«Δεν θέλω πια να με αποκαλούν τον “γιο του Εσκομπάρ”. Θέλω να αποκτήσω πλέον το δικό μου, καθαρό όνομα!» βροντοφωνάζει σήμερα ο Σεμπαστιάν Μαροκίν, μοναχογιός ενός εκ των πιο διαβόητων εμπόρων κοκαΐνης της Λατινικής Αμερικής, του Πάμπλο Εσκομπάρ Γκαβίρια. Το πραγματικό του επίθετο ασφαλώς δεν είναι «Μαροκίν». Ως τα 16 του χρόνια ονομαζόταν Χουάν Πάμπλο Εσκομπάρ, όπως βαπτίστηκε. Αλλαξε το όνομά του όταν έφθασε, μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του, στην Αργεντινή, τον Δεκέμβριο του 1993, λίγες ημέρες αφού ο πατέρας του είχε δολοφονηθεί στο Μεντεγίν.
Ο 33χρονος αρχιτέκτονας έφυγε από την Κολομβία για να προστατεύσει τη ζωή του και σήμερα, 17 χρόνια μετά, εγκατέλειψε την ανωνυμία του προκειμένου να ζητήσει συγγνώμη για εγκλήματα τα οποία «δεν διέπραξα καν εγώ ο ίδιος», όπως ισχυρίζεται. Για τον λόγο αυτόν έδωσε τη συγκατάθεσή του στον αργεντινό σκηνοθέτη Νικολά Εντελ ώστε να δημιουργήσει το ντοκυμαντέρ «Οι αμαρτίες του πατέρα μου» («Ρecados de mi padre») γύρω από τη ζωή του Πάμπλο Εσκομπάρ αλλά από μια διαφορετική οπτική.
«Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για έναν γκάνγκστερ. Ηθελα να δείξω τις επιπτώσεις που άφησαν οι πράξεις του Εσκομπάρτόσο στα παιδιά τουόσο και στα παιδιά των θυμάτων του» τονίζει ο 34χρονος Εντελ.
«Ηξερα να οδηγώ αυτοκίνητο στα πέντε μου χρόνια και να ρίχνω με όπλο στα επτά μου.Προτού μπω στην εφηβεία μου, μου έκαναν μαθήματα αυτοάμυναςστην περίπτωση που κάποια στιγμή θα έπρεπε να υπερασπιστώ τη ζωή μου.Δεν πίστευα πως θα έφτανα ως τα 17 μου. Ζούσα συνεχώς υπό ένα καθεστώς τρόμου. Λόγω της κακής φήμης του πατέρα μουκανείς συνομήλικός μου δεν ήθελε να γίνει φίλος μου. Οι μόνοι μου φίλοι ήταν οι σωματοφύλακες του πατέρα μου» θυμάται ο κ. Μαροκίν μιλώντας στο ντοκυμαντέρ το οποίο χρειάστηκε πέντε χρόνια δουλειάς ώστε να ολοκληρωθεί.
Για τις ανάγκες του ντοκυμαντέρ ο γιος του Εσκομπάρ γνώρισε τους συγγενείς δύο εκ των πλέον επιφανών θυμάτων του «Αφεντικού», τους τρεις γιους του προέδρου Κάρλο Γκαλάν και τον μοναχογιό του Ροντρίγκο Λάρα. Η συνάντηση αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν μια απελευθέρωση, παρ΄ όλο που οι γιοι του προέδρου Γκαλάν αρνήθηκαν να τον συγχωρέσουν για τις αμαρτίες του πατέρα του. «Δεν είμαι υπεύθυνος για ό,τι διέπραξε ο πατέρας μου. Πιστεύω ότι όπου και να είναιέχει μετανιώσει για ό,τι έκανε» καταλήγει ο κ. Μαροκίν.
