ΠΑΡΙΣΙ Για τους επισκέπτες, η Ντίσνεϊλαντ είναι ένας επίγειος παράδεισος, όπου μικροί και μεγάλοι παρακολουθούν εκστασιασμένοι την αναβίωση ρομαντικών παραμυθιών στα οποία κάθε όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ωστόσο οι πρόσφατες αυτοκτονίες εργαζομένων στην ευρωπαϊκή Ντίσνεϊλαντ αποκάλυψαν τη σκοτεινή πλευρά του «Μαγικού Βασιλείου».
Από την αρχή του έτους δύο υπάλληλοι της Ντίσνεϊλαντ στο Παρίσι έβαλαν τέλος στη ζωή τους. Ο ένας από αυτούς εργαζόταν ως σεφ στο πάρκο για 10 χρόνια και αυτοκτόνησε την ημέρα που θα επέστρεφε στη δουλειά του έπειτα από μακρά περίοδο ασθενείας. Σύμφωνα με τον πεθερό του, χάραξε ένα μήνυμα σε κάποιον τοίχο του σπιτιού που έλεγε: «Je ne veux pas retourner chez Μickey» (Δεν θέλω να δουλέψω άλλο για τον Μίκι).
Για τους 14.500 υπαλλήλους της Ντίσνεϊλαντ, 32 χλμ. ανατολικά της γαλλικής πρωτεύουσας, η εργασία στο «πιο χαρούμενο μέρος του πλανήτη» δεν είναι πια ευχάριστη. Και αυτό, σύμφωνα με τους εργαζομένους, οφείλεται στη νέα πολιτική που εφαρμόζει η διεύθυνση του πάρκου. «Αυτό που πουλάμε είναι κάτι θαυμάσιο.Πουλάμε χαμόγελα. Πουλάμε ευτυχία στα παιδιά. Αλλά τα τελευταία χρόνιαη πολιτική της εταιρείας έχει κάνει τη ζωή μας στη δουλειά ανυπόφορη» λέει ένας υπάλληλος.
Η διεύθυνση της γαλλικής Ντίσνεϊλαντ, αλλά και η πλειονότητα των συνδικάτων, ανακοίνωσε ότι η αυτοκτονία του σεφ δεν συνδέεται με τη δουλειά του. Ο πεθερός του είπε όμως ότι ο Φρανκ
υπέφερε από κατάθλιψη εξαιτίας των περικοπών στο προσωπικό και της χρήσης κατεψυγμένων υλικών για την παρασκευή των πιάτων. Ο άλλος υπάλληλος που αυτοκτόνησε ήταν επίσης σεφ. Τα συνδικάτα παρά τις διαφορές, συμφωνούν σε ένα πράγμα: η νέα διεύθυνση της Ντίσνεϊλαντ εφαρμόζει πολιτικές που είναι ταπεινωτικές για τους υπαλλήλους. Ο αριθμός των θέσεων εργασίας στα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία έχει υποστεί δραματική μείωση, ενώ τη ίδια στιγμή οι προσφορές προσελκύουν περισσότερους τουρίστες (τον περασμένο χρόνο 15,4 εκατομμύρια άνθρωποι συνέρευσαν στο πάρκο).
Οι υπάλληλοι υποχρεώνονται να εργάζονται περισσότερες ώρες επί έξι ημέρες την εβδομάδα. Ανθρωποι που κερδίζουν τον βασικό μισθό παρελαύνουν καθημερινά ως Γκούφι ή Ντόναλντ Ντακ, χωρίς να έχουν προοπτικές ανέλιξης. Ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων αυξήθηκε σε 1.500 τον χρόνο, δηλαδή ένα ατύχημα για κάθε 10 υπαλλήλους.
Με επιστολή τους, τα εργατικά συνδικάτα ζήτησαν από τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής Ντίσνεϊλαντ να «ξυπνήσει». Η διεύθυνση του πάρκου ανακοίνωσε ότι, αν και κατά τη γνώμη της τα περιστατικά αυτοκτονιών είναι μεμονωμένα, θα προχωρήσει σε έλεγχο και θα συνεργαστεί με τους υπαλλήλους.
