ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ πυρετωδώς το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους και πέρασαν ατελείωτες ώρες σε γραφεία, εργοστάσια και χώρους εργασίας. Με τη δουλειά τους συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης.Μεγάλωσαν, «γκρίζαραν» και τελικώς πήραν τον δρόμο για το μεγάλο «φινάλε» της συνταξιοδότησης. Σήμερα, βρίσκονται επιτέλους να απολαμβάνουν στιγμές ξεκούρασης, αλλά και ανησυχίας. Τέσσερις συνταξιούχοι, που δεν διάγουν βίους παραλλήλους,μιλάνε στο «Βήμα» για όλα όσα τους απασχολούν.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
417+359 ευρώ
Μια φτωχή «εκατομμυριούχος»
Εχει το σύνδρομο του Σκρουτζ. Η Ροσβίτα Στάουχ (επάνω) μετρά καθημερινά τα λεφτά της, όπως και ο δισεκατομμυριούχος θείος του Ντόναλντ Ντακ. Με τη μόνη διαφορά ότι τα νομίσματά της δεν είναι από χρυσάφι, όπως εκείνα του ήρωα των κόμικς, αλλά από χαλκό: κέρματα του ενός, των δύο και των πέντε λεπτών. « Ενα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ είναι για μένα μια μικρή περιουσία » λέει η ίδια. Επόμενο, αν σκεφθεί κανείς ότι η σύνταξή της φτάνει μηνιαίως τα 417 ευρώ. « Ημουν ταμίας σε εμπορικό. Βγήκα στη σύνταξη πέρυσι, στα 60 μου, και είχα μόνο 20 συντάξιμα χρόνια » προσθέτει. « Και οι συνάδελφοι όμως που δούλεψαν 40 χρόνια δεν παίρνουν παραπάνω από 650 ευρώ. Ετσι είναι οι συντάξεις στον κλάδο μας ». Σύνταξη ίσον πτώχευση. « Το μόνο πρόσθετο εισόδημά μου είναι η βασική ασφάλιση των 359 ευρώ » λέει. Αυτό, προσθέτει, δεν φτάνει ούτε για να καλύψει τα 390 ευρώ του ενοικίου της. « Πάνε τα σινεμά και τα καφενεία » προσθέτει.

Το όνομα της φτώχειας: «ευρώ». « Οι τιμές διπλασιάστηκαν από τότε που πήραμε το νέο νόμισμα » λέει. « Στην αρχή, ένα ευρώ αντιστοιχούσε σε δύο μάρκα. Σήμερα, σε ένα. Το ευρώ τα χάλασε όλα ». Ετσι, το μόνο που της μένει είναι οι ανέξοδες κοινωνικές δραστηριότητες, όπως η διοργάνωση συγκεντρώσεων στην πολυκατοικία της, στο προάστιο Σένεμπεργκ του Βερολίνου. Για τη δράση της αυτή μάλιστα απέσπασε πρόσφατα τιμητική διάκριση από τον κυβερνήτη-δήμαρχο του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ. « Πραγματικός άρχοντας » λέει η ίδια. « Ωραία λόγια. Μόνο που μέσα μου έλεγαότι αν αποφάσιζε να μείνει έστω και μία ημέρα στη θέση μου, τότε δεν θα έμενε στις κουβέντες,αλλά θα έκανε και κάτι για να αλλάξει η κατάστασή μου ».

BΕΛΓΙΟ
2.000 ευρώ
Υβρις το «δημόσιος υπάλληλος»

Ο κ. Αθ. Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1949. Πήγε στο Βέλγιο για πρώτη φορά το 1956. «Δούλεψα στα βελγικά συνδικάτα ως υπεύθυνος για τους έλληνες μετανάστες. Στη συνέχεια ανέλαβα το σύνολο της μετανάστευσης στο Βέλγιο» σημειώνει. Πριν από έξι μήνες βγήκε στη σύνταξη. «Η σύνταξη είναι καλή» λέει «πιο καλή από τις ελληνικές» (περίπου 2.000 ευρώ). Στο Βέλγιο συνταξιοδοτούνται ύστερα από 45 χρόνια εργασίας. Για τον καθορισμό της σύνταξης επιλέγονται τα «καλά» χρόνια των εισφορών, ενώ προσμετρείται στα συντάξιμα χρόνια το Ταμείο ανεργίας ή ασθενείας. Η ελάχιστη σύνταξη είναι περίπου 800 ευρώ, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία είναι μόλις τρία: δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικών υπαλλήλων και ελευθέρων επαγγελματιών.

