Το ενδέκατο παιδί από τα 12 συνολικά (11 κορίτσια) μιας οικογένειας εργαζομένων στη Λαχαναγορά που, παρά τα πλούτη και τη δόξα, ποτέ δεν ξεπέρασε το παιδικό βίωμά του: «Για να χαλαρώσει καθάριζε όλη την ημέρα ραδίκια έχοντας πολλές φορές τα πόδια του σε μια λεκάνη με νερό και δίπλα, στο τραπεζάκι,πάντα από το πρωί, ένα ποτήρι ουίσκι». Ντάνες τα καφάσια με τα ραδίκια από τη Λαχαναγορά έξω από την καμπάνα του στον Αστέρα για να διαλογίζεται ο σταρ.

Μαζί με Μαρινέλλα, Πάριο και Στράτο Διονυσίου ήταν τα πολύ μεγάλα αστέρια του λαϊκού πενταγράμμου από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως τις αρχές του 1990. Είκοσι χρόνια στην πρώτη γραμμή και λαϊκό προσκύνημα όπου τραγουδούσε. «Δώσαμε…μάχη για να τον φέρουμε στη Θεσσαλονίκη» θυμάται σήμερα ο κ. Σωτήρης Καραμπέρης, γιος του τότε ιδιοκτήτη των ιστορικών «Αlexandros Ρalace» και «Νεράιδα» στη Θεσσαλονίκη. «Ανεβοκατέβηκα δέκα φορές στην Αθήνα για να τον πείσω.Συζητούσαμε την κάθε λεπτομέρεια:τα λουλούδια, την Εφορία, τη μαρκίζα, τη διαφήμιση, το πρόγραμμα. Δεν άφηνε τίποτε στην τύχη».

Ο κ. Καραμπέρης θυμάται και πόσα έδωσε ο πατέρας του για να πείσει τον Τόλη να ανέβει στη συμπρωτεύουσα: «Μου είχε δώσει ο πατέρας μου και του ΄δωσα 65 εκατ. δρχ.τότεγια δέκα εμφανίσεις». Λεφτά απίστευτα για την εποχή (1990). «Γι΄ αυτό και ο Βοσκόπουλος ποτέ δεν πήγαινε επαρχία. Δεν μπορούσε να “σηκώσει” η επαρχία τα λεφτά που έπαιρνε.Τα άξιζε όμως. Το πρώτο βράδυ,με το που εμφανίστηκε στην πίστα,από τη λατρεία και το μπιζάρισμα του κόσμου έκανε μισή ώρα για να πει τον πρώτο στίχο.Και μετάδέκα ημέρες η πόλη… έκλεισε» θυμάται σαν χθες.

Καλοπληρωμένος αλλά και κιμπάρης. «Σκορπούσε ό,τι έβγαζε. Και δεν δίσταζε να βοηθάει όποιον του ζητούσε. Θυμάμαι σαν τώρα τον Χατζηχρήστο,στον Αστέρα, να του ζητάει λεφτά γιατί είχε ξεμείνει και ο Τόλης να βγάζει από το συρτάρι ένα μάτσο χιλιάρικα και να του τα δίνει» λένε άλλοι που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν τον Βοσκόπουλο στην καμπάνα του.

Ο κ. Καραμπέρης θυμάται πάντως να λέει ο πατέρας του και το εξής: «Από όλους τους μεγάλους μόνο η Μαρινέλλα δήλωνε όσα έπαιρνε από τα μαγαζιά. Σχεδόν κανείς άλλος. Το “μαύρο χρήμα” στη νύχτα πήγαινε σύννεφο. Και αυτό είναι αλυσίδα. Από τον καλλιτέχνη περνάει στο μαγαζί, διότι πώς θα δικαιολογήσει κάποιος τόσο χαμένο χρήμα;». Κλείνει πάντως με μια άλλη ανάμνηση από το δεκαήμερο του Τόλη στη Θεσσαλονίκη: «Ο πατέρας μου του είχε παραχωρήσει το σπίτι μας στο Νέο Ρύσσιο, για να τον έχει και… μαντρωμένο,να μην πάθει τίποτε από κατάχρηση αλκοόλ και χάσουμε τις εμφανίσεις. Αλλά θυμάμαι και το τότε ΣΔΟΕ, που έπιασε και τις δέκα μέρες “ολονυκτία” στο μαγαζί για να μη χαθεί απόδειξη.Ανοιγαν και έκλειναν το πρόγραμμα» λέει. Φίλος του δε που έζησε την εποχή των ελέγχων λόγω της διαμάχης του με την πρώην σύζυγό του κυρία Τζούλια Παπαδημητρίου έζησε τον Βοσκόπουλο να απαντά με το δικό του ύφος του σταρ στην ερώτηση εφοριακών για τις φορολογικές παραβάσεις του: «Σε παρακαλώ, άνθρωπέ μου, είμαι ο Τόλης»…

dcharalabous@tovima.gr