ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Για τον περιορισμό της πετρελαιοκηλίδας χρησιμοποιείται άλλη μία πειραματική και αμφιλεγόμενη μέθοδος, η έγχυση χημικών ουσιών στον βυθό της θάλασσας, προκειμένου να διαχωριστεί το πετρέλαιο από το νερό προτού φθάσει στην επιφάνεια.
Μέχρι στιγμής η ΒΡ έχει ρίξει στον βυθό περισσότερους από 600 τόνους τέτοιου διαλύματος, η ακριβής σύσταση του οποίου δεν είναι γνωστή, καθώς θεωρείται εμπορικό μυστικό. Περιβαλλοντικές οργανώσεις όπως η Greenpeace κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τη χρήση του χημικού αυτού, αν και ομολογούν ότι έχουν ελλιπείς πληροφορίες σχετικά με τις βλάβες που ενδέχεται να προκαλέσει στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής.
Οταν ολοκληρωθούν οι έλεγχοι για την αποτελεσματικότητα του διαλύματος και για την τοξικότητά του για τη θαλάσσια ζωή, θα αποφασιστεί αν θα γενικευθεί η χρήση του.
Οπως υποστηρίζουν πάντως πολλοί περιβαλλοντολό- γοι, η τακτική ρίψης υποβρύχιων διαλυτικών χημικών είναι μια στρατηγική «lose-lose» (σ.σ.: χωρίς κανένα απολύτως όφελος, παρά μόνο ζημιές), αφού το πετρέλαιο συνεχίζει να συσσωρεύεται κάτω από την επιφάνεια, ενώ τα χημικά έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα την αποκοπή μεγάλων τμημάτων της πετρελαιοκηλίδας τα οποία κινούνται ανεξέλεγκτα και απειλούν με αφανισμό πολλά είδη που ζουν στη θάλασσα.
«Κατανοώ πάντως ότι, στην παρούσα φάση, είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε» είπε ο Πολ Ορ της οικολογικής οργάνωσης Lower Μississippi Riverkeeper.