«Το σύστημα υγείας στο Βέλγιο είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο και σίγουρα τελείως διαφορετικό από το ελληνικό. Τα μικρά νοσοκομεία ή τα Κέντρα Υγείας, π.χ.,λειτουργούν με ιδιωτικά ασθενοφόρα.Επίσης,υπάρχουν συνδικάτα ασφαλισμένων που διαπραγματεύονται τις ετήσιες αυξήσεις με τους εκπροσώπους της πολιτείας και των ιατρών και βρίσκουν ισορροπημένες λύσεις» σημειώνει. «Παλιά, είχα κάνει μια συγκριτική μελέτη που έδειχνε ότι ο προϋπολογισμός της κοινωνικής ασφάλισης του Βελγίου ήταν μεγαλύτερος από τον προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους. Και όμως, στο Βέλγιο, η λέξη “δημόσιος υπάλληλος” αποτελεί, τρόπον τινά, ύβριν» καταλήγει.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
938+48 ευρώ
Πρόωρη στα… 36 χρόνια

Πριν από μερικές δεκαετίες ο κ. Γ. Χλωρός άφηνε το ορεινό Μαυρέλι των Τρικάλων για το Μέτσινγκεν της Γερμανίας και μια μεγάλη βιομηχανία μετάλλου. «Δύσκολη δουλειά και δύσκολοι καιροί» σημειώνει. Ο κ. Χλωρός πήρε πρόωρη σύνταξη, το 2006, σε ηλικία 63 ετών (κανονικά θα έβγαινε στα 68), η οποία ήταν μειωμένη κατά 7,5%. Κάθε μήνα παίρνει μεικτά 1.038 ευρώ, τα «καθαρά» όμως είναι 938 ευρώ. Ακόμη, εισπράττει από τον ΟΓΑ άλλα 48 ευρώ τον μήνα, καθώς, προτού πάρει τον δρόμο της μετανάστευσης, είχε εργαστεί έξι χρόνια ως αγρότης. «Αυτά μού άφησαν 36 χρόνια στη Γερμανία και έξι στο χωράφι» λέει. «Οσο ήμουν στο γερμανικό ΙΚΑδεν πλήρωνα τίποτε. Τώρα, λόγω του ΟΓΑ, βρίσκομαι με νέο καθεστώς. Οχι ότι αλλάζει κάτι σπουδαίο στα δικαιώματά μου, όμως η Γερμανία έχει καλύτερες υπηρεσίες. Ωστόσο και εκεί πλέον έσφιξαν τα πράγματα. Η χώρα που θυμόμασταν ως εργάτεςμάλλον δεν υπάρχει πια» επισημαίνει.

«Βέβαια, στη Γερμανία δεν δίνουν δώρα στους συνταξιούχους, άρα τα μέτρα δεν με αγγίζουν!» καταλήγει.

ΕΛΛΑΔΑ
606,19 ευρώ
Τα ένσημά σας και τα μάτια σας!

Ο 78χρονος συνταξιούχος οικοδόμος κ. Ι. Βασιλακάκης όταν μιλά εμμένει σε κάτι που οι σημερινοί 30άρηδες θα συναντήσουν στο μέλλον. Τα λιγοστά ένσημα. «Μεγάλωσα μέσα στον πόλεμο. Εργάστηκα στην οικοδομή από τα 12.Δούλεψα συνολικά 48 χρόνια,δεν είχα όμως αρκετά ένσημα. Πότε μας έβαζαν και πότε όχι. Βγήκα σε μειωμένη σύνταξη με 7.000 ένσημα» λέει. «Και η σύζυγός μου δούλευε από τα 12 της χρόνιαστις φάμπρικες και στις μοδίστρες.Σήμερα είναι 72 ετών και κυκλοφορεί με πατερίτσεςλόγω της σκληρής δουλειάς» σημειώνει. Ο κ. Βασιλακάκης παίρνει σύνταξη 606,19 ευρώ και η σύζυγός του 627,09. «Μόνο για φάρμακα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης δίνουμε κάθε μήνα πάνω από 750 ευρώ. Βάλε και τη ΔΕΗ,το τηλέφωνο και τα τρέχοντα.Εχουμε μία εγγόνα και δεν μας περισσεύει ούτε δεκαράκι να της δώσουμε» τονίζει. « Χάνουμε το 30% του εισοδήματός μας. Παίρναμε το δώρο και με αυτό προσπαθούσαμε να καλύψουμε τις τρύπες. Τώρα, μας κόβουν τα επιδόματα και τα αντικαθιστούν με τα 200άρια. Με τις αυξήσεις στους φόρους όμως χάνουμε αρκετά παραπάνω.Δεν γίνεται να πληρώνουν μόνο οι εργάτες την κρίση.Να πληρώσουν και οι μεγάλοι. Πόσο κάτω θα φτάσουμε τελικά;» αναρωτιέται.