ΛΟΝΔΙΝΟ Είναι καλό να μιλά η μητέρα στο παιδί, έστω και από απόσταση. Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ακόμη και μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ μητέρας και κόρης είναι εξίσου ανακουφιστική με μια αγκαλιά για το παιδί.
Και αυτό διότι η φωνή της μητέρας αυξάνει τα επίπεδα της «ορμόνης της αγάπης» οξυτοκίνης.
Η συγκεκριμένη ορμόνη έχει βρεθεί ότι βοηθά στο δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι εκλύεται στην κυκλοφορία του αίματος όταν τα μωρά θηλάζουν ή όταν ένα ζευγάρι αγκαλιάζεται. Τώρα όμως ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν- Μάντισον ανακάλυψαν, όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences», ότι ακόμη και μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ μητέρας και κόρης μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα οξυτοκίνης.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τα επίπεδα της ορμόνης σε μικρά κορίτσια ηλικίας από επτά ως 12 ετών αφότου εκείνα είχαν βιώσει μια στρεσογόνο εμπειρία (διάβαζαν μεγαλόφωνα μπροστά σε αγνώστους). Μετά το γεγονός αυτό που προκαλούσε άγχος μια αγκαλιά της μητέρας προς την κόρη φάνηκε να αυξάνει τα επίπεδα της «ορμόνης της αγάπης». Το ίδιο όμως συνέβη και όταν η επαφή μεταξύ μητέρας και παιδιού ήταν απλώς τηλεφωνική.
Παράλληλα σε ορισμένα κορίτσια της μελέτης δεν επετράπη να έχουν καμία επαφή με τη μητέρα τους μετά τη στρεσογόνο εμπειρία τους. Οπως φάνηκε, σε αυτά τα παιδιά τα επίπεδα οξυτοκίνης παρέμειναν χαμηλά, ενώ τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης «χτυπούσαν κόκκινο». Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει πόσο σημαντικό είναι το να δίνει προσοχή η μητέρα στο παιδί, ακόμη και εάν η επαφή που έχουν είναι απλώς μια τηλεφωνική επικοινωνία.
Είναι η πρώτη φορά που μελέτη δείχνει ότι και μόνο μια συνομιλία χωρίς σωματική επαφή μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα οξυτοκίνης. Το νέο εύρημα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει στην κατανόηση περιπτώσεων παιδιών που ζουν σε ιδρύματα στα πρώτα χρόνια της ζωής τους με αποτέλεσμα να έχουν πρόβλημα στην ανάπτυξη σχέσεων όταν πλέον ενηλικιωθούν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα παιδιά που δεν έχουν επαφή με τους γονείς τους κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους, επειδή ως ένα βαθμό δεν μπορούν να παραγάγουν οξυτοκίνη ως απόκριση σε ερεθίσματα τα οποία στους υπόλοιπους ανθρώπους προκαλούν έκλυση της ορμόνης.
