– «Η ζωή της άλλης» σημειώνει ρεκόρ τηλεθέασης. Πώς το ερμηνεύετε;
«Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Είναι από αυτά που συναντάς πολύ συχνά στον χώρο μας. Καμιά φορά δεν μπορείς να εξηγήσεις τη μεγάλη επιτυχία, όπως δεν μπορείς να εντοπίσεις τους λόγους και της μεγάλης αποτυχίας. Ωστόσο πιστεύω ότι είναι μια σειρά που το σενάριό της βασίστηκε στη μάχη καλού και κακού, που πάντα αποτελεί θέμα ελκυστικό για τους τηλεθεατές, προκαλεί ενδιαφέρον. Επιπλέον ηθοποιοί όπως η Κάτια Δανδουλάκη αλλά και οι νεότεροι, όπως και η σκηνοθεσία, βοήθησαν πολύ στο να πετύχει η σειρά».
– Παράξενο πάντως το γεγονός ότι σημειώνει υψηλή τηλεθέαση στα νεανικά κοινά. Εσάς δεν σας εντυπωσίασε, δεδομένου ότι συνήθως αυτές οι σειρές απευθύνονται σε νοικοκυρές και μεγαλύτερες ηλικίες;
«Εχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε τις καθημερινές σειρές σε σχέση με παλιότερα. Αυτό έγινε με την Ελενα Ακρίτα και τη “Βέρα στο δεξί”. Από τότε η ποιότητα των καθημερινών ανέβηκε και είδαμε και αξιόλογους ηθοποιούς να παίζουν και να επιδιώκουν να συμμετέχουν. Αλλωστε οι καθημερινές δεν υστερούν καθόλου σε σχέση με τις εβδομαδιαίες. Εκτός από πολύ λίγες εβδομαδιαίες σειρές που γυρίζονται από κρατικά κανάλια και έχουν άλλη ποιότητα, από εκεί και πέρα η καθημερινή δεν υστερεί πουθενά. Γιατί να μην παρακολουθεί και η νεολαία; Δεν υπάρχει πια η ίντριγκα που αφορούσε τα μεγαλύτερα σε ηλικία κοινά».
– Εσείς, ως νεαρή ηθοποιός, νιώθετε ότι στιγματίζεστε επειδή παίζετε σε σαπουνόπερα;
«Οχι, δεν το πιστεύω. Εγώ πιστεύω ότι ένας καλός ηθοποιός όπου και να παίξει θα είναι καλός ηθοποιός. Μπορεί να φοβόμουν να παίξω αν ήμουν πολύ νέα ηθοποιός και δεν είχα κάνει κάποια πράγματα πριν. Οχι μήπως στιγματιστώ αλλά καλώς ή κακώς επειδή τα γυρίσματα απαιτούν πολύ χρόνο και δεν σου δίνεται η δυνατότητα να νιώσεις και να καταλάβεις πράγματα. Τρέχουμε πολύ και πρέπει να έχεις εμπειρία για να μην καίγεσαι και να προφυλάξεις τον εαυτό σου. Οταν γυρίζουμε ένα επεισόδιο την ημέρα καταλαβαίνεις ότι είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες δουλειάς. Από την άλλη, αν διασωθείς με αυτούς τους ρυθμούς, τότε μπορείς να αντεπεξέλθεις σε οποιαδήποτε δουλειά».
– Εσείς πάντως στο μέσον της σεζόν δεν αντέξατε σε αυτούς τους ρυθμούς.Αποσυρθήκατε λόγω υπερκόπωσης;
«Ετσι γράφτηκε. Οχι, όμως, δεν έπαθα υπερκόπωση. Απλά ένα κρυολόγημα που δεν πρόσεξα προκάλεσε περικαρδίτιδα. Γι΄ αυτό και χρειάστηκε να ξεκουραστώ».
– Εσείς νιώθετε ότι ανταποκρίνεστε στις απαιτήσεις της δουλειάς σας;
«Οχι, δεν είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου. Δεν είχα μάθει να δουλεύω με τόσο γρήγορους ρυθμούς. Επιπλέον δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το θέατρο γιατί αυτό με ισορροπεί. Οπότε αναγκάστηκα να δουλεύω δεκαέξι ώρες την ημέρα και βρέθηκα στο νοσοκομείο».
– Ο λόγος που δουλεύετε τόσο πολύ είναι η καλλιτεχνική ανάγκη ή η επιβίωση;
«Οχι, δεν είναι καλλιτεχνική ανάγκη. Το θέατρο είναι, η τηλεόραση όμως δεν είναι. Δεν θα έκανα όμως ποτέ μια δουλειά που δεν θα πίστευα καθόλου γιατί έτσι θα έκανα κακό στον εαυτό μου και στους ανθρώπους που με εμπιστεύθηκαν, αλλά αν είχα τη δυνατότητα να επιλέξω να ζήσω δίχως να κάνω τηλεόραση κάθε χρόνο θα το έκανα και μάλιστα θα είχα παίξει σε δυο-τρεις σειρές από όσες έπαιξα ως σήμερα».
– Ποιες είναι αυτές; «Σιγά μη σας πω…». – Τις καθημερινές σειρές τις παρακολουθείτε όταν δεν παίζετε; «Οχι. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο είδος αλλά με το γεγονός ότι δεν έχω καθόλου χρόνο να βλέπω τηλεόραση».
