ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν πολλοί που έχουν το θάρρος της γνώμης. Ο μέσος έλληνας ποδοσφαιριστής περιορίζεται- ως επί το πλείστονσε
φράσεις κλισέ προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Οχι όμως και ο έμπειρος διεθνής μέσος του Παναθηναϊκού Κώστας Κατσουράνης, ο οποίος όπως παραδέχεται « δεν μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου ». Σε ηλικία 30
ετών και μετά την κατάκτηση του Εuro με την Εθνική Ελλάδος το 2004 και τριετή παρουσία στην Πορτογαλία με τη φανέλα της Μπενφίκα, επέστρεψε στην Ελλάδα και πανηγύρισε τους πρώτους εν Ελλάδι τίτλους του. Παρ΄ όλα αυτά δεν
αρκείται στις δάφνες του νταμπλ και μιλά στο «Βήμα» χωρίς περιστροφές για τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τονίζοντας ότι « δυστυχώς, δεν θα ζήσω για να δω το ποδόσφαιρο σε καλή μοίρα ».

– Τι απαντάς σε όσους λένε ότι το πρωτάθλημα δεν το κέρδισε ο Παναθηναϊκός αλλά το έχασε ο Ολυμπιακός;

«Ολοι είδαν ότι ο Παναθηναϊκός είχε την καλύτερη ομάδα και νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι πως αυτό το παραδέχονται οι αντίπαλοί μας. Ημασταν αποτελεσματικοί, είχαμε σταθερά καλή πορεία και δίκαια το κατακτήσαμε. Σχεδόν σε κανένα ματς οι αντίπαλοι δεν ήταν καλύτεροι από εμάς. Ακόμη και στο “Καραϊσκάκη”, όπου κατεβήκαμε με σύστημα… ό,τι να ΄ναι, ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλύτερος. Εξ αρχής είχαμε στόχο να μπούμε μπροστά και να μας κυνηγούν οι άλλοι, όπως και έγινε. Χάσαμε την πρωτοπορία μετά το ντέρμπι μόλις για δύο αγωνιστικές, ακολούθησε η αλλαγή προπονητή και κλείσαμε τον α΄ γύρο στην κορυφή, κάτι που θεωρώ ότι ήταν κλειδί για τη συνέχεια».

– Νιώθεις δικαιωμένος που επέστρεψες στην Ελλάδα;

«Ναι, πρώτα απ΄ όλα γιατί η οικογένειά μου νιώθει χαρούμενη. Για εμένα προηγείται η οικογένεια και ακολουθεί το ποδόσφαιρο. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στον Παναθηναϊκό και μου αρέσει που η ομάδα έχει πολλούς έλληνες ποδοσφαιριστές. Επίσης, αισθάνομαι δικαιωμένος γιατί το περασμένο καλοκαίρι ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με στόχο το πρωτάθλημα και κατακτήσαμε το νταμπλ. Πετύχαμε τους στόχους που θέσαμε έστω και αν χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία στην Ευρώπη».

– Η κατάκτηση του νταμπλ άνοιξε την όρεξη για συνεχόμενους τίτλους. Κατά πόσο είναι κάτι τέτοιο εφικτό; «Τον τελευταίο καιρό ακούω διαρκώς τη λέξη δυναστεία και θεωρώ ότι πρόκειται για τραγικό λάθος. Δεν είναι ωραίο να υπάρχει δυναστεία στο ποδόσφαιρο γιατί δεν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι σωστή νοοτροπία αυτή διότι δείχνεις πως θέλεις να κάνεις ό,τι έκανε ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συνέβη και δεν πρέπει να επιδιώκουμε να ξαναγίνει. Ηταν κακό για το ποδόσφαιρο το 12 στα 13 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού. Και αυτό γιατί κάποια από αυτά δεν τα άξιζε, άρα κάποιοι άλλοι θα τα είχαν πάρει, άρα θα είχαμε μεγαλύτερη αξιοπιστία και λιγότερη βία. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν θα πρέπει να προσπαθήσει να έχει μια καλή ομάδα και να πάρει όσους τίτλους μπορεί».

