεσε αμήχανα την περασμένη Κυριακή η αυλαία του 63ου Φεστιβάλ Καννών.
Αν κρίνει κανείς από τη δήλωση του προέδρου της κριτικής επιτροπής, αμερικανού σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον, ένας από τους λόγους για τους οποίους βραβεύθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα η ταινία «Ο θείος Μπουνμέε που μπορεί να θυμηθεί τις παλιές ζωές του» ήταν η μακρινή απόσταση που τη χωρίζει από τον κινηματογράφο ευρείας κατανάλωσης. «Οσο περνάει ο καιρός οι μη αγγλόφωνες ταινίες δυτικοποιούνται και “χολιγουντοποιούνται” όλο και περισσότερο.Βλέποντας αυτή την ταινία ένιωθα ότι παρακολουθούσα μια ταινία από κάποια άλλη χώρα και από κάποια άλλη, πρωτόγνωρη προοπτική».
Ο Βεερασετάκουλ πάντως, ο οποίος παραλίγο να μην έρθει στο φεστιβάλ λόγω του ομιχλώδους πολιτικού κλίματος στην πατρίδα του, ανήκει στις ανακαλύψεις του Φεστιβάλ Καννών. Ο 40χρονος σκηνοθέτης, που μετράει 20 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, έχει ξαναδιαγωνιστεί στις Κάννες για τον Χρυσό Φοίνικα- το 2004 με την ταινία «Τropical Μalady». Η βράβευση του Βεερασετάκουλ φάνηκε ωστόσο να ενοχλεί μερίδα του Τύπου. Η «Le Figaro» την απεκάλεσε «Φοίνικα της Ανίας» και η «Corriera della Serra» χαρακτήρισε «ασυγχώρητη απόφαση της κριτικής επιτροπής τη βράβευση αυτής της ταινίας».
Οσον αφορά όμως την κινηματογραφική παραγωγή που παρουσιάστηκε εφέτος στις Κάννες, όλα δείχνουν ότι το φεστιβάλ αυτό δεν θα μείνει στην Ιστορία ως κάτι το αξιομνημόνευτο. Αρκετοί καταξιωμένοι σκηνοθέτες έδειξαν εγκλωβισμένοι στη γνωστή θεματολογία τους (ο Μάικ Λι με το «Αnother year» είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα) και ελάχιστες ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος φάνηκαν να έχουν το εκτόπισμα των πολλών εισιτηρίων στις αίθουσες: εκτός από το «Ιf you meet a tall dark stranger» του Γούντι Αλεν, εμπορικές προδιαγραφές έχουν ελάχιστες ταινίες, ανάμεσα στις οποίες το «Route Ιrish» του Κεν Λόουτς που ασχολείται με τις επιπτώσεις του πολέμου του Ιράκ σε βρετανούς μισθοφόρους.
Κινηματογραφιστές σε πίεση
Από την άλλη πλευρά, το φεστιβάλ έδωσε βήμα σε πολλούς δημιουργούς να αναφερθούν εκτενώς σε ορισμένα γεγονότα με πολιτικό χαρακτήρα- και αυτό προκάλεσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκριτικά με τις ίδιες τις ταινίες. Η δήλωση της Μπινός, η οποία απέσπασε το βραβείο ερμηνείας για την ταινία του Αμπάς Κιαροστάμι «Επικυρωμένο αντίγραφο», αφορούσε τη φυλάκιση του Παναχί στο Ιράν επειδή ο τελευταίος άρχισε να γυρίζει την τελευταία ταινία του χωρίς να έχει πάρει έγκριση από το Κράτος- όπως ορίζει ο νόμος. Για το ίδιο θέμα είχε πάρει θέση ο Κιαροστάμι την περασμένη Τετάρτη λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ο κινηματογράφος δέχθηκε επίθεση και όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι γι΄ αυτό».
Εν τω μεταξύ, την περασμένη Παρασκευή ο γαλλοαλγερινός σκηνοθέτης Ρασίντ Μπουσαρέμπ ευχαρίστησε το φεστιβάλ που δεν υπέκυψε στις «πιέσεις» που του ασκήθηκαν για να μη γίνει η προβολή της ταινίας του «Εκτός νόμου» στο διαγωνιστικό πρόγραμμα (ο Μπουσαρέμπ δεν διευκρίνισε από πού ασκήθηκαν οι πιέσεις). Η προβολή της ταινίας πάντως προκάλεσε μικρή διαδήλωση γάλλων εθνικιστών στην Κρουαζέτ, καθώς καταπιάνεται με το ζήτημα της καταπάτησης της Αλγερίας από τους Γάλλους και τη δράση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας (FLΝ).
