«ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ»
Βασίλης Μουλόπουλος
Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,πρώην πρόεδρος ΠΟΕΣΥ
«Οι δημοσιογράφοι πρέπει να απεργούν μαζί με τους άλλους εργαζομένους διότι και οι δημοσιογράφοι είναι εργαζόμενοι και θα πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να αναλαμβάνουν την ενημέρωση του κόσμου με δική τους ευθύνη.Είναι μια πρακτική των γενικών απεργιών σε όλον τον κόσμο. Την ενημέρωση την ημέρα της γενικής απεργίας πρέπει να την κάνουν οι δημοσιογράφοι με τα σωματεία τους και όχι να σπάει η απεργία από τους εργοδότες και τους καναλάρχες».
Γκύντερ Μύλερ «Ρrofil» (Αυστρία)
«Φιλοσοφία σας το “do it yourself”»
«Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων προς την κυβέρνησή τους. Μιλώντας με ανθρώπους διαφορετικής προέλευσης και ηλικίας είδα δύο κοινά στοιχεία: κοινός θυμός και κοινή δυσπιστία προς την κυβέρνηση. Ισως αυτή είναι η βασική διαφορά των Ελλήνων από τους Αυστριακούς: οι Αυστριακοί εμπιστεύονται την πολιτική εξουσία και υποτάσσονται στις εκάστοτε επιταγές της. Αντιθέτως, οι Ελληνες, προφανώς εξαιτίας των σκανδάλων και της εξαπάτησης που έχουν εισπράξει από το πολιτικό σύστημα, διαχωρίζουν τη θέση τους από τους πολιτικούς, σαν οι τελευταίοι να κατέλαβαν αυθαίρετα την εξουσία και να μην είχαν εκλεγεί από τον λαό! Την ίδια στιγμή βλέπω έντονη αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζομένους, γεγονός που δείχνει μεγάλη κοινωνική συνοχή. Η φιλοσοφία σας φαίνεται να είναι το “do it yourself” (“κάν΄ το μόνος σου”)… γιατί αν δεν το κάνεις μόνος σου, το κράτος δεν θα το κάνει για σένα!».
Ζίγκουρντ Μπγιόρνεσταντ
«Αftenposten» (Νορβηγία)
«Κανείς δεν προτείνει ρεαλιστική εναλλακτική»
«Πέρασα τις τελευταίες ημέρες στους δρόμους μιλώντας με τους ανθρώπους και εισπράττοντας όλη τη συσσωρευμένη οργή των Ελλήνων κατά των πολιτικών. Πιστεύω ότι οι αντιδράσεις του λαού πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη, ωστόσο υπάρχει μια ερώτηση που επαναλάμβανα προς όσους μίλησα και για την οποία δεν πήρα ικανοποιητική απάντηση: “Τι εναλλακτική έχει η Ελλάδα αν απορρίψει τη βοήθεια της ΕΕκαι του ΔΝΤ;”. Ορισμένες απαντήσεις ήταν στραμμένες στο παρελθόν: “Αν είχαν χειριστεί αλλιώς την κατάσταση θα…”. Αλλοι περιέγραφαν μεγαλόπνοες προτάσεις: “Αναπτυξιακά μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας” ή “Επενδύσεις στον τουρισμό και στην ενέργειαδημιουργώντας έτσι νέες θέσεις εργασίας ” είναι μερικά παραδείγματα. Αν και αυτές οι προτάσεις είναι σεβαστές, τα εν λόγω μέτρα δεν “διασώζουν” μια χώρα μέσα σε δύο εβδομάδες. Η Ελλάδα όμως έχει στη διάθεσή της μόλις μερικές ημέρες! Ισως η οργή του μέσου εργαζομένου – σαφώς δικαιολογημένη- δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί ότι δυστυχώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική για την Ελλάδα».
Αλεξία Κεφαλά «Le Figaro», France 2,ΤV5,France 24 (Γαλλία)
«Οι βουλευτές δεν σεβάστηκαν τους νεκρούς»
«Αυτή η πορεία δεν έμοιαζε με τις άλλες. Ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος από οτιδήποτε άλλο είχαμε δει στο παρελθόν. Την ίδια στιγμή οι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τις ειρηνικές πορείες για να σπείρουν τη βία ήταν ακόμη πιο οργισμένοι, ακόμη πιο βίαιοι. Φοβόμασταν τα χειρότερα μα αυτό που συνέβη ξεπερνούσε και την πιο νοσηρή φαντασία. Το χειρότερο είναι ωστόσο ότι στη δίνη της καταστροφής τα ελληνικά κόμματα για ακόμη μία φορά δεν κατόρθωσαν να παραμείνουν ενωμένα. Είναι τρομερό τη στιγμή που θρηνούμε νεκρούς οι βουλευτές να μας τηλεφωνούν για να πει ο καθένας τη (διαφορετική) άποψή του. Δεν φαντάζεστε πόσο άσχημη εντύπωση κάνει στους ευρωπαίους πολίτες αυτή η έλλειψη ομοψυχίας τη στιγμή που η Ελλάδα ζητεί από την Ευρώπη να δείξει αλληλεγγύη!».
Μπάρναμπι Φίλιπς Αl Jazeera Εnglish (Βρετανία)
«Ρώτησα σαν Ελληνας τον υπουργό»
«Οταν στη συνέντευξη Τύπου του υπουργού Οικονομικών επέλεξα να ρωτήσω αν τα εν λόγω μέτρα είναι “το τέλος της ιστορίας” ή αν θα είμαστε πάλι στο ίδιο σημείο σε τρεις μήνες, ο κ. Παπακωνσταντίνου απάντησε ξαφνιασμένος ότι αυτή ήταν μια ερώτηση που περίμενε από έναν έλληνα δημοσιογράφο. Ισως επειδή οι ξένοι δημοσιογράφοι ανησυχούν περισσότερο για το μέλλον του ευρώ, τους οικονομικούς δείκτες και τη συναλλαγματική ισοτιμία, οι ερωτήσεις τους διαμορφώνονται αντίστοιχα. Αντιθέτως, εγώ ένιωσα την ανάγκη- ίσως επειδή μένω εδώ και τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα- να εκφράσω άμεσα τον κοινό φόβο όλων των Ελλήνων: “Τι θα μας φέρει το αύριο; Πού θα σταματήσει το μπαράζ των μέτρων;”. Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να δώσω μια σαφή απάντηση. Φοβάμαι ότι οι αγορές δεν έχουν ακόμη πειστεί πως η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει και παρακολουθώ με αγωνία τις εξελίξεις».