– Δικαίως θεωρείς ότι υπάρχει αναξιοπιστία.Πλέον προέκυψαν και λίστες για στημένα παιχνίδια…

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι σε καλή κατάσταση. Υπάρχει βία, υπάρχει αναξιοπιστία και εμείς ασχολούμαστε με δυναστείες. Υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα ίδια λέω τόσα χρόνια και πλέον με λένε γραφικό, αλλά δεν με πειράζει. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει με τα στημένα αλλά επειδή γενικώς το ποδόσφαιρό μας δεν είναι αξιόπιστο όλοι θεωρούν ότι τα πάντα είναι στημένα. Δυστυχώς, δεν θα ζήσω για να δω το ποδόσφαιρο σε καλή μοίρα. Ο καλός κόσμος δεν έρχεται στο γήπεδο. Το ποδόσφαιρο το κυβερνούν οι λίγοι και αυτό δεν είναι καλό. Οι διοικήσεις των ομάδων, η ΕΠΟ και όλοι οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να δώσουν λύση. Θεωρώ ότι μπορούν αλλά προφανώς δεν θέλουν. Κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους γιατί μάλλον τους βολεύει αυτή η κατάσταση. Δεν προάγουν το προϊόν που έχουν, ούτε και τον έλληνα ποδοσφαιριστή».

– Βλέπεις να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο;

«Δεν νομίζω, μάλλον προς το χειρότερο πάμε. Δυστυχώς δεν υπάρχει ποδοσφαιρική παιδεία. Ο κόσμος επηρεάζεται από εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, που γενικά δεν προάγουν το άθλημα. Στο εξωτερικό έχουν άλλη νοοτροπία. Αγαπούν το ποδόσφαιρο και το διαφημίζουν. Δεν υπάρχει αυτή η μανία που έχουμε εδώ με τις οπαδικές εφημερίδες, ούτε κάθε κανάλι έχει από έναν διαιτητή να αναλύει τις φάσεις».

– Εφέτος αυξήθηκαν και τα κρούσματα βίας…

«Πρέπει να επιβληθούν αυστηρές τιμωρίες σε συνεργασία των ομάδων με την πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν να διακόπτονται σχεδόν τα μισά παιχνίδια. Και ξέρουμε ότι αυτοί που κάνουν τα επεισόδια είναι λίγοι, υπάρχει όμως ατιμωρησία. Υπάρχει πολύ οπαδιλίκι και αυτό κάνει κακό σε όλους μας. Σκεφτείτε ότι φτάσαμε στο σημείο να αλλάξει έδρα η εθνική ομάδα γιατί μας έβριζαν. Πού αλλού συμβαίνουν αυτά; Επίσης, δεν είναι δυνατόν ο ποδοσφαιριστής να παίζει υπό την απειλή ότι αν χαθεί το πρωτάθλημα θα δεχθεί επίθεση από τους οπαδούς. Εμείς δηλαδή δεν θέλουμε το πρωτάθλημα; Ειλικρινά το λέω, ζούσαμε όλη τη χρονιά με τη σκέψη ότι αν δεν το πάρουμε θα έρθει ο κόσμος στην Παιανία. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στον Παναθηναϊκό αλλά σε όλες τις ελληνικές ομάδες. Δυστυχώς δεν υπάρχει ποδοσφαιρική παιδεία στην Ελλάδα. Πήραμε το Εuro και προσπάθησαν να μας απαξιώσουν. Επίσης άκουγα κάποιους να λένε ότι δεν υπάρχει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ας μας πουν τότε αν δεν είναι καλός ο Ζιλμπέρτο, ποιος είναι καλός; Μάλλον πρέπει να βρούμε ένα φάρμακο που θα το ρίξουμε στο νερό και θα αρχίσουν οι Ελληνες να βλέπουν διαφορετικά το ποδόσφαιρο. Οπως συμβαίνει στις ταινίες…».

– Πώς κρίνεις το επίπεδο του εφετινού πρωταθλήματος;

«Εχουμε καλό επίπεδο όσον αφορά τους παίκτες. Εχουν έρθει μεγάλα ονόματα όπως ο Σισέ, ο Ζιλμπέρτο, ο Μέλμπεργκ, ο Μαϊστόροβιτς, αλλά δεν έχουμε γήπεδα, δεν έχουμε υποδομές. Τώρα σκοπεύουν να περάσουν ρύθμιση με οκτώ Ελληνες στο ρόστερ. Μα είναι δυνατόν; Από τους 27 μόνο οι οκτώ θα είναι Ελληνες; Κατά τη γνώμη μου, οι ξένοι θα πρέπει να είναι οκτώ. Δυστυχώς στην Ελλάδα διαφημίζουμε μόνο τους ξένους παίκτες, ενώ υπάρχουν και πολλοί καλοί Ελληνες. Ευτυχώς υπάρχει και η Εθνική που δόξα τω Θεώ δεν πάει ανάλογα με το ελληνικό πρωτάθλημα κυρίως γιατί οι παίκτες παίζουν στο εξωτερικό και διαπιστώνουν ότι το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικό. Αλλάζουν νοοτροπία».

