Εδώ και μήνες η χώρα ζει σε περιβάλλον αβεβαιότητας και αστάθειας. Τα γεγονότα τρέχουν με τη δική τους δυναμική, η οποία ξεπερνά σταθερά τις προβλέψεις και τις άμυνες της συντεταγμένης πολιτείας.
Από τον περασμένο Οκτώβριο οι προγνώσεις και οι πρόνοιες της νέας κυβέρνησης και κατ΄ επέκταση της χώρας αναιρούνται σταθερά, με αποτέλεσμα το έλλειμμα αξιοπιστίας να αυξάνεται επικίνδυνα και να δημιουργεί περιβάλλον εντεινόμενης αμφισβήτησης.
Προϊόντος του χρόνου η νέα κυβέρνηση βρέθηκε σε εξαιρετικά δυσχερή θέση και αντιμέτωπη με ένα απαιτητικό σχήμα κυνικών εξωτερικών δυνάμεων, οι οποίες δεν είχαν ενδοιασμούς και επιφυλάξεις.
Κάπως έτσι οδηγήθηκε με την πλάτη στον τοίχο σε μια διαπραγμάτευση χωρίς αντιστάσεις, χωρίς δυνατότητες, με αποτέλεσμα να αποδεχθεί, έναντι μιας αμφιλεγόμενης σωτηρίας, μέτρα και πολιτικές που αναιρούσαν υποσχέσεις, προσδοκίες και αυτή ακόμη την πολιτική φυσιογνωμία της νέας εξουσίας.
Αυτό που ζούμε αυτές τις ημέρες δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέπεια της συσσωρευμένης αναξιοπιστίας. Η κοινωνία όταν είδε να ανατρέπονται τα πάντα, αρχικώς μούδιασε και ακολούθως πήρε φωτιά. Ενιωσε πληγωμένη, προδομένη και οργισμένη. Και βγήκε στους δρόμους, αμφισβητώντας τους πάντες και τα πάντα.
Το κύμα της αντίδρασης των προηγούμενων ημερών, ακόμη και αυτό της ανεξέλεγκτης βίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα της κατάρρευσης των ελάχιστων προσδοκιών. Δεν είναι τυχαίο ότι εξαιτίας των αντιδράσεων το ελληνικό πολιτικό σύστημα δοκιμάζεται και ότι οι κυρίαρχες εκφράσεις του νιώθουν ανασφαλείς και περιχαρακωμένες σε προστατευμένες ζώνες. Χθες έπεσαν οι πρώτες διαγραφές, υπουργοί θέλουν να εγκαταλείψουν τους υπουργικούς θώκους τους και ο ανασχηματισμός θεωρείται δεδομένος. Και επειδή ο σύγχρονος κόσμος είναι διασυνδεδεμένος και αλληλοεξαρτώμενος, το ελληνικό πρόβλημα μεταδόθηκε, λειτουργεί ως θρυαλλίδα καταστροφής για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Χθες το ευρώ κατέπεσε και η Γουόλ Στριτ έζησε ημέρες κραχ. Από εδώ και πέρα τα πράγματα παίρνουν άλλη διάσταση. Δύο τινά μπορούν να συμβούν: ή η Ελλάδα θα εγκαταλειφθεί στην τύχη της ή ο κόσμος θα κινηθεί επιθετικά, προκειμένου να μεταβάλει τις συνθήκες και να επαναφέρει τα πράγματα σε μια λογική ισορροπία, η οποία αν τυχόν επικρατήσει θα σώσει και εμάς.
Τώρα είναι ή του ύψους ή του βάθους. Ασπρο ή μαύρο. Ενδιάμεσο σενάριο δεν υπάρχει.
Πού να το φανταζόταν εκείνος ο απίθανος τουρίστας της Ραφήνας ότι με τα καμώματά του θα έφερνε τον κόσμο ολόκληρο σε τέτοια θέση.
