Κάποτε «η πλατεία ήταν γεμάτη από το νόημα που ΄χε κάτι». Σήμερα η διαδικασία αναμένεται να διεξαχθεί και να ολοκληρωθεί «μεταξύ συγγενών και φίλων». Οι φοιτητές προσέρχονται σήμερα για ακόμη μία χρονιά στις κάλπες για να εκλέξουν, θεωρητικά, τους εκπροσώπους τους στο, αενάως υπό σύγκληση και ουδέποτε, από το 1995, σε συγκρότηση Πανσπουδαστικό Συνέδριο, και τα όργανα συνδιοίκησης των ανώτερων και ανώτατων ιδρυμάτων. Πόσο εκφράζουν οι φοιτητικές εκλογές τη σύγχρονη πραγματικότητα, τις ανησυχίες και κατά πόσο προτείνουν λύσεις στα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; «Το Βήμα» απηύθυνε το ερώτημα στους φοιτητές οι οποίοι σε ερασιτεχνικό επίπεδο ασχολούνται με την καταγραφή της καθημερινότητας στα αμφιθέατρα, μέσω των διάφορων εντύπων που κυκλοφορούν σε πολλά από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας. Στα φοιτητικά ΜΜΕ…
Επιτυχία η… περυσινή προσέλευση
Ζητούμενο για ακόμη μία χρονιά για τους φοιτητικούς συλλόγους και τις παρατάξεις είναι αφενός η σταθεροποίηση- αν όχι η αύξηση- της συμμετοχής και η έκδοση, ύστερα από πολλά χρόνια, κοινών ή σύμφωνων μεταξύ τους αποτελεσμάτων. Στην πρώτη περίπτωση ανασταλτικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει το γεγονός ότι η ημερομηνία των εκλογών ορίστηκε σε χρονική απόσταση μόλις δύο εβδομάδων από την έναρξη, στα περισσότερα ΑΕΙ και ΤΕΙ, της θερινής εξεταστικής περιόδου. Με αυτά τα δεδομένα, θα θεωρηθεί κατ΄ αρχάς επιτυχία να διατηρηθεί η προσέλευση στα περυσινά επίπεδα, όταν ψήφισαν, σύμφωνα με υπολογισμούς των φοιτητικών παρατάξεων, 130.000- 135.000 φοιτητές και σπουδαστές. (Στο στιγμιότυπο, αριστερά, το προεκλογικό σκηνικό στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.)
UΝΙVΕRSΙΤΥ ΡRΕSS/ Μηνιαία περιοδική έκδοση
«Μάζα εγκλωβισμένη στον φανατισμό»
Υ στεροβουλία και αποπροσανατολισμό καταλογίζει στους συνδικαλιστές των αμφιθεάτρων η Τζένη Δούνη, επί πτυχίω φοιτήτρια στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. «Κάθε παράταξη επιδιώκει να δώσει εξατομικευμένη βοήθεια σε επουσιώδη θέματα, όπως σημειώσεις μαθημάτων ή προσκλήσεις για πάρτι, προκειμένου να απαιτήσει μετάτην ψήφο και την υποστήριξη στην κάλπη, ενώ η πλειονότητά τους αγνοεί επιδεικτικά τα κυριότερα προβλήματα, όπως τα υπεράριθμα τμήματα, τις ακατάλληλες αίθουσες διδασκαλίας και την ανύπαρκτη κρίση και αξιολόγηση για την παρεχόμενη διδασκαλία και την υλικοτεχνική υποδομή» τονίζει.
Το κλίμα αποχής στηλιτεύει η Φαίη Θειακού , η οποία σπουδάζει στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής στην Αθήνα.
«Συμμετέχουμε γιατί δεν πρέπει να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, αλλά, κακά τα ψέματα, η μάζα που ψηφίζει, έχει εγκλωβιστεί στον φανατισμό των παρατάξεων και στις προεπιλογές σε πρόσωπα και αντιλήψεις που προπαγανδίζουν οι οργανωμένοι συνδικαλιστές» υπογραμμίζει σημειώνοντας, όμως ότι «ορισμένες πρωτοβουλίες των παρατάξεων, όπως η διοργάνωση σεμιναρίων με αντικείμενο, για παράδειγμα, τις εξελίξεις στην οικονομική επιστήμη ή τις σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας έχουν κερδίσει την εκτίμηση των φοιτητών, αλλά παραμένουν εξαιρέσεις» .
