Το θετικό συμπέρασμα από τη χθεσινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών είναι ότι συμφώνησαν σε ορισμένες ρυθμίσεις που θα βοηθήσουν στην εξυγίανση του πολιτικού κόσμου και στην αποκατάσταση της πληγείσας αξιοπιστίας του.
Υπάρχουν όμως ήδη ενδείξεις πως ακόμη κι αυτά που συμφωνήθηκαν δύσκολα θα εφαρμοστούν, όταν μάλιστα δεν τα προσυπογράφουν δύο από τα πέντε κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή.
Η πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για παράδειγμα, να χαρακτηριστεί ιδιώνυμο αδίκημα η φοροδιαφυγή, είναι μια πρόταση με την οποία δύσκολα κάποιος μπορεί να διαφωνήσει. Αλλά πώς θα εφαρμοστεί η διάταξη αυτή απέναντι στον υδραυλικό που επιμένει να μην κόβει αποδείξεις ή στον γιατρό που εξακολουθεί να αποκρύπτει εισοδήματα;
Θετικός επίσης είναι ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων από ορκωτούς λογιστές ή από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αλλά πώς θα λειτουργήσει όταν το ΚΚΕ αρνείται να δεχθεί έλεγχο για τις πηγές της χρηματοδότησής του;
Την πρόταση για την πλήρη κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας την έχουμε ακούσει επίσης πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά ουδέποτε επιχειρήθηκε η θεσμοθέτησή της. Διότι αν καταργηθεί πλήρως η βουλευτική ασυλία, τότε θα μπορεί ο καθένας να σέρνει τον βουλευτή στα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα. Αν καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, τότε δεν θα ξαναβάλει υπουργός την υπογραφή του σε δημόσιο έγγραφο!
Τα θέματα αυτά έχουν συζητηθεί σε όλες τις προσπάθειες συνταγματικής αναθεώρησης που επιχειρήθηκαν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς τα πολιτικά κόμματα να κατορθώσουν να καταλήξουν σε μια συμφωνία, επειδή δεν είναι τόσο απλά όσο ακούγονται.
Δεν είναι εύκολη ούτε καν η περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης στην οποία συμφώνησαν όλοι χθες στο Προεδρικό Μέγαρο, αφού τα κόμματα εξακολουθούν να έχουν έξοδα και εμμένουν να απορρίπτουν κάθε μορφής χρηματοδότηση από ιδιώτες. Ούτε βέβαια η μείωση του αριθμού των βουλευτών.
Για να συμφωνηθούν λοιπόν οριστικά, θα πρέπει να δεχθούν να καθήσουν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα γύρω από το ίδιο τραπέζι. Και για ορισμένες από τις ρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να πραγματοποιηθεί ευρύς διάλογος στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος, μια διαδικασία η οποία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί προτού παρέλθουν τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Με λίγα λόγια λοιπόν, η χθεσινή συμφωνία του ΠαΣοΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ (στα ζητήματα που συμφώνησαν, επειδή υπάρχουν και πολλά στα οποία διαφώνησαν) είναι μια συμφωνία πρόχειρη, για «τα μάτια του κόσμου». Και με τον τρόπο αυτόν, η εξυγίανση του πολιτικού κόσμου δεν μπορεί να επιτευχθεί.
