Το μυαλό μου γεμάτο σκουπίδια. Χρηματομηχανή. Γουόλ Στριτ. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τρισέ. Στρος-Καν. Ολι Ρεν. Στάνλεϊ Μόργκαν. Κι άλλα μέτρα. Πτώχευση. Κι αν η Ευρώπη γκρεμιστεί; Κι αν η Γερμανία επιστρέψει στο μάρκο; Σήμερα ευρώ αύριο δραχμή. Πέφτει σήμερα το ευρώ. Ανεβαίνει το δολάριο το τοξικό. Επομένως τι να κάνω; Με το δολάριο ή με το ευρώ;
Να τα βάλω στο σπίτι μου. Να τα χώσω στον κήπο μου. Να τα θάψω στο στρώμα μου. Να τα μεταφέρω στην Κύπρο. Κι αν γίνει πόλεμος με τους Τούρκους; Να τα πάω στην Αγγλία. Κι αν κι εκείνη τραβήξει κουπί; Να τα πάω στην Ελβετία. Το κεφάλι μου μια ξεχαρβαλωμένη αριθμομηχανή. Το μυαλό μου από τη ζάλη πάει να γκρεμιστεί. Καμία προοπτική. Καμία εγγύηση για τη δουλειά μου, το σπίτι μου, το μέλλον του παιδιού μου. Και το χειρότερο; Δεν είναι η ατιμωρησία. Ούτε η αναλγησία της πλουτοκρατίας. Είναι πως όλες οι θυσίες μπορεί να πάνε στράφι. Τα λεφτά μου οδοντογλυφίδα για να καθαρίζει τα δόντια του κάποιος καρχαρίας. Αύριο όλα στάχτες και αποκαΐδια. Για μια στιγμή. Εχω κι εγώ δικαίωμα στο όνειρο σε μια καλύτερη ζωή. Χωρίς Χρηματιστήρια. Χωρίς εκμετάλλευση. Χωρίς καρχαρίες και αναλυτές. Με το όνειρο η Ιστορία προχώρησε. Με ρήξεις και τομές. Με διαρκείς ανατροπές. Το όνειρο του Γαλιλαίου. Το όνειρο του Ιουλίου Βερν. Ολα μπορεί να αλλάξουν. Οσο το μυαλό μου γίνεται σκουπιδοτενεκές, σκουπίδι κι εγώ από τις δικές τους επιταγές. Μπορεί να πάρουν τη δουλειά μου. Ολα μπορούν να γίνουν. Ο τρόμος, η αγωνία, η ανασφάλεια και η άγνοια. Ολα αυτά οι χειρότεροι εχθροί μου. Κσνείς όμως δεν μπορεί να συντρίψει το όνειρο και την ελπίδα μου. Για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά. Χωρίς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και όλα αυτά. Η πεζή πραγματικότητα είναι οι αλυσίδες μου. Το όνειρο η δύναμη, η ελπίδα και η ελευθερία μου. Οσο εξαπλώνεται τόσο ο κόσμος οχυρώνεται. Αν το πιστέψω τότε κι εγώ θα αλλάξω. Σήμερα Ονειρο. Αύριο μια καλύτερη κοινωνία μαζί με τους άλλους μπορεί να φτιάξω!