Π@Π@ΚΙ/ Εκδοση στο Τμήμα ΜΜΕ του Παντείου Πανεπιστημίου
«Μικρογραφίες πελατειακών σχέσεων»
Η Λορύ Μπαραζιάν, η Ελένη Παντέλα , η Μαρίνα Αθηναίου και ο Γρηγόρης Μπέτος ανήκουν στη συντακτική ομάδα του Π@π@κι, του διαδικτυακού περιοδικού που πολλά χρόνια τώρα αποτελεί το μέσο εξάσκησης των φοιτητών του Τμήματος ΜΜΕ. Η απογοήτευση και των τεσσάρων είναι εμφανής: «Οι εκλογές είναι προέκταση της ελληνικής πολιτικής παθογένειας» λέει ο Γρηγόρης, «έχουν εμπεδωθεί σε μεγάλο βαθμό μικρογραφίες πελατειακών σχέσεων, με προνομιακά πάρτι και εκδρομές» τονίζει η Ελένη, «ο θεσμός αντί να ωριμάζει, παρακμάζει» διατείνεται η Μαρίνα. Η Λορύ κρίνει ότι «υπάρχουν ακόμη φωτεινές εξαιρέσεις, μεμονωμένες και σε αυστηράπροσωπικό επίπεδο.Ορισμένοι επιλέγουν ακόμη παράταξη με κριτήριο έστω και νεφελώδηιδεολογικά προτάγματα». Οι όποιες επιλογές όμως δεν φαίνεται να έχουν λύσει χρόνια προβλήματα του ιδρύματος, όπως «η μηδενική επίδειξη οργανωτικού πνεύματος ειδικά από την πλευρά της Γραμματείας και το ζήτημα ελλιπούς στέγασης», παρά «το καλό επίπεδο των διδασκόντων» . Οσο για το ενδιαφέρον για τη φοιτητική κάλπη, κινείται σε χαμηλά επίπεδα. «Η αδιαφορία έχει υποβαθμίσει το δικαίωμα και την ποιότητα της ακαδημαϊκής ζωής» λέει ο Γρηγόρης. Και η Ελένη θυμάται ένα ρεπορτάζ για το άσυλο και τις προοπτικές του θεσμού στη διάρκεια του οποίου, «τουλάχιστον δύο παρατάξεις προτίμησαν να μην εκφέρουν καν άποψη.Κατά τα λοιπά,διεκδικούν ψήφο και γι΄ αυτό το ζήτημα».
FΟΙΤΙΤΙS.GR/ Συλλογική, έντυπη και διαδικτυακή περιοδική έκδοση φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
«Οι παρατάξεις μάς προσφέρουν μόνο πάρτι»
«Oι φοιτητικές εκλογές έχουν φθάσει να μην έχουν καμιά χρησιμότητα για εμάς» υποστηρίζει ο αρχισυντάκτης του foititis.gr, φοιτητής της Θεολογίας του ΑΠΘ, Χρήστος Ελμάζης. «Η μεγάλη βάση δεν ακούγεται,και με ευθύνη της, λόγω της τεράστιας αποχής, και η μειοψηφία που προσέρχεται αντιγράφει πιστά το ξύλινο και παρωχημένο μοντέλο της κεντρικής πολιτικής σκηνής». Και εδώ, σύμφωνα με τον Χρήστο, οι κάλπες ελάχιστα συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του ιδρύματος. Λύση και πηγή αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος θα ήταν, κατά τον Χρήστο, «είτε η καθαρή απεμπλοκή των παρατάξεων από τα κόμματα είτε η μετάβαση σε ένα μοντέλο άμεσης και χωρίς μεσολάβηση συμμετοχής όλων των φοιτητών ανά πανεπιστημιακό ίδρυμα». Την ίδια άποψη έχει και η Αναΐς Καραγιάννη , τεταρτοετής φοιτήτρια στο Τμήμα ΜΜΕ και Δημοσιογραφίας. «Η ύπαρξη των παρατάξεων στο πανεπιστήμιο έχει οδηγήσει σε εξωφρενικές καταστάσεις διαφθοράς, παραγοντισμού και πλήρους αδιαφορίας για τον φοιτητικό κόσμο και τα προβλήματά του» λέει. «Οι παρατάξεις προσφέρουν μόνο πάρτι και δεν εκφράζουν κανέναν.Ευχής έργον θα ήταν να σταματήσει η ύπαρξή τους και να αντικατασταθούν από ένα μοντέλο μαζικότερης και αντιπροσωπευτικότερης αναφοράς στον φοιτητικό σύλλογο» τονίζει και ο Κωνσταντίνος Μουράτης, τριτοετής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Επισημαίνει μάλιστα ότι οι εκπρόσωποι των Νεολαίων «δεν έχουν κατορθώσει να ασκήσουν αποτελεσματική πίεση, ώστε να επιλυθούν χρόνια προβλήματα του πανεπιστημίου, όπως το χωροταξικό,η πλημμελής εκπλήρωση των καθηκόντων του διδάσκοντος από μερίδα καθηγητών και τη γενικότερη οπισθοδρόμηση» .
