Στις γενικές διατάξεις του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου θα προσαρμοστούν και οι όροι συνταξιοδότησης των εργαζομένων στις τράπεζες και τα ειδικά Ταμεία των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών που στο σύνολό τους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν απορροφηθεί από το ΙΚΑ.

Το νομοσχέδιο προβλέπει την απαγόρευση κάθε εθελουσίας εξόδου που θα επιβαρύνει τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, καθώς στο παρελθόν είχε γίνει κατάχρηση από πολλές ΔΕΚΟ σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων.

Μάλιστα η κυβέρνηση διεκδικεί από τον ΟΤΕ την καταβολή εισφορών που έχασε από τις αλλεπάλληλες εθελούσιες εξόδους που είχε πραγματοποιήσει η διοίκησή του εν όψει της εισόδου στρατηγικού επενδυτή στην εταιρεία.

Οπως φαίνεται και στο σχετικό γράφημα, και στις κατηγορίες αυτές το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης με βάση την 35ετία ανεβαίνει σταδιακά στο 60ό έτος.

Από τις νέες ρυθμίσεις δεν θίγονται όσοι έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα ή θα θεμελιώσουν ως το τέλος του έτους.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουν συμπληρώσει τα ελάχιστα χρόνια ασφάλισης που προβλέπονται σήμερα (π.χ. 25 έτη) για τη συνταξιοδότησή τους και το ελάχιστο όριο ηλικίας που προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία.

Τι αλλάζει στη διαδοχική ασφάλιση
Στο νομοσχέδιο ορίζεται ότι οι εργαζόμενοι οι οποίοι ασφαλίστηκαν διαδοχικά σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς δικαιούνται σύνταξη από τον τελευταίο οργανισμό στον οποίο ήταν ασφαλισμένοι κατά την τελευταία χρονική περίοδο της απασχόλησής τους, εφόσον πραγματοποίησαν στην ασφάλισή του:

Πέντε ολόκληρα έτη ή 1.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων όμως 20 μήνες ή 500 ημέρες την τελευταία πενταετία πριν από τη διακοπή της απασχόλησης ή την υποβολή αίτησης για την κρίση του συ νταξιοδοτικού δικαιώματος σύνταξης λόγω γήρατος.

Σαράντα μήνες ή 1.000 ημέρες, εκ των οποίων όμως 12 μήνες ή 300 ημέρες αντίστοιχα κατά την τελευταία πενταετία πριν από τη διακοπή της απασχόλησης ή την υποβολή της αίτησης για την κρίση του δικαιώματος σύνταξης λόγω αναπηρίας ή θανάτου.

Ως νομοθεσία του οργανισμού για την εφαρμογή της ρύθμισης νοούνται οι διατάξεις που ορίζουν τον απαιτούμενο για τη συνταξιοδότηση χρόνο, την ηλικία, την αναπηρία και τον θάνατο.

Ειδικές διατάξεις, που αφορούν την ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού, τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας σε δεδομένο χρόνο σε σχέση με τον χρόνο διακοπής της απασχόλησης, την παραγραφή κτλ., δεν λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή της παρούσας διάταξης.

Αν ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό ημερών εργασίας ή των ετών ασφάλισης που ορίζονται από τη ρύθμιση, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν έχει πραγματοποιήσει τον απαιτούμενο από τη νομοθεσία του τελευταίου οργανισμού χρόνο ασφάλισης για τη συνταξιοδότησή του λόγω γήρατος ή αναπηρίας ή των μελών της οικογένειάς του λόγω θανάτου ή δεν πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό ημερών εργασίας ή ετών ασφάλισης που ορίζονται από τις διατάξεις της προηγούμενης διάταξης, δικαιούνται σύνταξη αυτός ή τα μέλη της οικογένειάς του από τον οργανισμό στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τις περισσότερες ημέρες εργασίας ή έτη ασφάλισης.

Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τις περισσότερες ημέρες εργασίας ή έτη ασφάλισης, τότε το δικαίωμα του ασφαλισμένου κρίνεται από τους άλλους οργανισμούς στους οποίους ασφαλίστηκε κατά φθίνουσα σειρά αριθμού ημερών εργασίας, εκτός από τον τελευταίο.

Ολόκληρος ο χρόνος της διαδοχικής ασφάλισης υπολογίζεται από τον αρμόδιο για την απονομή της σύνταξης οργανισμό ως χρόνος που διανύθηκε στην ασφάλισή του τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος όσο και για τον καθορισμό της σύνταξης, και δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο μέρους του χρόνου που διανύθηκε στην ασφάλιση του κάθε οργανισμού.