Στην αρχή αδιαφόρησε. Μετά αποφάσισε να εκμεταλλευθεί την κρίση για να υπηρετήσει άλλους στόχους, δύο επιπέδων: τις κομματικές επιδιώξεις στις τοπικές γερμανικές εκλογές, αλλά και τη διεύρυνση της γερμανικής οικονομικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, με μια de facto αλλαγή δεδομένων εξ αφορμής της ελληνικής κρίσης. Στη συνέχεια, για λίγο, τα ΄χασε εντελώς. Ειδικά όταν είδε ότι συνασπίζονται απέναντι σε αυτή τη στάση όχι μόνον άλλα κράτη της ευρωζώνης και η Επιτροπή, αλλά- πολύ ενεργά δε- και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τέλος προσχώρησε πλήρως στην ανάγκη στήριξης της Ελλάδας και, μέσω αυτής, προστασίας της ευρωζώνης από τις αγορές. Ηταν όμως αργά. Το ευρώ είχε κινδυνεύσει, η Ελλάδα είχε ήδη υποστεί ένα μεγάλο πλήγμα και η ίδια έχανε τις εκλογές, αφού πρώτα κατηγορήθηκε ανοιχτά από τους πάντες, ακόμη και από τους δικούς της στη γερμανική Βουλή, ότι η πολιτική της ήταν πολλαπλά καταστροφική. Αυτή ήταν η τιμωρία της Ανγκελα Μέρκελ. Το «έγκλημα» ήταν ότι δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Αντιθέτως, παρέσυρε τη χώρα της σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο.

gmalouchos@tovima.gr