O ΚΟΚΑΪΝΟΜΑΝΗΣ «ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ»
Το φτωχόπαιδο που στα 18 του έβγαζε τα προς το ζην πουλώντας σπασμένες πλάκες από τάφους στον μαρμαρά θείο του επέδειξε γρήγορα έντονο επιχειρηματικό πνεύμα. Στα 26 του χρόνια είχε γίνει λαθρέμπορος κόκας και προτού καν κλείσει τα 32 του κέρδιζε μισό εκατομμύρια δολάρια την ημέρα. Συνεργάστηκε με τους τρεις αδελφούςΟτσόασχηματίζοντας το διαβόητο «καρτέλ του Μεντεγίν»,τα κέρδη του οποίου έφταναν το 1981 τα 4 εκατ.δολάρια την ημέρα. Ο «Γιατρός» ή «Αφεντικό», όπως ήταν τα παρατσούκλια του,έδινε μεγάλο μέρος των κερδών του για την ανάπτυξη του Μεντεγίν.Εχτισε σχολεία και νοσοκομεία και ταυτόχρονα συντήρησε μεγάλο μέρος του φτωχού πληθυσμού της πόλης κάνοντας δωρεές.Εκμεταλλευόμενος τη στήριξη του κόσμου και τα χρήματα που είχε επενδύσει πάνω στην αγαπημένη του ομάδα,την Ατλέτικο Νασιονάλ,το 1982 πήρε μέρος στις εκλογές για το κολομβιανό Κογκρέσο και κατάφερε να εκλεγεί αναπληρωτής βουλευτής.Υποχρεώθηκε όμως σε παραίτηση δύο χρόνια μετά, έπειτα από έντονες αντιδράσεις του πολιτικούΡοντρίγκο Λάρα,τον οποίο και δολοφόνησε λίγο μετά.Θεωρείται υπεύθυνος για πάνω από 3.000 θανάτους, για την ανατίναξη ενός επιβατικού αεροσκάφους με 107 επιβάτες και για τη δολοφονία του υποψήφιου προέδρου της ΚολομβίαςΚάρλο Γκαλάντο 1989. Το 1990 μπήκε στη λίστα του περιοδικού «Forbes» ως ο έβδομος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο,με την περιουσία του να φτάνει τα 25 δισ.δολάρια,προκαλώντας την άμεση επέμβαση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.Στις 2 Δεκεμβρίου 1993 η κολομβιανή αστυνομία, σε συνεργασία με την «Ομάδα Δέλτα» των αμερικανικών αρχών, τον δολοφόνησε στη στέγη ενός σπιτιού ενώ προσπαθούσε να διαφύγει. Η κολομβιανή κυβέρνηση ζήτησε προτού καεί το πτώμα του να γίνει τεστ DΝΑ ώστε να σιγουρευθεί πως ήταν αυτός.
Από «Μις Κολομβία»,«Μις Κοκαΐνη»
ΑΠΟ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟ μοντέλο, Νο 1 καταζητούμενη της Ιντερπόλ. Η Αντζι Βαλένσια (φωτογραφία), η θεωρούμενη από τις διεθνείς αστυνομικές αρχές «βασίλισσα της κοκαΐνης» της Λατινικής Αμερικής, έφυγε σε ηλικία 22 ετών στο Μεξικό, όπου έκανε δεσμό με τον ηγέτη ενός εκ των μεγαλύτερων καρτέλ κοκαΐνης της χώρας, τον επονομαζόμενο και «Εl Μonstro» («Το κτήνος»). Οταν χώρισαν, ορκίστηκε να φτιάξει το δικό της κύκλωμα, μεγαλύτερο από αυτό του πρώην της. Εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή ιδρύοντας μια συμμορία, τα μέλη της οποίας ήταν γυναίκες μοντέλα που πραγματοποιούσαν μια πτήση κάθε 24ωρο μεταφέροντας από μια βαλίτσα γεμάτη κοκαΐνη το καθένα. Το δρομολόγιο της κάθε κοπέλας ήταν από την Αργεντινή στο κοσμικό θέρετρο Κανκούν στο Μεξικό και από εκεί σε χώρες της Ευρώπης. Πέντε χιλιάδες δολάρια ήταν η αμοιβή σε κάθε «βαποράκι». Τον περασμένο Δεκέμβριο, όμως, μία από τους «μεταφορείς» της συνελήφθη στο Μπουένος Αϊρες με 55 κιλά κοκαΐνης. Η Ιντερπόλ εξέδωσε άμεσα διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον της Βαλένσια, αλλά ακόμη δεν έχει εντοπιστεί.
Η αληθινή ιστορία του «Μπόστον Τζορτζ»
Ο ΠΙΟ ΣΤΕΝΟΣ αμερικανός συνεργάτης του Πάμπλο Εσκομπάρ ήταν κατά τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 ο Τζορτζ Γιανγκ (George Jung), η ζωή και η δράση του οποίου έγινε κινηματογραφική ταινία το 2001 με τον τίτλο «Βlow»,με τον Τζόνι Ντεπ στον ρόλο του Γιανγκ.Από το 1974 ως το 1994,οπότε και συνελήφθη,ο Γιανγκ μετέφερε με προσωπικά αεροσκάφη από το Μεντεγίν στην Καλιφόρνια μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης διακινώντας τες κατόπιν σε όλη τη Βόρεια Αμερική.Η αμοιβή του για κάθε μεταφορά βάρους 300 κιλών ήταν 15 εκατ. δολάρια ανά ταξίδι.Σήμερα από τις φυλακές Λα Τούνα του Τέξας, όπου εκτίει την ποινή του,υποστηρίζει ότι για 20 χρόνια εισήγαγε και διέθεσε στην αγορά το 85% της κοκαΐνης που διακινούνταν στις ΗΠΑ.Αναμένεται να βγει από τη φυλακή το 2015 σε ηλικία 73 ετών.