– Τι προσδοκά η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 για το επερχόμενο Μουντιάλ;

«Γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται να πάρουμε το Μουντιάλ. Ετσι νομίζω τουλάχιστον γιατί μετά την Πορτογαλία πρέπει να αφήνουμε πάντα ένα παραθυράκι (γέλια). Ο ρεαλιστικός στόχος είναι η πρόκριση στους “16”. Θεωρώ ότι θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί από το Εuro 2008, όπου πήραμε ένα μάθημα. Ο όμιλος είναι δύσκολος καθώς η Αργεντινή, η Νιγηρία και η Νότια Κορέα είναι δυνατές ομάδες αλλά μπορούμε να προκριθούμε».

Εγώ, ο Τεν Κάτε και ο Νιόπλιας
– Οσον αφορά την αλλαγή του προπονητή πού εντοπίζεις το πρόβλημα με τον κ. Τεν Κάτε;

«Υπήρχαν ματς όπως με Ατρόμητο και Λάρισα στο ΟΑΚΑ ή με την Καβάλα εκτός που δεν ήμασταν καλύτεροι. Ολοι μας βλέπαμε το πρόβλημα αλλά κανείς δεν το έλεγε. Το συζητούσαμε βεβαίως στα αποδυτήρια αλλά δεν μπορείς να το πεις δημοσίως, γιατί δεν είσαι ούτε προπονητής ούτε διοίκηση. Η ομάδα έδειχνε ανησυχητικά σημάδια. Για παράδειγμα, δεν ήταν υγιές να σκοράρω εγώ. Ο Σισέ έπρεπε να πετυχαίνει τα γκολ και όχι ένας χαφ. Αν και δεν είχα πρόβλημα με τον κ. Τεν Κάτε γιατί και έπαιζα βασικός και με εκθείαζε, έβλεπα ότι δεν υπήρχε καλό κλίμα με τους παίκτες και κυρίως με τους Ελληνες, οι οποίοι ήταν πολύ πιεσμένοι.

Υποβάθμιζε τους ποδοσφαιριστές και θεωρώ ότι ήταν σωστή η επιλογή της διοίκησης και στο χρονικό σημείο αλλά και στο πρόσωπο, διότι θα μπορούσε να έχει προσληφθεί κάποιος άλλος και η ομάδα να πήγαινε προς το χειρότερο. Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι η αλλαγή έγινε σε μια περίοδο που κέρδιζε η ομάδα. Χρειάζεται τόλμη για κάτι τέτοιο».

– Τι διαφοροποίησε ο κ. Νιόπλιας; «Μετά την έλευσή του θεωρώ ότι η ομάδα σε όλα τα ματς ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο, ακόμη και σε αυτά που δεν κέρδιζε. Αν και ήρθε στη μέση της σεζόν άλλαξε αρκετά. Κάναμε καλύτερη προπόνηση κυρίως στο κομμάτι της αλλαγής ρυθμού μέσα στο παιχνίδι, στοιχείο που δεν είχαμε. Είχαμε βεβαίως πολύ καλή φυσική κατάσταση γιατί κυρίως σε αυτό είχε δουλέψει ο κ. Τεν Κάτε, αλλά θεωρώ ότι μια ποδοσφαιρική ομάδα χρειάζεται περισσότερο αυτό που λέμε αντοχή στην ταχύτητα. Εμείς ως τότε είχαμε περισσότερο διάρκεια και αντοχή στίβου».

– Αρα δίνεις ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Νιόπλια;

«Δεν ξέρω τι θα γίνει με τον προπονητή, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ένα κλειδί σε αυτό: πρέπει να πάρουμε 2-3 ποιοτικούς παίκτες εκεί που πονάμε και ο προπονητής πρέπεινα είναι αυτός που θα αποφασίσει ποιους και τι θέλει, γιατί αυτός ξέρει τα πάντα μέσα στην ομάδα και αυτός θα δουλέψει τη νέα περίοδο με τους παίκτες. Δυστυχώς το έχω ζήσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ο προπονητής να μην κάνει κουμάντο γιατί η ομάδα κινείται επικοινωνιακά. Αν στο ποδόσφαιρο δεν κάνεις ό,τι θέλει ο προπονητής αλλά λίγο από αυτά που θέλει ο ένας και ο άλλος, καμιά ομάδα δεν προχωράει. Θεωρώ ότι ο κ. Νιόπλιας είναι πολύ καλός προπονητής, πρέπει να μείνει και πρέπει να είναι το απόλυτο αφεντικό στην ομάδα».