Σκιές. Σέρνουν τα βήματά τους, στέκονται στις γωνιές του δρόμου ή σε απομακρυσμένα παγκάκια και κράσπεδα. Ρούχα, όποτε υπάρχουν, σκισμένα, φτενά, ίσα να καλύπτουν το σώμα, και για τις γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια και το πρόσωπο. Περιμένουν. Να πέσει το σκοτάδι, να αφήσει ο μαγαζάτορας τη σακούλα με τα απορρίμματα έξω από τον κάδο, να ξεχαστούν άδεια μπουκάλια στο πεζοδρόμιο και στο πάρκο, όπου μαζεύονται οι ομοεθνείς με κάποιο εισόδημα και πίνουν μπίρες ως αργά το βράδυ. Και τρέχουν. Να προλάβουν το απορριμματοφόρο, να σπρωχτούν μεταξύ τους για τη μοιρασιά, να ξεφύγουν από τα αδιάκριτα βλέμματα, να απομακρυνθούν όποτε πλησιάζει κάποιος με στολή ή βλοσυρό ύφος. Οι ρακοσυλλέκτες, οικονομικοί πρόσφυγες και μετανάστες κυρίως από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, έχουν πληθύνει στα Κάτω Πατήσια. Κάθε Σάββατο, αργά το μεσημέρι, όταν και οι τελευταίοι έμποροι μαζεύουν την πραμάτεια τους από τη λαϊκή, στη Μιχαήλ Βόδα καταφτάνει το σμάρι των απόκληρων να κορφολογήσει απορρίμματα, πεταμένα λαχανικά, αντικείμενα που έχουν παραπέσει, μπουκάλια, κονσερβοκούτια. Αλλοι θα αποπειραθούν να τα πουλήσουν για 15 και 20 λεπτά του ευρώ, άλλοι θα τα ανταλλάξουν για λίγο φαγητό. Και μετά, επιστροφή σε μικρά υπόγεια με πολλές άλλες οικογένειες ή συμπατριώτες, ή στήσιμο στην ουρά, για κάμποση ώρα, στα συσσίτια της Εκκλησίας ή εθελοντικών οργανώσεων.